Και τώρα τι; Επιστροφή στην κανονικότητα; Δηλαδή «όλα καλά», όπως θα έλεγε και ο αρτιμελής οδηγός εξερχόμενος του παντελώς κατεστραμμένου οχήματός του, έπειτα από μετωπική σύγκρουση στην Εθνική Οδό; Απλά επισπεύσατε τις διαδικασίες κατεδαφίσεων, για να κρυφτεί πίσω από τη σκόνη που αναμένεται να σηκωθεί το σκηνικό τρόμου που ζήσαμε; Ή με άλλα λόγια, να μια «καλή ευκαιρία» να απαλλαγούμε από τις αγκυλώσεις του παρελθόντος; (!) Τι άλλο θα ακούσουμε!

Μου ξυπνούν αναμνήσεις από τη διακυβέρνηση του Κώστα Καραμανλή (του νεότερου), όπου το επικοινωνιακό παιχνίδι, ήταν στο καθημερινό μενού της πολιτικής σκηνής. Δεν θα ξεχάσω τις δημοσκοπήσεις σε εβδομαδιαία κλίμακα, μία απίστευτη πλύση εγκεφάλου ώστε να διαφημισθεί ίσως η χειρότερη (ως τότε) και πλέον ανάξια έργων, κυβέρνηση της μεταπολίτευσης. Ανάλογο σκηνικό και σήμερα, θεατρινισμοί για τις αποζημιώσεις, τις κατεδαφίσεις, τις υψηλού επιπέδου συμβουλευτικές συναντήσεις με εξειδικευμένους επιστήμονες για την αντιμετώπιση εκτάκτων αναγκών, έως ότου βέβαια αναθέσουμε στον δικό μας άνθρωπο, κ. Ταφύλλη. Τελικώς, ανύπαρκτη διάθεση για ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις, αξιοκρατία προσώπων, ουσιώδεις αλλαγές καθώς το μόνο που ενδιαφέρει είναι το στοίχημα των εντυπώσεων. Αρκετές ομοιότητες υπάρχουν, τουλάχιστον στη δική μου οπτική, ή αλλιώς με άλλα λόγια, φωτιές τότε…φωτιές και τώρα.

Ελπίζω να μην έχουμε και την ανάλογη κατάληξη της διακυβέρνησης Καραμανλή, οπότε και παραδόθηκε η χώρα ουσιαστικά χρεωκοπημένη στον επόμενο. Το αναφέρω αυτό με αφορμή και την επικείμενη έξοδο της χώρας στις αγορές, άνευ προστασίας και σχεδίου, ενώ οι διεθνείς οικονομικές συγκυρίες μετατρέπουν το αφήγημα περί «καθαρής εξόδου» σε όνειρο θερινής νυκτός. Ελπίζω, αν και το φοβάμαι πολύ, να μην οδηγούμαστε για μια ακόμα φορά στο «Μάτι», του κυκλώνα αυτή τη φορά, με παρόμοια αποτελέσματα με αυτά που βιώσαμε μερικές μέρες πριν. Ήταν κοινό μυστικό όλων μας ότι η χώρα, εδώ και καιρό, βρίσκεται στον «αυτόματο πιλότο», ότι η δημόσια διοίκηση ασκείται από ανθρώπους με τεράστιες ελλείψεις σε προσόντα, ικανότητες, εμπειρία, εντούτοις δείξαμε όλοι μας τεράστια ανοχή στην ανεπάρκεια, κρυβόμενοι πίσω από τη λογική του «πόσο χειρότερα από τους προηγούμενους»; Το μόνο που δεν μπορούσαμε να φανταστούμε, είναι το μέγεθος της «διάβρωσης», που τελικά δείχνει να είναι δυσθεώρητη και πολυδιάστατη.

Η πρόσφατη όμως φυσική καταστροφή στο Μάτι, ανέδειξε και ένα ακόμα χαρακτηριστικό γνώρισμα της σημερινής κυβέρνησης, ότι δηλαδή η δημόσια διοίκηση πρέπει να ασκείται από «δικούς» μας ανθρώπους, ώστε, αν χρειαστεί, να μπορούν να μας στηρίξουν σε μια ανάλογη δύσκολη κατάσταση. Πραγματικά μένω εμβρόντητος από την αλληλοσυγκάλυψη όλων, τη στιγμή που μεταξύ των άλλων θυμάτων βρίσκονταν και 11 παιδιά! Και μάλιστα το περιέργο είναι ότι πρόκειται για μια κυβέρνηση συνεργασίας! Αυτό ονομάζεται κομματική πειθαρχία υψηλού επιπέδου, και ο συνδυασμός της με την έλειψη «συναίσθησης» της παραγματικότητας μπορεί να οδηγήσει σε ολέθρια αποτελέσματα.

Οι λογικές όμως αυτές είναι οι πλέον αναχρονιστικές. Η χώρα μοιάζει με εταιρία που είναι στα πρόθυρα της χρεωκοπίας και του λουκέτου, επειδή δεν είχε το καθαρό να μυαλό να συνειδητοποιήσει ότι το μέλλον της βρίσκεται στην ενσωμάτωση νέων τεχνολογιών στις υπηρεσίες της και στην ανανέωση του προσωπικού της με νέους ανθρώπους ιδιαίτερης εξειδίκευσης στον τομέα τους.

Όχι κ. Τσίπρα, δεν επιθυμούμε να ξαναγεννηθούμε από τις στάχτες μας, γιατί πολύ απλά δεν θέλουμε να περιέλθουμε στη φυσική αυτή κατάσταση, ενώ σίγουρα, αν ακόμα χρειάζεται να γίνει αυτό, δεν επιθυμούμε να κυοφορήσετε εσείς και οι αντιλήψεις σας, τη γέννηση αυτή! Έχετε χάσει πλέον κάθε αξιοπιστία για να συνεχίσετε να σχεδιάζετε και να αποφασίζετε για λογαριασμό μας, καθώς τα αποτελέσματα των χειρισμών σας είναι ο εφιαλτικότερος μάρτυρας.

Η πραγματική αναγέννηση θα προέλθει από το πολιτικό ρεύμα που η διακυβέρνηση του κ. Μακρόν έχει ήδη χαράξει στην Ευρώπη, ενώ δυστυχώς, ακόμα αναζητώνται οι εκφραστές της στην Ελλάδα. Αυτό όμως αποτελεί ένα άλλο μεγάλο κεφάλαιο προς διερεύνηση για την πολιτική σκηνή της χώρας μας.