Η χώρα μας «πορεύεται» προς την 7η χρονιά στην εντατική των τριών Μνημονίων και μάλιστα το τελευταίο 20μηνο στο…ναρκοπέδιο της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.
Το ερώτημα «πως θα συνεχίσουμε» έχει αποκτήσει κρίσιμη υπόσταση. Παρά το ότι έχουν παρέλθει μόνο 13 μήνες από τις τελευταίες εκλογές! Και αυτό γιατί συνεχίζουμε σωρευτικά να βιώνουμε μια βαριά μακροχρόνια κρίση, οικονομική, κοινωνική, πολιτισμική, στην οποία προστίθενται και εξαιτίας της, εξωτερικές απειλές και διεκδικήσεις.
Δεν θα ήθελα εδώ, λόγω χώρου, να επαναλάβω όλα τα επιχειρήματα και τις αναλύσεις, που αναδεικνύουν τα αδιέξοδα, τις υστερήσεις, τους επικίνδυνους δρόμους, που οδηγούν σε όλα τα πεδία οι πολιτικές των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.
Αυτό που κατακτά όλο και περισσότερο τη συνείδηση των πολιτών είναι ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ δεν μπορεί. Αλλά και η ΝΔ, με την προώθηση μιας συντηρητικής παλινόρθωσης, δεν αποτελεί λύση.
Και μόνο στοχαζόμενοι τις σκηνές, όπου οι μισοί θα κυβερνούν και οι άλλοι μισοί, με τη σειρά τους, σε ένα κρεσέντο λαϊκισμού θα «πετούν απ΄έξω πέτρες», όλοι και όλες αντιλαμβανόμαστε ότι ΤΩΡΑ, για τα επόμενα δύο χρόνια τουλάχιστον, ΜΙΑ πολιτική λύση είναι αναγκαία.
Απαιτείται μια ΕΘΝΙΚΗ ΣΥΝΕΝΝΟΗΣΗ για μια ΑΛΛΗ κυβέρνηση. ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΝΑΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗΣ.
Η Κύπρος, η Ιρλανδία, η Πορτογαλία μπήκαν σε μνημόνια και βγήκαν. Το πέτυχαν γιατί η κυβέρνηση και η αντιπολίτευση, χωρίς να αλλάξουν θέση στο σύστημα διακυβέρνησης, κατάφεραν να συνεννοηθούν να συμφωνήσουν σε μερικά στοιχειώδη απαιτούμενα των προγραμμάτων διάσωσης.
Αντιθέτως, στη χώρα μας το πολιτικό σύστημα δεν έδωσε τα εχέγγυα αυτά. Με τη διατήρηση όμως αυτών των σχέσεων συμπολίτευσης –αντιπολίτευσης, η πρόοδος και έξοδος από τα μνημόνια δεν μπορεί να υπάρξει. Άρα η μόνη δυνατότητα που εναπομένει είναι όλες-επιμένω όλες- οι πολιτικές δυνάμεις του ευρωπαϊκού τόξου να προχωρήσουν μέσα από κοινού συμφωνία για την ανάληψη κυβερνητικής ευθύνης. Το μείζον είναι η ΕΘΝΙΚΗ ΣΥΝΕΝΝΟΗΣΗ! Τα πρόσωπα δεν μπορεί να αποτελούν εμπόδιο για την πραγμάτωσή της.
Η πρόταση αυτή δεν είναι «αγαπησιάρικη». Δεν παραγνωρίζει ούτε τις ευθύνες, προσωπικές και συλλογικές, ούτε δείχνει προτίμηση στις πολιτικές του ΣΥΡΙΖΑ ή στις επαγγελίες της ΝΔ. Απλώς πηγάζει, ως απάντηση, στην πρωτοφανή και πολεπίπεδη ελληνική κρίση.
Μόνο μια Κυβέρνηση με ενισχυμένη αξιοπιστία και ευρεία λαϊκή στήριξη, μπορεί να συζητήσει, να τεκμηριώσει, να διεκδικήσει και να πείσει τους ευρωπαίους εταίρους και τους διεθνής θεσμούς και για την αναγκαία αναδιάρθρωση του χρέους και για μια νέα ουσιαστική βελτίωση των όρων της συμφωνίας. Να εμπνεύσει εμπιστοσύνη στους επενδυτές, που παρά την μεγάλη διεθνή ρευστότητα δεν «βλέπουν» Ελλάδα, και να πυροδοτήσει μια βιώσιμη αναπτυξιακή έκρηξη. Να εξασφαλίσει πολιτική σταθερότητα και να προχωρήσει τις αναγκαίες προοδευτικές μεταρρυθμίσεις. Να στηρίξει αποφασιστικά την ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων. Να χτυπήσει το λαϊκισμό, το πελατειακό και κομματικό κράτος. Να εγγυηθεί αξιόπιστα το κοινωνικό κράτος. Να αποτρέψει την υπονόμευση της ανεξαρτησίας της δικαιοσύνης.
Η ΕΘΝΙΚΗ ΣΥΝΕΝΝΟΗΣΗ και η ΑΛΛΑΓΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ προς ένα σχήμα εθνικής ανασυγκρότησης, όχι ως πανάκεια, αλλά ως αναγκαιότητα για τα επόμενα δύο χρόνια ,θα αλλάξει ριζικά την εικόνα διεθνώς, θα κινητοποιήσει όλες τις ζωντανές και παραγωγικές δυνάμεις του τόπου.
Η ΑΛΛΑΓΗ ΤΩΝ ΣΥΣΧΕΤΙΣΜΩΝ με την καθοριστική ενίσχυση, πρώτα απ΄όλα σε όλους τους αρμούς της ελληνικής κοινωνίας, των δυνάμεων της κεντροαριστεράς και της σοσιαλδημοκρατίας, που στέκονται σταθερά υπέρ αυτής της πολιτικής προοπτικής θα συμβάλει αποφασιστικά.
«Θαρσείν χρεί, ταχ΄ αύριον έσετ΄ άμεινον» εμψύχωνε η Αθηνά δια στόματος Οδυσσέα τους καταβεβλημένους Έλληνες, που πολιορκούσαν την Τροία…