Όλο το προηγούμενο διάστημα, η ελληνική πολιτική τάξη έδινε την αίσθηση πως μόνο εκείνη γνωρίζει τις καταστροφικές συνέπειες που έχει η συνέχιση της ύφεσης. Εμφάνιζαν τους δανειστές να βρίσκονται στον «κόσμο» τους, επιβάλλοντας μόνο περιοριστικά μέτρα που στραγγάλιζαν την οικονομία και στράγγιζαν την αγορά.
Πολιτικοί, κόμματα και αναλυτές, εμφάνισαν τις αποφάσεις της χθεσινής Συνόδου Κορυφής των Βρυξελλών, αλλά και τα όσα συμφωνήθηκαν στη συνάντηση Μπαρόζο – Παπαδήμου, σχεδόν ως στροφή της τρόικας στην πραγματικότητα. Και φυσικά δήλωσαν δικαιωμένοι.
Ξέχασαν βεβαίως κάποιες μικρές λεπτομέρειες. Όπως, για παράδειγμα, ότι τα 16 δις από το ΕΣΠΑ είναι εκεί και λιμνάζουν, όχι γιατί τα έχει μπλοκάρει ο κ. Τόμσεν, αλλά διότι ούτε το ελληνικό τραπεζικό σύστημα μπορεί να τα κινήσει, ούτε το ελληνικό δημόσιο να εξασφαλίσει (όπου απαιτείται) την εθνική συμμετοχή, αλλά και ούτε οι πολίτες θέλουν να ρισκάρουν επένδυση που να βρίσκεται μακριά από το τρίπτυχο της επιχειρηματικής ρουτίνας «Σουβλάκι – Καφέ – Φραντσάιζ».
Η Ελλάδα βρίσκεται ήδη στον πέμπτο χρόνο υφεσιακής πορείας. Έως τώρα, τα τρία χρόνια ύφεσης αποτελούσαν ένα απώτατο όριο διεθνούς συναγερμού. Η ανάπτυξη, βάσει της νέας δανειακής σύμβασης, θα αποκτήσει θετικό πρόσημο – σύμφωνα με τις πιο αισιόδοξες προβλέψεις – το νωρίτερο σε κάποιο από τα δύο τελευταία τρίμηνα του 2013. Αφού προηγουμένως έχει συντελεστεί η μεγαλύτερη εσωτερική υποτίμηση και έχει όντως βρεθεί ο πάτος, που παρουσιάζεται ως το μόνο σημείο εκκίνησης, η μόνη αφετηρία για ανακοπή των ρυθμών ύφεσης και έναρξης της ανάπτυξης. Εκείνο που όντως αποτελεί νέο δεδομένο από το τελευταίο 48ωρο στις Βρυξέλλες, είναι τα κονδύλια από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων. Υποσχέθηκε την αποδέσμευσή τους, ο κ. Μπαρόζο στον κ. Παπαδήμο.
Παρά τις πολλές, έως σήμερα, λάθος εκτιμήσεις τους, δεν έκρυβαν ότι οι ενέσεις ρευστότητας, δεν μπορεί παρά να αποτελούν δεύτερο βήμα, μετά τις περικοπές. Και σίγουρα το χρησιμοποίησαν ως μοχλό πίεσης για την επιβολή τους.
Η ανάπτυξη, λοιπόν, δεν είναι κάτι που οι δανειστές αγνοού(σα)ν. Δεν μπορεί να επιτευχθεί, όμως, χωρίς ισχυρό τραπεζικό σύστημα, χωρίς δημόσια διοίκηση που να μπορεί να στηρίξει την επιχειρηματικότητα, χωρίς ενημερωμένους πολίτες για το τι σημαίνει καινοτομία. Για να είμαστε ειλικρινείς: Τι από αυτά συμβαίνει σήμερα;