Υπάρχουν πάντως στιγμές στην πορεία μιας χώρας, στην ζωή κάθε πολίτη για τις οποίες δεν μπορεί να είναι και υπερήφανος κανείς. Η Ελλάδα είναι μια χώρα που έχυσε αίμα για να ανεξαρτοποιηθεί, για να αποκτήσει την σημερινή της υπόσταση. Στάθηκε πάντα με την πλευράς του Διεθνούς Δικαίου και της Δημοκρατίας, πάλεψε ενάντια στον φασισμό, τον ναζισμό. Άραγε όλα αυτά έγιναν και το ιστορικό τους αποτύπωμα στα μυαλά σημαντικού τμήματος της κοινής γνώμης είναι να βλέπει με συμπάθεια ένα δικτάτορα που καταλύοντας κάθε έννοια Διεθνούς Δικαίου και έννομης τάξης εισβάλει σε μια χώρα αμφισβητώντας ακόμα και τη υπόστασή της, ισοπεδώνοντας κατά τα πρότυπα των ναζί την μία χώρα μετά την άλλη; Ένα άλλο τμήμα της κοινωνίας πάλι προτείνει «ισορροπία», ενώ σιωπά απέναντι σε ωμά εγκλήματα ή και δείχνει ανοχή. Δεν είναι και πολύ τιμητικό για τους ίδιους, αλλά και για την χώρα.

Το 60% των Ελλήνων σύμφωνα με έρευνα που διεξήχθη σε χώρες της Ευρώπης δήλωσε ότι είναι απαράδεκτη η ρωσική εισβολή, όταν τα αντίστοιχα ποσοστά στην Ιταλία ήταν 71%, στην Γαλλία 78%, στην Γερμανία 82%, στην Ισπανία 86% και στην Ολλανδία 88%. Μάλιστα το 34% τη βρήκε « απαράδεκτη αλλά κατανοητή». Είναι κατ΄επέκταση λογικό το 30% να τάσσεται κατά των κυρώσεων που επιβλήθηκαν στην Ρωσία, ενώ το 66% διαφωνεί με την αποστολή πολεμικού υλικού στην Ουκρανία (τελευταία έρευνα Metron Analysis), ενώ πάνω από το 20% βλέπει θετικά τον Β. Πούτιν σύμφωνα με πολλές έρευνες. Μιλάμε για ποσοστά που δείχνουν ένα επικίνδυνο ανορθολογισμό και ροπή στον παραλογισμό. Όπως πριν δέκα χρόνια ένα 30% δήλωνε στις δημοσκοπήσεις ότι «μας ψεκάζουν για να πιστέψουμε ότι υπάρχει χρέος» και πριν δύο χρόνια δήλωναν ότι δεν υπάρχει κορονοϊός, αντίθετα υπάρχει κάποια διεθνής συνωμοσία. Δεν είναι τυχαίες οι συμπτώσεις στα ποσοστά. Φαίνεται να μιλάμε για εφαπτόμενους κύκλους με κοινό τόπο ένα 20% περίπου αποτελεί ένα ισχυρό πυρήνα ανορθολογισμού.

Ποιοι όμως είναι αυτοί; Φαίνεται να είναι τμήματα από την άκρα δεξιά έως και την ριζοσπαστική αριστερά και διάφορους δήθεν αντιεξουσιαστές. Σ΄αυτούς συναντάς τον μέγιστο ανορθολογισμό σε συνδυασμό με μίσος για την Δημοκρατία ή με όχι ιδιαίτερα φιλικά αισθήματα για τον διαφωτισμό και τις αρχές του, με ένα μοδάτο αντισυστημισμό που καλλιεργήθηκε και από κόμματα που τώρα πια ανήκουν στις δυνάμεις που κυβέρνησαν. Έτσι ο Κασιδιάρης έκανε δήλωση στήριξης του Πούτιν που υποτίθεται ότι έκανε την εισβολή από ευαισθησία και για να αποναζιστικοποιήσει την Ουκρανία, ο Κ. Βελόπουλος διατύπωσε δημόσια τον θαυμασμό του για το πόσο έχει ανεβάσει την Ρωσία ο μέγας ηγέτης, στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ κάνουν κριτική για την αποστολή πολεμικού υλικού, ενώ αριστερός Έλληνας αντιπρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου θυμήθηκε ότι η Ουκρανία ήταν ιστορικά η πίσω αυλή της Ρωσίας, κνίτες έριξαν μπογιές σε ...καναδικό πολεμικό πλοίο και διάφοροι αριστεροί διανοητές άρχισαν να συζητούν για τον «μαξιμαλισμό Ζελένσκι» και τι έχει κάνει διαχρονικά ο ιμπεριαλισμός σε χώρες.

Αυτή είναι η κατάσταση στην ελληνική κοινωνία και οι ευθύνες πολιτικών κομμάτων είναι ιστορικές σ΄αυτή την συγκυρία και καταγράφονται. Αυτή την στιγμή που διεθνώς έχει αφυπνιστεί η δημοκρατική Δύση κόντρα στον αναθεωρητισμό και το χτύπημα στην Δημοκρατία κάποιοι κρύβονται, στηρίζουν ανοικτά τον Β. Πούτιν ή αρχίζουν τα ναι μεν αλλά θολώνοντας το μήνυμα.

Προφανώς κάποιοι είτε ακροδεξιοί και φασίστες ή και κάποιοι αριστεροί και αντισυστημικοί τελικά συναντιούνται σε μια περίεργη σύμπτωση ανεξάρτητα από ιδεολογική οπτική. Άλλοι τα πιστεύουν και αλλοι το κάνουν για να μαζέψουν καμια ψήφο φλερτάροντας με αρρωστημένες αντιλήψεις, ίσως και επικίνδυνες. Άλλωστε και με τους αντιεμβολιαστές φλέρταραν χωρίς να μπορούν να το κρύψουν. Είναι βαριές οι ευθύνες αυτών των πολιτικών δυνάμεων, όπως και κάποιων πρόθυμων απόστρατων ή Καθηγητών Πανεπιστημίου που φιλοξενούνται σε κάποια Κανάλια για να λανσάρουν τις θεωρίες «της Ελλάδας γέφυρας ειρήνης», των λανθασμένων χειρισμών της Δύσης και άλλες θεωρίες που στην τελική ξεπλένουν τον Β.Πούτιν. Βαριές είναι και οι ευθύνες καλλιτεχνών που σιωπούν ένοχα ή που όταν μιλάνε , λένε ότι είναι με τον άνθρωπο γενικά ( ποιον άνθρωπο αλήθεια; Και με τον βιαστή και με τον βιαζόμενο; Και με τον εκτελεστή Κουφοντίνα και με τα θύματά του; Και με τον Χίτλερ και με τους Εβραίους; Και με τον Β. Πούτιν και με τα θύματα των ανελέητων βομβαρδισμών;) ή κάνουν συναυλίες γενικά για την Ειρήνη (Μπορεί δηλαδή να γίνεται και για τον Πόλεμο στην Συρία). Προκαλεί δε οργή και εντύπωση η φοβία τους , η υπεκφυγή τους να πουν καθαρά ότι ο Β. Πούτιν κάνει εισβολή στην Ουκρανία και ότι τάσσονται με την Ουκρανία. Πρόκειται για ιδεοληπτικούς, χρήσιμους ανόητους ή πάσχουν από μυωπία απέναντι στο δράμα μιας χώρας 45 εκατ. ανθρώπων; Αυτοί ξέρουν, αλλά και εμείς του κρίνουμε. Γιατί πολλοί οργάνωναν λαϊκά δικαστήρια κάποτε καταδικάζοντας Η.Π.Α κλπ και εμφανίζοντας ως ήρωες καθάρματα και εγκληματίες πολέμου σαν τον Μιλόσεβιτς, τον Μλάντιτς κ.ά.

Αυτή είναι η κατάσταση τη ελληνικής κοινωνίας και καλό είναι να μην την αγνοούμε. Γιατί θα ήταν φοβερό να γίνονταν  όλοι αυτοί κάποτε πλειοψηφικό ρεύμα. Αυτή την στιγμή χαράσσονται οι ουσιαστικές διαχωριστικές γραμμές και ευτυχώς στην Ελλάδα δύο κόμματα πήραν καθαρή θέση κατά της εισβολής χωρίς αστερίσκους και χωρίς υποσημειώσεις. Αναφέρομαι στην Ν.Δ και στο ΚΙΝΑΛ. Ευτυχώς  γιατί σε κρίσιμες περιόδους, σε στιγμές που χρειάζονται σημαντικές αποφάσεις ξανασυστηνόμαστε. Αυτό γίνεται και τώρα. Για άλλη μια φορά η συμμαχία ανορθολογισμού, αντιδυτικισμού, αντισυστημισμού και παράνοιας παρουσιάζεται και πάλι μπροστά μας. 

Πηγή: https://marketnews.gr/