Είναι κύριο εθνικό πρόβλημα και βαθιά ταξική αδικία προς τα αδύναμα κοινωνικά στρώματα, η συνεχιζόμενη τεράστια και προκλητική φοροδιαφυγή του μεγαλύτερου μέρους της μεγαλοαστικής τάξης μεγαλοϊδιοκτητών γης και συντεχνιών ελεύθερων επαγγελματιών. Κατάσταση που οδήγησε στο να πετσοκοπούν μισθοί και συντάξεις και να επιβληθεί βαριά φορολογία σε μεσαία και αδύναμα κοινωνικά στρώματα, βυθίζοντας ταυτόχρονα τους δείκτες ανάπτυξης και στέλνοντας εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενους σε μακροχρόνια ανεργία και φτώχεια.
O ΕΝΦΙΑ είναι ένας νόμος που ήρθε ως αποτέλεσμα μίας γενικής απαίτησης να φύγουμε από το γνωστό «χαράτσι», που επιβλήθηκε λόγω έκτακτων συνθηκών και απαιτήσεων και να πάμε σε κάτι μονιμότερο που να διευρύνει τη φορολογική βάση ώστε να καταστεί δικαιότερη η φορολογία στα ακίνητα. Όμως από τα εκκαθαριστικά τα οποία εστάλησαν τις τελευταίες ημέρες φαίνεται πως στην εφαρμογή του δημιουργήθηκαν σοβαρά προβλήματα.
Τα παράπονα αυτή τη φορά προέρχονται κυρίως από την επαρχία. Για παράδειγμα, ένα αγρόκτημα που μπορεί να καλλιεργεί κάποιος με ένα σπίτι φορολογείται ως «οικόπεδο» αντί για αγρόκτημα που είναι, με αποτέλεσμα η φορολογία να είναι πολύ υψηλή. Άλλο πρόβλημα είναι το θέμα των τιμών ζώνης, όταν δεν υπάρχουν αντικειμενικές αξίες και αυτό συμβαίνει σε πολλές περιοχές. Καθορίσθηκαν τιμές ζώνης με βάση τις αντικειμενικές αξίες της κοντινής πόλης, και κατά συνέπεια, σε κάποιον που ζει σε ένα απομακρυσμένο χωριό, ο ΕΝΦΙΑ να έρθει πολύ υψηλός.
Αλλά και οι αντικειμενικές αξίες των ακινήτων στις πόλεις είναι πλέον σε πολλές περιοχές υψηλότερες των εμπορικών αξιών. Με αποτέλεσμα παρά την σχετική μείωση του φόρου σε σχέση με το «χαράτσι», αυτός να παραμένει για εκατοντάδες χιλιάδες ιδιοκτήτες δυσβάσταχτος και άδικος.
Υπάρχει επίσης πάντα το θέμα των off shore εταιρειών που έχουν βέβαια μεγαλύτερη πλέον φορολόγηση, στο 15%, αλλά υπάρχει σοβαρό πρόβλημα στους ελέγχους. Πολλοί έχουν βγάλει τώρα τα ακίνητά τους από τις off shοre, μετά την υψηλή φορολόγηση. Πρέπει λοιπόν να υπάρξει αυστηρός έλεγχος και όλοι όσοι είχαν ή έχουν μεγάλη ακίνητη περιουσία – βίλες, μεγάλα ακίνητα στις off shore να εντοπίζονται, να ελέγχονται και να πληρώνουν αυτό που πρέπει να πληρώσουν, στο ελληνικό κράτος.
Ακόμη η έμμεση φορολογία (η πιο άδικη κοινωνικά φορολογία) μέσω του πολύ υψηλού ΦΠΑ 23%, αποτελεί έναν ακόμη πολύ σημαντικό παράγοντα που συνεχίζει να επιδεινώνει ακόμα περισσότερο τα ήδη υπερφορολογημένα μικρά και μεσαία νοικοκυριά!
Αυτά όλα θα πρέπει άμεσα να διορθωθούν και να αλλάξουν αλλά αυτό δεν φθάνει.
Είναι νομίζω αδιαμφισβήτητο τo γεγονός ότι δεν υπήρχε και δεν υπάρχει φορολογική συνείδηση στη χώρα μας, δικαιολογημένα ως ένα βαθμό αφού δεν υπήρχε η αίσθηση της ανταποδοτικότητας από το κράτος προς την κοινωνία. Η φορολογία είχε ή φαινόταν πως είχε, ένα χαρακτήρα έκτακτων επιδρομών του κράτους και κρατικών υπαλλήλων (διεφθαρμένων σε ένα μεγάλο ποσοστό) που έβγαιναν στη γύρα να μαζέψουν χρήμα για να γεμίσουν τα άδεια ταμεία του κράτους και μερικοί τις τσέπες τους.
Έτσι επικρατούσε η κακή αντίληψη ότι : «αφού αυτοί μας κλέβουν θα τους κλέβουμε κι εμείς όσο και όταν μπορούμε». Αν αυτή η κυρίαρχη αντίληψη δεν ανατραπεί δεν πρόκειται ποτέ να έχουμε σοβαρά και μόνιμα καλά αποτελέσματα!
Όμως για να ανατραπεί αυτός ο τρόπος αντίληψης για τη φορολογία θα πρέπει αυτή συνεχώς να εξορθολογίζεται, να διευρύνεται η φορολογική βάση, να εκσυγχρονίζεται ο φορολογικός και ελεγκτικός μηχανισμός – να εξοντώνεται η διαφθορά εντός αυτού και να αρχίσουν να πληρώνουν και αυτοί με τον μεγάλο πλούτο το μερίδιο που τους αναλογεί. Επομένως χρειαζόμαστε να υπάρξει επιτέλους μια μεγάλη συνολική φορολογική μεταρρύθμιση που πρέπει να πάρει το χαρακτήρα εθνικού στόχου και προσπάθειας, η οποία βεβαίως δεν μπορεί να είναι στιγμιαία – συγκυριακή αλλά διαρκής, σε βάθος χρόνου και στη βάση ενός καλά επεξεργασμένου σχεδίου.