Αν είχε καθιερωθεί η απονομή βραβείων στα πολιτικά κόμματα της χώρας, στις προθήκες της Χαριλάου Τρικούπη θα φιγουράριζαν σήμερα τρία από τα πιο σημαντικά έπαθλα της μεταπολιτευτικής διαδρομής της χώρας. Το πρώτο θα είχε απονεμηθεί στο ΠΑΣΟΚ της «Αλλαγής» που έβαλε και επίσημα τέλος στον εμφυλιοπολεμικό διχασμό και κατοχύρωσε σημαντικά κοινωνικά και ατομικά δικαιώματα και ελευθερίες. Το δεύτερο θα είχε απονεμηθεί στο ΠΑΣΟΚ του «εκσυγχρονισμού» που ύψωσε τείχος απέναντι στον αυριανισμό και πέτυχε την ένταξη της Ελλάδας στη ζώνη του ευρώ. Και το τρίτο θα είχε απονεμηθεί στο ΠΑΣΟΚ «της διάσωσης της χώρας» που έβαλε πλάτη - πληρώνοντας βαρύ πολιτικό κόστος - για την έξοδο από τα μνημόνια την οποία απέτρεψαν στη συνέχεια οι αριστεροακροδεξιοί λαϊκιστές.
Οι εσωκομματικές εκλογές στις 6 και 13 Οκτωβρίου μπορούν να αποτελέσουν την αφετηρία για τη διεκδίκηση του επόμενου βραβείου για το ΠΑΣΟΚ «της μεγάλης επιστροφής». Μια επιστροφή που κάθε άλλο παρά αυτονόητη είναι καθώς δεν προκύπτει αυτόματα ως συνέπεια της αποδυνάμωσης των άλλων κομμάτων. Άλλωστε, αυτό αποτυπώθηκε με πολύ επώδυνο τρόπο και στο αποτέλεσμα των ευρωεκλογών. Αυτή τη φορά οι συνθήκες είναι ακόμα πιο δύσκολες καθώς η δημοκρατική παράταξη έχει να αναμετρηθεί κυρίως με την απογοήτευση και την αποστασιοποίηση ενός μεγάλου μέρους του εκλογικού (της) σώματος, το οποίο καλείται να εμπνεύσει ξανά με το αφήγημά της. Η επιστροφή του ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί παρά να είναι απόρροια της επιστροφής της πολιτικής στο προσκήνιο.
Από την άποψη αυτή το αποτέλεσμα της κάλπης θα είναι αποφασιστικό τόσο για την πορεία του ΠΑΣΟΚ και της δημοκρατικής παράταξης όσο και για το μέλλον της χώρας. Άλλωστε, κανένα κόμμα δεν έχει λόγο ύπαρξης αν δεν υπηρετεί με το πρόγραμμα και τη δράση του τις κοινωνικές προτεραιότητες και τους εθνικούς στόχους. Αν για κάτι δεν έχει την πολυτέλεια η χώρα είναι να χάσει χρόνο για την αναβολή της υλοποίησης των προωθητικών μεταρρυθμίσεων στους θεσμούς, την κοινωνία και το παραγωγικό μοντέλο. Δεν είναι η ώρα για την ικανοποίηση υπερφίαλων προσωπικών φιλοδοξιών. Οι νέες μεγάλες παγκόσμιες προκλήσεις και απειλές όπως και οι διευρυνόμενες κοινωνικές ανισότητες δεν μπορεί να χαριστούν στις ατζέντες του κάθε λογής λαϊκισμού.
Οι απαντήσεις που δόθηκαν στα ζητήματα αυτά καθώς και τα επιχειρήματα που ανταλλάχτηκαν μεταξύ των υποψηφίων για την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ στη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου δεν διασκέδασαν τους φόβους και τις ανησυχίες για το μέλλον του κόμματος. Η επιστροφή της δημοκρατικής παράταξης σε πρωταγωνιστικό ρόλο δεν μπορεί να γίνει ούτε από ένα φοβικό και περιχαρακωμένο «δικό μας» ΠΑΣΟΚ ούτε, ακόμα περισσότερο, από ένα κόμμα που χαϊδεύει αδιακρίτως αυτιά ξυπνώντας τις χειρότερες μνήμες από την πρόσφατη «αριστερή» περιπέτεια.
Η σημερινή κρίσιμη συγκυρία απαιτεί μια ηγεσία η οποία με τις γνώσεις, την εμπειρία, την ικανότητα και κυρίως το όραμά της μπορεί να κρατήσει το τιμόνι της παράταξης σταθερά προσανατολισμένο στην προοπτική μιας σύγχρονης, ευρωπαϊκής και κοινωνικά δίκαιης δημοκρατικής Ελλάδας. Η μακρά πολιτική διαδρομή της Άννας Διαμαντοπούλου και η καταξίωσή της στις διαδοχικές θέσεις στις οποίες υπηρέτησε τόσο στην Ελλάδα όσο και το εξωτερικό αποτελούν την καλύτερη εγγύηση ότι η ανάδειξή της στην προεδρία του ΠΑΣΟΚ θα οδηγήσει με σιγουριά και υπευθυνότητα τη δημοκρατική παράταξη σε πρωταγωνιστικό ρόλο.
Δημοσιεύεται στα ΝΕΑ 5/10/2024
Πηγή: www.tanea.gr