Η κα Ζωή Κωνσταντοπούλου αντιμετωπίζει το αξίωμα της προέδρου της Βουλής ως προσωπική της υπόθεση. Πολιτεύεται με έναν εντελώς αντιθεσμικό τρόπο, προσβλητικό για τους πολιτικούς της αντιπάλους, έντονα διχαστικό και προβληματικό ως προς τις διεθνείς εντυπώσεις που παράγει. Μια μέρα αν παρακολουθήσει κανείς το κανάλι της Βουλής θα διαπιστώσει ότι αξιοποιείται ως δικός της μηχανισμός προβολής και προώθησης των πολιτικών της φιλοδοξιών. Αλλωστε, αλλεπάλληλες δημόσιες παρεμβάσεις της δείχνουν ότι έχει αυτόνομη πολιτική ατζέντα την οποία επιχειρεί να επιβάλει αξιοποιώντας το θεσμό που εκπροσωπεί χάρη -και- στην ψήφο κομμάτων της αντιπολίτευσης που θέλησαν να στείλουν ένα σήμα συναίνεσης την οποία η ίδια δυναμιτίζει διαρκώς.
Ο πρωθυπουργός αντιμετωπίζει με αμφιθυμία και αμηχανία αυτή την κατάσταση, ενώ ασχολείται κυρίως με την εσωκομματική διάσταση του προβλήματος. Είναι, όμως, ώρα να το αντιμετωπίσει ως ζήτημα ποιότητας του κοινοβουλευτισμού και του δημοκρατικού μας πολιτισμού. Δεν μπορεί να αφήνει αυτή την απαράδεκτη κατάσταση να συνεχίζεται με αποτέλεσμα να τραυματίζεται συνεχώς το κύρος του πολιτικού συστήματος και να δυσχεραίνεται η προσπάθεια εθνικής συνεννόησης γύρω από τα μεγάλα διακυβεύματα. Μέχρι τώρα ο κ. Τσίπρας δεν έχει δείξει θάρρος στην ανάληψη ευθύνης ούτε ισχυρή βούληση για τις αναγκαίες τομές. Ας μας διαψεύσει δίνοντας επιτέλους τέλος στον διασυρμό του κοινοβουλίου που φέρει την υπογραφή της κας Κωνσταντοπούλου.