Το αδιέξοδο που έχει δημιουργηθεί στην υπόθεση Brexit δεν είναι αποτέλεσμα των διαπραγματεύσεων της Μέι με την Ευρωπαϊκή ηγεσία και των αντιφατικών διαδοχικών αποφάσεων της Βουλής των Κοινοτήτων. Το αδιέξοδο δημιουργήθηκε από τη στιγμή που ανακοινώθηκε το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος. Η πλειοψηφία των Βρετανών γοητεύτηκε από τα κηρύγματα των λαϊκιστών τύπου Τζόνσον και Φάρατζ και αφέθηκε στην τύχη της από τους «Πόντιους Πιλάτους» Κάμερον και Κόρμπιν που ένιψαν τας χείρας τους, αδιαφορώντας για τις καταστρεπτικές συνέπειες του επερχόμενου Brexit.

Η ιδέα ενός δεύτερου δημοψηφίσματος υποστηρίχτηκε εξ αρχής από θαρραλέες φιλοευρωπαϊκές δυνάμεις που συνειδητοποίησαν γρήγορα ότι το θέμα δεν ήταν μια καλύτερη ή χειρότερη συμφωνία εξόδου από την Ευρώπη αλλά η ουσιαστική απουσία εναλλακτικού σχεδίου Brexit που θα κατοχύρωνε τα οικονομικά συμφέροντα και την μελλοντική πορεία της Βρετανίας.

Η τελευταία απόφαση του εργατικού κόμματος να υποστηρίξει ένα δεύτερο δημοψήφισμα, στην – πολύ πιθανή – περίπτωση που δεν θα ψηφιστεί η δική του πρόταση για το Brexit, απόφαση που πάρθηκε μετά από μεγάλες πιέσεις προς τον αντιευρωπαίο Κόρμπιν και παραιτήσεις βουλευτών του κόμματός του, αναπτερώνει τις ελπίδες ότι θα δοθεί μια δεύτερη ευκαιρία στους Βρετανούς πολίτες να ξανασκεφτούν τον δρόμο που θέλουν ν’ ακολουθήσει η χώρα τους σε μια τόσο δύσκολη ευρωπαϊκή και διεθνή συγκυρία.

Περιθώρια και αυταπάτες για μια νέα Μεγάλη Παγκόσμια Βρετανική Αυτοκρατορία δεν υπάρχουν πια…