Από τη στιγμή που ξέσπασε η κρίση, δύο ήταν οι δρόμοι που μπορούσαμε ν? ακολουθήσουμε ως χώρα: μπρος ή πίσω. Ακολουθώντας τον πρώτο δρόμο θα επιταχύναμε το βήμα μας, καταστρώνοντας ένα δικό μας ρεαλιστικό, μεταρρυθμιστικό και αναπτυξιακό σχέδιο εθνικής σωτηρίας που θα αποτελούσε και τη διαπραγματευτική βάση με τους δανειστές. Ο δρόμος αυτός απορρίφθηκε -από κοινωνία και κόμματα- ομόφωνα, από την πρώτη κιόλας στιγμή!

Η Νέα Δημοκρατία ακολούθησε τελικά τη δεξιά κοίτη της. Μνημονιακός ταλιμπάν… πλέον ο Σαμαράς, ακολούθησε πολιτική πυγμής γράφοντας στα παλιά του τα παπούτσια την όποια πολιτική συναίνεσης και συνεργασίας. Το χειρότερο, άρχισε να δανείζεται την ακροδεξιά ατζέντα, κλείνοντας έτσι το μάτι στη χρυσαυγίτικη πελατεία της!

Το ΠΑΣΟΚ προσπάθησε στην ουσία -χωρίς… ιδιαίτερη επιτυχία- να σώσει τον εαυτό του. Ο πνιγμένος απ? τα μαλλιά του πιάνεται, τώρα τελευταία κι απ? τα μαλλιά της ΔΗΜΑΡ…

Τη μάχη των εντυπώσεων, ωστόσο, την… κέρδισε και πάλι η Αριστερά! Η αναφορά, προφανώς, δεν γίνεται για το ΚΚΕ, που το μόνο που κατάφερε ν? αλλάξει, όλα αυτά τα χρόνια, ήταν ο γραμματέας του!

Η ΔΗΜΑΡ, με το βήμα μετέωρο από την αρχή, σαν να ξύπνησε ξαφνικά από κάποιον εφιάλτη. Είχε γίνει, λέει, αριστερά της ευθύνης και συγκυβερνούσε με τη Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ για τη σωτηρία του τόπου! Εντρομη γύρισε στη θέση της…

Το σύνθημα, ωστόσο, για «πίσω ολοταχώς» -γιατί αυτός ήταν ο δεύτερος δρόμος που είχαμε να επιλέξουμε- το έδωσε ο ΣΥΡΙΖΑ! Διατηρώντας συνεχώς ζωντανό το όραμα της… πτώχευσης, μας γύρισε αρχικά πίσω στα χρόνια της δραχμής!

Ακολούθησαν τα χρόνια του Ανδρέα -που όλο και πιο πολύ μιμείται ο Αλέξης Τσίπρας- αλλά, κυρίως, με την αφομοίωση του βαθέως ΠΑΣΟΚ και την υιοθέτηση των συνθημάτων της εποχής εκείνης.

Η επιστροφή στο παρελθόν συνεχίστηκε και στο πρόσφατο συνέδριο, με τη μορφή του Μανώλη Γλέζου να ωρύεται εναντίον όσων «σκοτώνουν τ? άλογα όταν γεράσουν» -ζητώντας μάλλον… να τα ταριχεύσουν στο μαυσωλείο της επερχόμενης εξουσίας- ενώ ο Συριζαίος… Αρης Βελουχιώτης μας έδωσε, από το βήμα της Βουλής, ραντεβού στα γουναράδικα του εμφυλίου!

Η μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού, που νιώθει καυτή πίσω της τη νεοναζιστική ανάσα και βλέπει μπροστά της το φρικτό όραμα ενός… νέου εμφύλιου γύρου, δεν μπορεί -και δεν πρέπει- να μείνει άλλο απαθής!