Με το Ν.4009/2011 για τα ΑΕΙ μια διεθνής πρακτική –με ομολογουμένως μεγάλη επιτυχία- θεσμοθετήθηκε και στην Ελλάδα. Η δυνατότητα λειτουργίας «επώνυμης έδρας» σε ένα ίδρυμα με σκοπό την καλλιέργεια ενός αντικειμένου, την υποστήριξη διδακτικών δραστηριοτήτων και ερευνητικών έργων, την δέσμευση του ιδρύματος για την απασχόληση του με αυτό, σηματοδοτεί πλευρές της ακαδημαϊκής πραγματικότητας που από σπάνιες θα πρέπει να γίνουν συνηθισμένες.
Άλλωστε, μια από τις ασθένειες των ελληνικών ιδρυμάτων είναι η ανεπαρκής διασύνδεση τους με την αγορά εργασίας. Για να υπάρξει ουσιαστική διασύνδεση θα πρέπει να κινητοποιηθεί το τρίγωνο «γνώση-οικονομία-κοινωνία». Δηλαδή σε απλά ελληνικά ένα πανεπιστημιακό ίδρυμα να διαγνώσει τις εκπαιδευτικές ανάγκες της κοινωνίας στην οποία βρίσκεται, να σχεδιάσει προγράμματα κατάρτισης και επιμόρφωσης για να αξιοποιηθεί το ανθρώπινο δυναμικό από τις οικονομικές δυνάμεις της περιοχής έχοντας διαγνώσει τις απαιτήσεις της τοπικής ανάπτυξης. Φυσικά πρέπει να κινητοποιήσει προς την κατεύθυνση της επιχειρηματικότητας και της καινοτομίας τους φοιτητές του, ώστε να καλλιεργήσει το «επιχειρείν», να συμβουλευτεί την τοπική οικονομία για να περιλάβει στα προγράμματα σπουδών του τις δυνατότητες και τις ευκαιρίες. Να σκεφτεί αν η ερευνητική του πολιτική χωράει επιμέρους στοχεύσεις και κοινές πρωτοβουλίες με τις οικονομικές δυνάμεις.
Το Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας ευτύχισε να έχει έναν ισχυρό οικονομικό παράγοντα στην περιοχή –την ΔΕΗ, συμφώνησε μαζί της να συστηματοποιήσει τη συνεργασία μαζί της. Πρόκειται μέσω της διάγνωσης εκπαιδευτικών αναγκών να σχεδιάσει προγράμματα επιμόρφωσης, κατάρτισης, συνεχιζόμενης και δια-βίου εκπαίδευσης, θερινά σχολεία, on-line ανοιχτά σεμινάρια. Έχει άλλωστε Παιδαγωγική Σχολή που μπορεί να υποστηρίξει μεθοδολογικά όλες τις μορφές εκπαίδευσης. Πρόκειται να σχεδιάζει σε συνεργασία με τη ΔΕΗ ειδικό πρόγραμμα πρακτικής άσκησης για τους φοιτητές της Πολυτεχνικής του Σχολής. Γιατί όχι να λειτουργήσει σαν ενδιάμεσος και για φοιτητές άλλων πολυτεχνικών Σχολών σε συνέργια με τα άλλα ελληνικά Ιδρύματα.
Πρόκειται να συζητήσει με τη ΔΕΗ και την τοπική κοινωνία τις δυνατότητες ερευνητικών έργων προσανατολισμένων στα ευαίσθητα θέματα της ενέργειας. Άλλωστε στη Δυτική Μακεδονία το ερώτημα «μετά το λιγνίτη τι;» θα καθορίσει την αναπτυξιακή στρατηγική της περιοχής. Τι ποιο λογικό: κοινωνία-γνώση-οικονομία να απασχοληθούν από κοινού.
Οι τρεις επώνυμες έδρες ΔΕΗ του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας φιλοδοξούν επιπλέον να αποτελέσουν σημείο αναφοράς για ερευνητικές πρωτοβουλίες και έλξη χρηματοδοτούμενων προγραμμάτων ώστε να αυξηθεί το ανθρώπινο δυναμικό του και τα διαθέσιμα του. Ευελπιστεί ότι η διασύνδεση εφαρμοσμένων γνώσεων με τα προγράμματα σπουδών του και η δυνατότητα διάχυσης γνώσεων και πρωτοβουλιών ιδιαίτερα για την καινοτομία και την επιχειρηματικότητα θα συμβάλλει για την άρση των εμποδίων ανάπτυξης. Πιστεύει τέλος ότι το αρχικό πείραμα των τριών εδρών θα βρει μιμητές και θα απλωθεί σε συνέργιες άλλων οργανισμών και ιδρυμάτων.
Άλλωστε η μία από τις τρεις έδρες περιέχει το πεδίο των διασυνοριακών συνεργασιών. Τι ποιο φυσικό σε μια συνοριακή περιφέρεια;
Όλα αυτά για να προχωρήσουν πρέπει να ειδωθούν με μια νέα ματιά χωρίς αγκυλώσεις του παρελθόντος. Αν δεν υποστηρίξει τη διασύνδεση και την επιχειρηματικότητα ένας δημόσιος θεσμός παρακολουθώντας και ενθαρρύνοντας τους φοιτητές του αλλά και τους νέους και τους όχι και τόσο νέους της περιοχής δεν μπορεί να επιτευχθεί τίποτα. Ή μάλλον θα επιτευχθεί η σπατάλη χρημάτων σε «σεμινάρια» και η συλλογή «χαρτιών» που δεν έχουν αντάλλαγμα. Αν η οικονομία δεν βρει τα κανάλια επικοινωνίας με τη γνώση τίποτα δεν θα πάει μπροστά. Και αυτό θα είναι τελικά σε βάρος της κοινωνίας. Γι΄αυτό είναι σημαντικές οι τρεις αυτές έδρες αποδίδοντας την πολλαπλάσια αξία από το κόστος τους.