Αδυνατώ να κατανοήσω την άποψη ότι άλλο πράμα είναι ο Τσίπρας και άλλο ο ΣΥΡΙΖΑ. Η άποψη αυτή υπονοεί ότι ο Τσίπρας έχει μετασχηματιστεί σε μετριοπαθή σοσιαλδημοκράτη που «πιάνει πουλιά στον αέρα» ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα βαρίδι με «μερικά στελέχη αδιόρθωτα προσκολλημένα στα νιάτα τους, στην όχι απλώς ριζοσπαστική αριστερά, με έντονα στοιχεία σταλινισμού και μη ελευθερίας της έκφρασης».
Επειδή οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ γνωρίζουμε ότι αυτή η άποψη κυκλοφορεί έντονα τον τελευταίο καιρό, και όχι μόνο από το Νίκο Αλιβιζάτο, συνιστώ την ακόλουθη δοκιμή, για πραγματολογική επιβεβαίωση ή απόρριψη: Διαβάστε τις 4-5 τελευταίες ομιλίες του Τσίπρα, αν βέβαια το αντέχετε. Χρησιμοποιείστε όποια μέθοδο θέλετε, από discourse analysis έως την απλή σύγκριση της ρητορείας με όσα συμβαίνουν στη χώρα. Μετά, ελάτε να συζητήσουμε.
Πρόκειται για ένα φαινόμενο που τείνει να πάρει διαστάσεις μάστιγας. Αυτόκλητοι γεφυροποιοί μιλούν για σοσιαλδημοκρατική στροφή, είτε του Τσίπρα είτε ολόκληρου του ΣΥΡΙΖΑ, ερήμην των γεγονότων. Έχω ζητήσει πολλές φορές από υποστηρικτές αυτής της άποψης να προσκομίσουν στο δημόσιο διάλογο στοιχειώδη αποδεικτικά μιας θεωρητικής υποστήριξης αυτής της «σοσιαλδημοκρατικής στροφής» από κάποιο κορυφαίο στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ. Επί ματαίω. Δεν υπάρχει ούτε ένα κείμενο, ούτε ένα άρθρο, ενώ αντίθετα παρατηρούμε πληθώρα κειμένων και δηλώσεων που εξορκίζουν τη σοσιαλδημοκρατία.
Ο Νίκος Φίλης δηλώνει ότι «ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι ούτε θα γίνει σοσιαλδημοκρατικό κόμμα», ο Πάνος Σκουρλέτης δεν κουράζεται να επαναλαμβάνει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι αριστερό κόμμα και ενδεχομένως να συνεργαστεί με όσους σοσιαλδημοκράτες αποκηρύξουν το νεοφιλελευθερισμό, ο Αντώνης Κοτσακάς υποστηρίζει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν πρέπει να μετακινηθεί δεξιότερα ή αριστερότερα στον πολιτικό άξονα χαρακτηρίζοντας «λάθος» την ταύτισή του με τη σοσιαλδημοκρατία.
Πρόκειται περί εθελοτυφλίας που υπονομεύει την ίδια την έννοια της πολιτικής. Πολιτική δεν γίνεται με εικασίες, με πλαστές ταυτότητες. Η συντριπτική πλειοψηφία των κορυφαίων στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ είχαν, έχουν και θα συνεχίσουν να έχουν έναν σκληρό πυρήνα αυταρχικών και ολοκληρωτικών αντιλήψεων τις οποίες έχουν προσωρινά καλύψει με τον κυνισμό της νομής της εξουσίας, πράττοντας τα εντελώς αντίθετα από όσα πιστεύουν.
Στην πρώτη κατάλληλη ευκαιρία θα ανασύρουν το αντιδημοκρατικό οπλοστάσιο, εάν δουν ότι υπάρχει επαρκής πολιτική πελατεία για αυτό.
Ακριβώς για αυτό το λόγο πρέπει να ηττηθούν στρατηγικά.