Η κυβέρνηση δημιουργεί θέμα Παπαγγελόπουλου, για να συγκαλύψει το «πραγματικό σκάνδαλο Novartis», μας λένε τα   στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ.

Ποιο είναι όμως το «πραγματικό σκάνδαλο Novartis», σύμφωνα με τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ; Αποκλειστικά οι αντίπαλοί τους!

Διότι, όπως απέδειξαν με την στάση τους, κάθε άλλο παρά σκάνδαλο θεωρούν τις συναλλαγές των συμμοριών του χώρου της δημόσιας υγείας με τους προμηθευτές. Γι’ αυτό άλλωστε, δεν έκαναν και τίποτε ως κυβέρνηση, για να ερευνηθούν.Άλλα ήταν τα σχέδιά τους και οι σκοποί τους.Από τη μία, με την «τεχνογνωσία» που απέκτησαν από την θητεία τους σε ολοκληρωτικά παραληρήματα, οργάνωναν τον ηθικό θάνατο των αντιπάλων τους. Και από την άλλη «έκλειναν το μάτι» στη μαζική διαφθορά του χώρου της υγείας. Έτσι, εξασφάλιζαν την υποστήριξη όλων των διεφθαρμένων λόμπι του δημόσιου τομέα της υγείας, αφού τα απελευθέρωναν από την «τυραννία της νομιμότητας». Η επιλογή των θυμάτων τους, ανατριχιαστικά στοχευμένη, αυτόν τον σκοπό υπηρετούσε. Κάτι που προδίδει τερατώδη σύλληψη της πολιτικής.

Ενδεικτικά:
Με τον κ. Πικραμένο έστειλαν το μήνυμα, ότι επιφυλάσσεται η ίδια τύχη σε όποιον δικαστή εκδηλώσει την αποκοτιά να υπερασπιστεί την διάκριση των εξουσιών.
Με τον κ. Στουρνάρα, έστειλαν το μήνυμα ότι θέλουν όλη την εξουσία, με όρους κατσαπλιαδισμού. Οπότε, όποιος δεν υποκύψει και υπερασπιστεί την ευρωπαϊκή νομιμότητα, θα έχει την ίδια τύχη.

Με τον κ. Βενιζέλο, ο οποίος ήταν από μόνος του μία ολόκληρη αντιπολίτευση, έστειλαν το πιο τρομακτικό για την δημοκρατία μήνυμα: Ότι δεν θέλουν καν αντιπολίτευση!

Όσο για τον κ. Λοβέρδο, τον κ. Γεωργιάδη και τον κ. Κουτρουμάνη, είχαν ένα κοινό στοιχείο, που τους μετέτρεπε σε «εξωλέστατους»: Κατά την θητεία τους μείωσαν δραστικά την φαρμακευτική δαπάνη! Και το πέτυχαν, παρά τη μάχη που έδωσε ο ΣΥΡΙΖΑ για το αντίθετο, με σύμμαχο τον κ. Λουράντο και μέσον την δαιμονοποίηση των γενόσημων, για την τρομοκράτηση της κοινωνίας.

Αλλά και η επιλογή του κ. Αβραμόπουλου, είχε επίσης «βαρύ φορτίο» νοήματος. Διότι, η μεγάλη αύξηση της φαρμακευτικής δαπάνης πραγματοποιήθηκε επί πρωθυπουργίας κ. Καραμανλή. Έπρεπε όμως – για τους γνωστούς λόγους – να εξαιρεθεί ο κ. Καραμανλής. Και δεν υπήρχε άλλος τρόπος, από την συγκέντρωση της ευθύνης στο πρόσωπο του κ. Αβραμόπουλου. Απλώς η μεθόδευση οργανώθηκε σε επίπεδο ερασιτεχνικού θιάσου: «Ο Αβραμόπουλος ΠΑΡΕΣΥΡΕ τον τότε πρωθυπουργό, ο οποίος τελούσε ΕΝ ΑΓΝΟΙΑ», είπε ο προστατευόμενος μάρτυρας.
Έλα όμως που και ο πλέον άπειρος χωροφύλακας, θα ρωτούσε τουλάχιστον: α) Με ποιόν τρόπο παρέσυρε ο κ. Αβραμόπουλος τον τότε πρωθυπουργό; β) Πώς γνωρίζεις ότι ο τότε πρωθυπουργός τελούσε εν αγνοία;

Αντ’ αυτού, προστατεύτηκε  η κατάθεση από κάθε ερώτηση. Με τέτοιον όμως χονδροειδή τρόπο, που την αποκαλύπτει ως  υπαγορευμένη!

Ήδη, όλη αυτή η πολιτικοδικαστική συνωμοσία κατέρρευσε, αφού τίθεται στο αρχείο. Μετά λοιπόν την κατάρρευση της συνωμοσίας, ποιο είναι το – κατά ΣΥΡΙΖΑ πάντοτε – «πραγματικό σκάνδαλο Novartis», του οποίου επιχειρείται δήθεν η συγκάλυψη σήμερα; Η πολιτικοδικαστική συνωμοσία που κατέρρευσε! Και μιλούν για συγκάλυψη, εν γνώσει τους ότι δεν υφίσταται πια εκκρεμής υπόθεση για να συγκαλυφθεί!  Με την «οργή» μάλιστα αυτού που γνωρίζει ότι εξαπατά, ελπίζοντας στη σύγχυση.

Ήδη, μετά τα όσα κάθε μέρα αποκαλύπτονται, η υπόθεση προσλαμβάνει και χαρακτήρα οπερετικής συνωμοσίας, στην οποία μάλιστα φέρεται να μετέχει, ως προπομπός υπουργού και δημοσιογράφος. Οπότε, αναρωτιέται κανείς: Είχαν οι σκευωροί τέτοια διαταραχή στη σχέση τους με την πραγματικότητα, ώστε να εκτίθενται τόσο  απροκάλυπτα ότι ενεργούν ως παρακράτος; Η απάντηση είναι ότι και οι πιο χαρισματικοί σκευωροί,  έχουν και μία ηλίθια πλευρά, που τους παγιδεύει και τους κάνει να  νομίζουν ότι δεν θα αποκαλυφθούν!

Γι’ αυτό άλλωστε, στην αυλή κάθε εξουσίας, εκτός των «χρήσιμων ηλίθιων», σιτίζεται και το είδος των «εθελοντών ηλίθιων». Που είναι και οι πλέον κυνικοί.