Ακούσαμε χθες από τους αρχηγούς της Αντιπολίτευσης να χαρακτηρίζουν το εργατικό νομοσχέδιο ως Σχέδιο Επαναφοράς στον Εργασιακό Μεσαίωνα. Ανέφεραν υποκριτικά ψευδόμενοι ότι καταργείται το 8ωρο, δεν αμείβονται οι υπερωρίες, καταργούνται οι συλλογικές συμβάσεις.Ψεύδονται ασυστόλως και το γνωρίζουν πολύ καλά. Ενοχλούνται, όμως, οι κρατικοδίαιτοι συνδικαλιστές και οι κομματικοί τους προστάτες. Διότι αυτά που τους ενοχλούν είναι:

1. Η απαγόρευση της επανακήρυξης απεργίας, που έχει κριθεί από τα δικαστήρια παράνομη και καταχρηστική, από δευτεροβάθμιο συνδικαλιστικό όργανο.

2. Η πρόβλεψη αστικής ευθύνης συνδικαλιστών σε περιπτώσεις καταλήψεων και άσκησης βίας.

Έχουμε δει τα τελευταία χρόνια μετακινούμενους στρατούς, που πότε αποκαλούνται "φοιτητές", πότε "λιμενεργάτες", πότε "οικοδόμοι" και πότε "άνεργοι" να ασκούν βία εναντίον εκείνων, που δεν επιθυμούν να απεργήσουν ή θέλουν να συνεχίσουν την καθημερινότητά τους.Όλοι αυτοί προσπαθούν να κρατήσουν τη χώρα δέσμια των κατ επάγγελμα κρατικοδίαιτων συνδικαλιστών και των συντηρητικών δυνάμεων, που βλέπουν την πρόοδο και τον εκσυγχρονισμό ως τον εχθρό που θα τους θέσει στο χρονοντούλαπο της ιστορίας.

Είναι αυτοί, που εχθρεύονται την αλήθεια, διότι αυτή αντιτίθεται στο όφελος και στην ηδονή τους, όπως αναφέρει η Hanna Arendt στο "Ελευθερία, Αλήθεια και Πολιτική" (εκδόσεις ΣΤΑΣΕΙ ΕΚΠΙΠΤΟΝΤΕΣ). Όπως δε αναφέρει ο Thomas Hobbes (1588-1679), είναι αυτοί, οι οποίοι είναι έτοιμοι να κάψουν όλα τα βιβλία γεωμετρίας, εάν η αλήθεια ότι "το άθροισμα των γωνιών ενός τριγώνου ισούται με 180 μοίρες" θεωρούν ότι αντιτίθεται στο προσωπικό συμφέρον τους.