Τα τελευταία δυόμισι χρόνια, η χώρα στροβιλίζεται γύρω από το Μνημόνιο. Και πώς θα μπορούσε να κάνει διαφορετικά, θα μου πείτε, καθώς βιώνει την πιο βαθιά οικονομική κρίση που οδήγησε στην επιβολή του Μνημονίου.

Παράλληλα, η χώρα βιώνει μια πολιτική κρίση που οδήγησε τα κυρίαρχα κόμματα να ψάχνουν τα συντρίμμια τους, να αδυνατούν να αρθρώσουν νέο, σύγχρονο πολιτικό λόγο. Είναι λάθος να νομίζουμε ότι το πολιτικό σκηνικό άλλαξε. Παραμένει το ίδιο, με τον λαϊκισμό και την κρατικίστικη αντίληψη να αναζητούν απλώς διαφορετικές στέγες (ΣΥΡΙΖΑ, Αν. Έλληνες). Οι ηγεσίες των παραδοσιακών κομμάτων, δεν κατόρθωσαν να κάνουν τις υπερβάσεις που χρειάζεται η συγκεκριμένη συγκυρία. Έτσι, το πολιτικό σύστημα και όλη η χώρα άρχισε να στροβιλίζεται γύρω από το Μνημόνιο. Χωριστήκαμε λοιπόν σε «Μηνονιακούς» και «Αντιμνημονιακούς». Τα πολιτικά κόμματα μετατράπηκαν σε συνδικαλιστικούς εκπροσώπους της χώρας, επιχειρώντας να πείσουν ποιος θα διαπραγματευτεί καλύτερα με την τρισκατάρατη τρόικα και τους «κακούς» εταίρους.

Σε αυτή τη λογική παγιδεύτηκε και η νέα κυβέρνηση. Και δεν ήταν τυχαίο. Ο Αντώνης Σαμαράς επένδυσε στον αντιμνημονιακό λόγο, μέχρι που αναγκάστηκε να προσγειωθεί ανώμαλα.

Το ΠΑΣΟΚ, που βρέθηκε με τη βόμβα της κρίσης στα χέρια και δεν γνώριζε πώς να τη διαχειριστεί, αφού μας έριξε στην αγκαλιά του μνημονίου, χωρίς διαπραγμάτευση, αλλά κυρίως χωρίς σχέδιο και αφού υπέστη το πλήγμα της διάλυσης, ανακάλυψε την αντιμνημονιακή γοητεία.

Η ΔΗΜΑΡ, η κυβερνώσα αριστερά, δεν ξέφυγε από την ίδια λογική και την ίδια παγίδα, κατατάσσοντας εαυτήν στο αντιμνημονιακό στρατόπεδο…

Τώρα, η κυβέρνηση μιλάει για σχέδια επαναδιαπραγμάτευσης…

Το ερώτημα που τίθεται είναι, σε ποια βάση και τι θα επαναδιαπραγματευτούμε; Να επιμηκυνθεί ο χρόνος, να κόψουμε από κάπου, να προσθέσουμε αλλού… Αυτά θα επαναδιαπραγματευτεί η ηγεσία της χώρας; Ως συνδικαλιστική ηγεσία με τους εργοδότες;

Υπάρχει ηγεσία που μπορεί να συντάξει ένα σχέδιο εξόδου από την κρίση; Υπάρχει κυβερνητική ομάδα που μπορεί να συντάξει και να εφαρμόσει έναν οδικό χάρτη, με καταγεγραμμένα, σχεδιασμένα βήματα, που θα οδηγήσουν τη χώρα έξω από το τούνελ; Που θα βάλουν τις βάσεις για επενδύσεις, θα αξιοποιήσουν τις παραγωγικές δυνάμεις της χώρας, θα συνομιλούν με τις αντίστοιχες δυνάμεις στις άλλες χώρες της Ευρώπης για ένα κοινό σχέδιο εξόδου από την κρίση; Να πάψουμε, επιτέλους, να λειτουργούμε σαν τους ζητιάνους που το μόνο που ζητούν είναι ελεημοσύνη;

.

Να λειτουργήσουμε ως μία χώρα με σοβαρή ηγεσία, που έχει καταρτίσει ένα σχέδιο, που συζητάει με τους εταίρους με βάση αυτό και δημιουργεί τις αντίστοιχες συμμαχίες μέσα στην Ευρώπη;

Η «Μεταρρύθμιση» δημοσίευσε τον Μάρτιο ένα άρθρο του σημερινού υπουργού Οικονομικών, Γιάννη Στουρνάρα, με τίτλο: «Άξονες οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής για έξοδο από την κρίση». Ένα κείμενο που δείχνει πως ο σημερινός αρμόδιος υπουργός, είναι και γνώστης και έχει προτάσεις, που μπορεί να αποτελέσουν πραγματική βάση για επαναδιαπραγμάτευση ή όπως αλλιώς θέλει να την ονομάσει κανείς. Το πιο σημαντικό, όμως, είναι πως μπορεί να αποτελέσει τη βάση για ένα ελληνικό σχέδιο για έξοδο από την κρίση. Οι ηγεσίες των τριών κομμάτων που στηρίζουν την κυβέρνηση, θα πρέπει να το μελετήσουν με προσοχή, να προσθέσουν ή να αφαιρέσουν, αλλά πάντως να συντάξουν έναν συγκεκριμένο οδικό χάρτη που θα δείχνει φώς στο βάθος του τούνελ.