Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι όλα τα κόμματα και πολύ περισσότερο όσα κυβέρνησαν, είτε είχαν είτε επιχείρησαν να αποκτήσουν προσβάσεις στη Δικαιοσύνη,  πότε προσεταιριζόμενα πρόθυμους δικαστικούς, ιδιαίτερα οι κυβερνήσεις, μέσω των τοποθετήσεων στις ηγεσίες των ανώτατων δικαστηρίων, αλλά ακόμη και  τα κόμματα της Αριστεράς,  αποκτώντας δεσμούς με τις «οικείες» συνδικαλιστικές ενώσεις με τις οργανώσεις που διέθεταν στο χώρο της Δικαιοσύνης, τους δικηγορικούς συλλόγους, ή ακόμη και με προβεβλημένα δικηγορικά στελέχη.

Οσοι παρακολουθούσαν τις εξελίξεις στο χώρο, σίγουρα θα είχαν σημειώσει τις τακτικές παρεμβάσεις της Ζωής Κωνσταντοπούλου, ως υπεύθυνης για θέματα Δικαιοσύνης του κόμματός της, στις δικαστικές ενώσεις και ιδιαίτερα των ανωτάτων δικαστώ στην οποία πρόεδρος ήταν η Βασιλική Θάνου. Στην οποία, μάλιστα, η Κωνσταντοπούλου είχε αναθέσει … το καθήκον να ανατρέψει τα μνημόνια και τις συνέπειές τους! Πράγμα το οποίο η κ Θάνου φρόντισε με ιδιαίτερο ζήλο, που ξεπερνούσε ακόμη και τον θεσμικό ρόλο της, ως Πρόεδρου του Αρείου Πάγου, να εκπληρώσει.

Φυσικά, μπορεί ο καθένας να κάνει τις εκτιμήσεις του ως προς τις δυνατότητες της νεαρής και άγνωστης ακόμη Ζωής Κωνσταντοπούλου να αποκτήσει τόσο άμεση πρόσβαση στις υψηλότερες βαθμίδες της  Δικαιοσύνης, που δεν ήταν εύκολα προσπελάσιμες  στην Αριστερά και μάλιστα την κινηματική ή αν θέλετε την ριζοσπαστική. Αλλά ας μην επεκταθούμε σε υποθέσεις.

Εκείνο που τούτη τη στιγμή κάνει εντύπωση και έχει προκαλέσει έντονες αντιδράσεις, είναι το πρωτοφανές πράγματι γεγονός, να αναλαμβάνει επικεφαλής του νομικού γραφείου του πρωθυπουργού η μέχρι πριν δέκα ημέρες Πρόεδρος του Αρείου Πάγου, όπως και η χρονική στιγμή που γίνεται αυτή η τοποθέτηση, με όσα συμβαίνουν στο χώρο της Δικαιοσύνης.

Μέχρι στιγμής, μαύρο στίγμα αποτελούσε για τη Δικαιοσύνη η τοποθέτηση του εισαγγελέα του Αρείου Πάγου Κωνσταντίνου Κόλλια ως του πρώτου πρωθυπουργού που όρισε η χούντα. Ασφαλώς ο Κ. Κόλλιας αποτελεί ακραία περίπτωση.

Αναφέρεται σε αντιδιαστολή με την Θάνου η περίπτωση του Χ. Αθανασίου, ο οποίος, ωστόσο παραιτήθηκε από εισαγγελέας πριν προσχωρήσει στη Νέα Δημοκρατία και εκλεγεί βουλευτής ως επικεφαλής του ψηφοδελτίου Επικρατείας στις εκλογές του Μαΐου 2012. Ασφαλώς και είχαν δίκιο όσοι επέκριναν τότε τόσο τον Αθανασίου όσο και τη Ν. Δ. και πολύ περισσότερο όσοι υποστήριξαν, με αφορμή αυτή την υπόθεση, ότι πρέπει να απαγορευτεί δια νόμου να πολιτεύεται δικαστικός πριν παρέλθει ένα ικανό χρονικό διάστημα, π. χ. τριετία, από την αποχώρησή του από το δικαστικό Σώμα.

Ωστόσο η υπόθεση Θάνου είναι μοναδική, ακριβώς για το αντικείμενο του διορισμού της και τη χρονική συγκυρία κατά την οποία αναλαμβάνει υπεύθυνη του Νομικού Γραφείου της Γενικής Γραμματείας του πρωθυπουργού, όπως είναι ο νέος πλήρης τίτλος της Προέδρου επί τιμή του Αρείου Πάγου!

Ωστόσο, επειδή φυσικά τίποτα δεν είναι τυχαίο, έτσι και η πρόσληψη της Θάνου, τη στιγμή που γίνεται, μόνο ως βόλεμα ενός «δικού μας ανθρώπου» δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί. Βόλεμα θα ήταν αν αναλάμβανε πρόεδρος κάποιου από τους τόσους οργανισμούς που υπάρχουν και στους οποίους τοποθετούνταν σωρηδόν δικαστικοί και απόστρατοι.

Πρόκειται για επιστράτευση, προκειμένου να οργανωθεί όσο πιο αποτελεσματικά γίνεται η τελική επίθεση για την καθυπόταξη της Δικαιοσύνης στην καθεστωτική πολιτική του Τσίπρα. Και αυτό το καθιστά απολύτως προφανές η χρονική σύμπτωση (;) κατά την οποία οξύνεται η διαμάχη της κυβέρνησης με τις δικαστικές Ενώσεις, που αντέδρασαν με τον πιο έντονο τρόπο στις επιθέσεις που δέχονται όχι μόνο από τον καθ’ έξιν υβριστή Τσολάκη, αλλά και τον αναπληρωτή υπουργό Δικαιοσύνης και πρώην Προϊστάμενο της Εισαγγελίας Πρωτοδικών, Δημήτρη Παπαγγελόπουλο.

Οι επιθέσεις και οι ύβρεις του Πολάκη δεν ήταν παρά οι προειδοποιητικές βολές. Το παιχνίδι τώρα αρχίζει. Τώρα που σφίγγει ο κλοιός γύρω από τον Καμμένο, τώρα που πυκνώνουν οι αποκαλύψεις για το πραξικόπημα που σχεδίαζαν με τον Βαρουφάκη κατά του ευρώ και της θέσης της χώρας στην ευρωζώνη και τελικά στην Ευρωπαϊκή Ενωση, και, πολύ περισσότερο, την ώρα που οι δικαστικές Ενώσεις βγήκαν θαρρετά ζητώντας το σεβασμό της Πολιτείας στην ανεξαρτησία του θεσμού της Δικαιοσύνης και θέτουν ανοιχτά θέμα Δημοκρατίας.

Σ’ αυτή τη χρονική στιγμή είναι που επιστρατεύεται η μέχρι χθες επικεφαλής της Δικαιοσύνης, Βασιλική Θάνου. Οχι βέβαια για να κάνει την προϊσταμένη του Καρανίκα, αλλά για να οργανώσει την τελική επίθεση.

* Πρώτον,  για να σιγήσουν οι φωνές των δικαστικών Ενώσεων που δεν αφήνουν τον Πολάκη να κυβερνήσει και τονίζουν ότι οι επιθέσεις εναντίον της Δικαιοσύνης

«βάλλουν ευθέως κατά της ίδιας της Δημοκρατίας και όταν προέρχονται από φορείς εξουσίας που είναι ταγμένοι να υπηρετούν και να προστατεύουν την Δημοκρατία, συνιστούν φαινόμενο λυπηρό και επικίνδυνο για αυτήν»

* Δεύτερο, για να διασφαλιστεί ο πλήρης έλεγχος της κορυφής της Δικαιοσύνης με τις τοποθετήσεις στις ηγεσίες των ανώτατων δικαστηρίων οι οποίες επίκεινται και τις οποίες δεν χωρά αμφιβολία ότι θα «επιμεληθεί» η νέα προϊσταμένη του νομικού γραφείου

* Τέλος, που είναι και το επιδιωκόμενο, για να ευθυγραμμιστεί επιτέλους η Δικαιοσύνη με τις επιλογές και επιταγές της κυβέρνησης, που είναι ο μεγάλος καημός των ηγετικών στελεχών της κυβέρνησης και του κόμματος, από τον Τσίπρα, τον Παππά και τον Τζανακόπουλο, ως τον Πολάκη, γιατί … αντιμετωπίζουν «θεσμικά εμπόδια» και δεν μπορούν να κυβερνήσουν!

Αν ως τώρα μιλούσαμε για την πρόθεση της κυβέρνησης να υποβαθμίσει τη λειτουργία των θεσμών, τώρα είναι βέβαιο ότι θα παρακολουθήσουμε να ξετυλίγεται μπροστά στα μάτια μας η καθυπόταξή τους στο σχέδιο του Τσίπρα να τους αλώσει για να εξασφαλίσει την επιβίωσή του.

Ως καθεστώς πλέον. Που είναι και ο υπέρτατος σκοπός,  για να μπορεί να υπάρχει πολιτικά ακόμη και μετά την βέβαιη εκλογική συντριβή του.