Μεταξύ των οπαδών της θεωρίας των παιγνίων κυκλοφορεί ένα ανέκδοτο-πρόβλημα που αναζητεί την ιδεατή λύση. Σύμφωνα λοιπόν με το ανέκδοτο, ένας περιηγητής στη ζούγκλα βρίσκεται απέναντι σε μια απειλητική ομάδα πολεμιστών. «Είσαι μαζί μας ή με τους άλλους;» τον ρωτούν. Εκείνος φυσικά σπεύδει να απαντήσει «μαζί σας». Λάθος, την πάτησες, του απαντούν. «Εμείς είμαστε οι άλλοι»…
Τι σχέση έχει το ανέκδοτο με τις εκλογές, θα αναρωτηθεί κάποιος. Είτε ασπαζόμαστε τη θεωρία των παιγνίων είτε όχι, είναι προφανές ότι όλα τα κόμματα, με απειλητικά διλήμματα συνήθως, διεκδικούν να είμαστε μαζί τους. Το ερώτημα είναι πού οδηγεί η όποια επιλογή μας την επόμενη ημέρα. Αν, δηλαδή, οι επίδοξοι σωτήρες στους οποίους θα εμπιστευθούμε το μέλλον μας αποδειχθούν ότι ενδιαφέρονται πρωτίστως για τη δική τους επιβίωση, με συνέπεια εμείς για μία φορά ακόμη να γίνουμε πολύ γρήγορα θύματα των επιλογών μας.
Είναι γεγονός αναμφισβήτητο ότι τα τελευταία 40 χρόνια δεν έχουν υπάρξει εκλογές χωρίς διλήμματα. Από την εποχή τού «Καραμανλής ή τανκς» ως τις τελευταίες εκλογές, άλλοτε με εκβιαστικό τρόπο και άλλοτε με ηπιότερη μορφή, τα διλήμματα ήταν αναπόσπαστο μέρος της κομματικής στρατηγικής. Και κατά κανόνα οι ψηφοφόροι υπέκυπταν, για να μετανιώσουν πολύ γρήγορα, αρκετές φορές τουλάχιστον, για τις επιλογές τους. Η αποσάθρωση του πολιτικού σκηνικού που συνόδευσε την κρίση δείχνει, αν πιστέψουμε τις δημοσκοπήσεις, ότι οι ψηφοφόροι είναι πολύ πιο υποψιασμένοι και επιφυλακτικοί στο να σπεύσουν και να αποδεχθούν με ευκολία τα διλήμματα που τους βάζουν τα κόμματα.
Η τάση αυτή επιτείνεται αναπόφευκτα από το έλλειμμα αξιοπιστίας των πολιτικών αλλά και από την ταλάντευση του εκλογικού σώματος μεταξύ της επιθυμίας για τιμωρία του παλιού και της αμφιβολίας για τις επιδιώξεις και την αποτελεσματικότητα του νέου. Μέσα σε αυτό το αντιφατικό σκηνικό οι ψηφοφόροι καλούνται να επιλέξουν ποιο από τα διλήμματα που έχουν απέναντί τους θα διασφαλίσει μια καλύτερη πορεία για τη χώρα και για τους ίδιους. Γιατί, ό,τι κι αν λέγεται, γνωρίζουν πολύ καλά ότι δεν είμαστε Βρετανία, όπου ο κυβερνητικός συνασπισμός καταποντίζεται στις κάλπες για την Ευρώπη αλλά ουδείς διανοείται να θέσει θέμα αλλαγής κυβέρνησης.
Το «εμείς ή αυτοί» του ΣΥΡΙΖΑ και το «σταθερότητα ή ρίσκο» της ΝΔ, σε συνδυασμό με το πρόβλημα επιβίωσης που θέτει ο κ. Βενιζέλος και της ρήξης με το κομματικό παρελθόν που θέτει Το Ποτάμι, θα απαντηθούν το βράδυ της 25ης Μαΐου και εκ των πραγμάτων θα διαμορφώσουν την πορεία της χώρας για το επόμενο ορατό μέλλον. Το στοίχημα για τους πολίτες που ταλαντεύονται μεταξύ ελπίδας και ανησυχίας, οργής και αμφιβολίας, είναι αν θα καταφέρουν να συμβιβάσουν τις επιθυμίες τους με την ανάγκη να βαδίσει η χώρα στη μεταμνημονιακή εποχή με αυτούς που διασφαλίζουν καλύτερες πολιτικές εγγυήσεις…