Ωραίο αυτό το κόμμα του αγοριού που μετά τις καταλήψεις Λυκείων θέλει να καταλάβει και το Μαξίμου:

.

Από τη μία να δηλώνει φεντεραλιστικό, άρα υπέρ της κοινής οικονομικής, δημοσιονομικής και εξωτερικής πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με κοινά βέβαια «εργαλεία» άσκησης αυτής της πολιτικής, π.χ. Ευρωπαϊκό Υπουργείο Εξωτερικών, κοινό στρατό κλπ και από την άλλη να ζητάει μια φορά τη βδομάδα να διαφοροποιούμαστε από την κοινή Ευρωπαϊκή πολιτική, αυτή τη βδομάδα για τα ροδάκινα.

.

Το ζήτημα όμως δεν είναι η στάση του ΣΥΡΙΖΑ για τα ροδάκινα.

.

Γιατί αν ήταν αυτό, ο ΣΥΡΙΖΑ θα έμοιαζε με ΠΑΣΟΚ και ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ που ενώ θεωρούν μοναδική επιλογή της χώρας μας την Ευρωπαϊκή προοπτική , πολλές φορές στης περίοδο της κρατικής χρεοκοπίας χρησιμοποίησαν Αντιευρωπαϊκές λαϊκίστικες κορώνες για πολιτική κατανάλωση από μία κοινωνία εθισμένη στις μαύρες ή άσπρες αποδόσεις σημασιών και νοημάτων.

.

Αντώνης Σαμαράς, Ευάγγελος Βενιζέλος και πλείστα όσα στελέχη τους έχουν στο πολιτικό τους ενεργητικό αντιευρωπαϊκές παραδηλώσεις, ο πρώτος με τα περήφανα Ζάππεια και ο δεύτερος με τον light τσαμπουκά στην Τρόικα, παρ’ όλο που το ΠΑΣΟΚ είχε αναλάβει μόνο του στην αρχή να γλυτώσει το κράτος από την άτακτη χρεοκοπία.

.

Η διαφορά του ΣΥΡΙΖΑ από αυτά τα κόμματα είναι ότι-όπως και σε όλη την κομμουνιστογενή αριστερά-ενδημεί ένας βαθύτατος ιδεολογικός αντιδυτικός εγκλωβισμός, που στις σημερινές συνθήκες αποκαλύπτει όλο το ανορθολογικό, ιδεοληπτικό, μανιχαϊστικό,  αντιευρωπαϊκό του περιεχόμενο.

.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν είναι μία ουδέτερη γεωγραφικά προσδιορισμένη συμμαχία κρατών, αλλά μία ιστορική εξέλιξη ενός συστήματος αξιών που η κομμουνιστογενής αριστερά αντιμάχεται πολιτικά και ιδεολογικά πριν ακόμα τα όνειρά της λάβουν εκδίκηση το 1917 παρ’ όλη την κοινή ιδεολογική μήτρα φιλελευθερισμού και Μαρξισμού, την νεωτερικότητα.

.

Για παράδειγμα, ο Αλέκος Αλαβάνος ως ευρωβουλευτής του ΚΚΕ εφάρμοζε την αντιευρωπαϊκή πολιτική αυτού του κόμματος, που έβλεπε και βλέπει την Ευρωπαϊκή Ένωση ως ένα εργαλείο που επινόησε ο καπιταλισμός(!) για να κρατάει σε ιδεολογική και πολιτική ομηρία τους Ευρωπαϊκούς λαούς(!) και πολέμησε όσο μπορούσε τις διαδικασίες της ενοποίησης.

.

Σ’ αυτή την Αντιευρωπαϊκή σκεύη έχουν παραμείνει όλα τα πρώην στελέχη του ΚΚΕ που αποτελούν μαζί με το χειρότερο κομμάτι του βαθέως ΠΑΣΟΚ τη σημερινή ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ.

.

Σ’ αυτή τη σκεύη συνυπάρχουν αρμονικότατα ο «σκληρός» Λαφαζάνης και ο «συνεργάσιμος» Δραγασάκης.

.

Στην Αλαβανική παραίνεση (τότε) να κάνει ο λαός την πλατεία Συντάγματος πλατεία Ταχρίρ υπήρξαν οι πρώτες οσμώσεις της κάτω αριστερής πλατείας  με τον στόχο της  πάνω ακροδεξιάς πλατείας «να καεί, να καεί το μπουρδέλο η Βουλή».

.

Ακολούθησαν τα αλήτικα γιαουρτώματα σε  βουλευτές, οι δίκην παρακρατικής «καρφίτσας» τραμπούκικες «επισκέψεις» στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ σε κομματικές εκδηλώσεις του ΠΑΣΟΚ, το όλοσδιόλου αγωνιστικό συριζογενές δενπληρωναριάτο, οι αντιμνημονιακοί αγώνες (βλέπε αντιευρωπαϊκοί) στην Κερατέα και τις Σκουριές, τα ραντεβού στα γουναράδικα και όλο το δημαγωγικό αριστερό κλεφταρματολίκι.

.

Όταν διαπιστώθηκε ότι αυτή η μέθοδος έδωσε εκλογικά ό,τι είχε να δώσει… τραβήξαμε για Άγιον Όρος να συζητήσουμε για το Διαφωτισμό και τον Ηράκλειτο και παρεμπιπτόντως να τραβήξουμε και ένα self-meditation με φόντο το «Άξιον Εστί».

.

Το θέμα λοιπόν δεν είναι τα ροδάκινα.

.

Η ανακοίνωση του Τσίπρα μετά τη συνάντησή του με μία επιτροπή ροδακινοπαραγωγών Ημαθίας-Πέλλας ήταν για επικοινωνιακή κατανάλωση και μόνο μιας και γνωρίζει καλά ότι το πρόβλημα είναι ασήμαντο, προσωρινό και ίσως αφορμή για αναζήτηση και νέων αγορών για το ελληνικό ροδάκινο, πράγμα που θα ‘πρεπε να είναι μέριμνα και του κράτους αλλά κυρίως των παραγωγών, για τον απλούστατο λόγο ότι όποιος θέλει να πουλήσει ψάχνει ο ίδιος πελάτες, δεν αναθέτει το ζήτημα στον… Υπουργό, λέγοντάς του «ή βρες μου πελάτες ή φορολόγησε τους υπολοίπους πολίτες για να με αποζημιώσεις, επειδή ο Πούτιν εισέβαλε στην Ουκρανία όπως ο Μπρέζνιεφ στην Πράγα, πράγμα το οποίο ολόκληρη η Ευρωπαϊκή Ένωση θα έπρεπε να κάνει γαργάρα, επειδή εγώ δε γουστάρω να κοπιάζω για να βρώ αγοραστές αφού με συνήθισες στην ευκολία της επιδότησης»!

.

Η Ανακοίνωση του Τσίπρα απαντά: «Έτσι είναι αν έτσι νομίζεις σύντροφε αγρότη».

.

Το θέμα λοιπόν βρίσκεται beyond the peaches στη σημερινή επικρατούσα αντιευρωπαϊκή ταυτότητα του ΣΥΡΙΖΑ που αργά ή γρήγορα θα επηρεάσει καταλυτικά τη φυσιογνωμία και το εκλογικό μέγεθός του είτε συμμετάσχει σε κυβερνήσεις συνεργασίας είτε όχι.

.

Αν μεν συμμετάσχει θα ξεσηκωθεί ένα εσωτερικό μέτωπο των έξαλλων αντιευρωπαϊστών με απρόβλεπτα δυσάρεστες συνέπειες για τη συνοχή του κόμματος.

.

Όσο δεν συμμετέχει θα χάνει την εκλογική του δύναμη αφού δεν θα πείθει ότι αποτελεί δύναμη που θέλει πραγματικά να συμμετάσχει στη διακυβέρνηση της χώρας αναλαμβάνοντας πραγματικές ευθύνες. Δεν θα μπορέσει για πολύ καιρό ακόμα να επικαλείται την αδυναμία συνεργασίας με μνημονιακά κόμματα και άλλες τέτοιες ανοησίες.

.

Άλλωστε οι Ευρωεκλογές έστειλαν σε όλα τα κόμματα το μήνυμα ότι το εκλογικό σώμα ούτε μπορεί πια αλλά ούτε και θέλει να κυβερνηθεί η χώρα μονοκομματικά με δικομματική εναλλαγή, αλλιώς ο ΣΥΡΙΖΑ θα είχε αύξηση του εκλογικού του ποσοστού και όχι μικρή μείωση.

.

.

Ωστόσο δυσάρεστη εντύπωση προκάλεσε η πρωθυπουργική αντιπαράθεση με το ΣΥΡΙΖΑ που αντί να θέσει το πρόβλημα του αντιευρωπαϊσμού με αφορμή τα ροδάκινα στις πραγματικές του διαστάσεις, προτίμησε να κατηγορήσει το ΣΥΡΙΖΑ ότι δεν λαβαίνει υπ’ όψη του ότι στη βάση της κοινής αγροτικής πολιτικής έχουν εισρεύσει στη χώρα μας τόσα πολλά λεφτά που δεν πειράζει αν χάσουμε και μερικά προκειμένου να δείξουμε συνεργάσιμοι ευρωπαίοι!

.

Εδώ εκφράζεται ανάγλυφα όλη η δειλία, όλος ο φόβος, όλη η άρνηση, η παραίτηση τελικά  της παλιάς πολιτικής ελίτ, παράλληλα με τη μάχη που έδωσε για να κρατήσει τη χώρα εκτός άτακτης χρεοκοπίας, να δώσει και τις προαπαιτούμενες ιδεολογικές μάχες για την ορθότητα και την απόλυτη προτεραιότητα αυτής της επιλογής:

.

Να υποστηρίξει από την αρχή ότι η αποδοχή του δανεισμού από την Τρόικα, με τους όρους που περιγράφονται στη σύμβαση που μάθαμε να τη λέμε μνημόνιο, δεν ήταν απλά η μόνη (και άρα υποχρεωτική) επιλογή, για να πληρωθούνε συνταξιούχοι, γιατροί, δάσκαλοι και δημόσιοι υπάλληλοι, αλλά και η μεγαλύτερη μεταπολεμική μας ευκαιρία να χτίσουμε με συναίνεση, υπομονή και εργατικότητα, νέες κοινωνικοοικονομικές σχέσεις, ανθεκτικές στην ευμετάβλητη πραγματικότητα του σύγχρονου κόσμου.

.

Μητέρα όλων των μαχών που ποτέ δεν τόλμησαν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, Σαμαράς και Βενιζέλος να δώσουν, από το 2009 μέχρι σήμερα ήταν ότι η δική μας κρίση έφερε το δικό μας μνημόνιο, η Ιρλανδική κρίση το Ιρλανδικό, η Κυπριακή το Κυπριακό κοκ.

.

Ο καθείς και τα έργα του.

.

ΝΔ και ΠΑΣΟΚ φυγομάχησαν αφήνοντας ελεύθερο πεδίο στην κοινή δημαγωγική γραμμή ΣΥΡΙΖΑ ΑΝΕΛ και ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ  πως τίποτα κακό δεν συνέβαινε εδώ μέχρι που ήρθανε στα πράματα κάποιοι λιγότερο Έλληνες από τον Τσίπρα για να ξεπουλήσουνε τη χώρα στους δυτικούς καπιταλίστες!

.

Αναμενόμενο, γιατί θα έρχονταν σε σύγκρουση με τον ίδιο τους τον εαυτό, με τον ίδιο τον κοινωνικό κομφορμισμό που δημιούργησαν και μέσω του οποίου έχουν μάθει να ασκούν πολιτική για να αναπαράγονται πελατειακά ως «κυβερνητικά» κόμματα.

.

Γι αυτό Βενιζέλος και Σαμαράς συνεχίζουν να δραπετεύουν από το πεδίο της ιδεολογικής μάχης παίζοντας το χαρτί μιας θολής κανονικότητας που προϋποθέτει τάχα μου την “απαλλαγή” από την Τρόικα, αντί με τη βοήθεια της Τρόικας να δώσουνε τη μάχη για να απαλλαγούμε από την προηγούμενη «κανονικότητα» που μας οδήγησε στην χρεοκοπία, την ελεγχόμενη και όχι άγρια α λα Αργεντινή, λόγω Ευρωπαϊκής Ένωσης.

.

Πώς όμως να αποφάσιζαν να κατέβουν στο πεδίο μιας τέτοιας μάχης αφού η μεν ξερική εκδοχή του ΠΑΣΟΚ παραμένει γεμάτη Καρχιμάκια ενώ η μεταδικομματική ΝΔ είναι γεμάτη 38άρηδες, Χαρακοπουλάκια και Γιακουματιές  με ολίγη από Μπαλτάκο;

.

Και στο τέλος με τη διαρκή αυτή ιδεολογική φυγομαχία ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, καταλήξαμε να μην ανησυχούμε που μία τεράστια πολιτικοστρατιωτική δύναμη, η Ρωσία, δείχνει να μην μπορεί με τίποτα να βρει τη θέση της μέσα στη διεθνή κοινότητα, εμμένουσα στην πολιτική παράδοση ενός άγριου ανατολικού δεσποτισμού που ανήγαγε σε επιστήμη ο Μαρξισμός-Λενινισμός δηλαδή ο Σταλινισμός.

.

Να μην ανησυχούμε που με προέλαση α λα Πράγα 68 τα Ρωσικά στρατά προσάρτησαν και κατέχουν ξένο έδαφος.

.

Να μην ανησυχούμε που το μέτωπο αντιπαράθεσης με το φονταμενταλιστικό Ισλάμ, τείνει να μετατραπεί σε αντιπαράθεση Δύσης-Ανατολής επεκτεινόμενο προς Βορρά μέχρι την Κριμαία με τις επικίνδυνες  αυτοκρατορικές προκλήσεις του πρώην ΚαΓκεΜπίτη στρατάρχη Πούτιν.

.

Να ανησυχούμε και να σηκώνουμε το γνωστό λαϊκίστικο κουρνιαχτό για μερικές χιλιάδες τόνους ροδάκινα λες και μόνο η Ημαθία και η Πέλλα παράγουν ροδάκινα σε όλη την Ευρώπη με επικεφαλής τον αριστερόφρονα επιστολογράφο Δρυΐδη Μανωλίξ!

.

Τι να περιμένει λοιπόν κανείς;

.

Τα κυβερνητικά κόμματα που μοιράζουνε τα λεφτά (γιατί πολιτική εξουσία είναι όχι να έχεις λεφτά αλλά να μοιράζεις λεφτά) αρχίσανε βιαστικά τη μοιρασιά και το λιβάνισμα των ευρωπαϊκών γεωργικών επιδοτήσεων (κι ας γίνονταν αυτές για δεκαετίες ολόκληρες γκάζια 4χ4, μαιζονετούλες με Ιωνικό κολωνάκι στην ταράτσα και σκυλάδικη διασκέδαση με «προσεχώς Βουλγάρες».

.

Και η αξιωματική αντιπολίτευση που ονειρεύεται να τα μοιράζει προσεχώς τι να πεί στους παραγωγούς;

.

«Μην παίρνετε από τους δοσίλογους τα αργύρια των ξένων τοκογλύφων»;

.

Το ‘χασε το κορμί!

.

Το ρίχνει λοιπόν πάλι στο καλαματιανό και να κωλοτούμπες και να φούρλες να ανεμίζουνε οι αντιευρωπαϊκές της φουστανέλες φόρα παρτίδα.

.

Ποιος όμως κερδίζει στο τέλος από αυτό το πανηγύρι εκτός από τον Κασιδιάρη;