Ενα μεγάλο μέρος του ελληνικού λαού υπομένει με καρτερία τις επιπτώσεις της κρίσης και αγόγγυστα προσπαθεί να ανταποκριθεί στις φορολογικές και στις άλλες υποχρεώσεις του προς το κράτος. Το ίδιο αυτό κομμάτι του ελληνικού λαού είναι εκείνο που έκλεισε και κλείνει ακόμα τα αυτιά του στις έξαλλες κραυγές των δημαγωγών και των λαϊκιστών κάθε απόχρωσης, που ελπίζει σε μια βελτίωση της κατάστασης, που προσβλέπει στην παραμονή της χώρας στον ευρωπαϊκό κόσμο, που στηρίζει, τέλος, το σταθεροποιητικό πρόγραμμα και προσδοκά τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις. Πολλοί από το τμήμα αυτό του λαού δεν αρκούνται μόνο στη σιωπηλή στήριξη του σταθεροποιητικού προγράμματος, αλλά, κόντρα πολλές φορές στις ιδεολογικές και πολιτικές πεποιθήσεις τους, παρεμβαίνουν είτε στον δημόσιο διάλογο είτε στους χώρους των επαγγελματικών και κοινωνικών δραστηριοτήτων τους και υποστηρίζουν ότι είναι η μόνη υπαρκτή πρόταση για να σταθεί η χώρα όρθια.
Το πολιτικό σύστημα, όμως, που διαχειρίζεται το σταθεροποιητικό πρόγραμμα πώς ανταποδίδει σε αυτόν τον κόσμο την ανοχή και τη στήριξή του; Δυστυχώς με τις πρακτικές του συχνά τον εκθέτει ανεπανόρθωτα και σχεδόν τον εμφανίζει ως ευκολόπιστο και ανόητο. Το πολιτικό σύστημα, παρά τη συνεχή μεταρρυθμιστική του ρητορική, εξακολουθεί να φέρεται μικροκομματικά και παρά τα όσα συνέβησαν στη χώρα φαίνεται να ενδιαφέρεται μόνο για την αναπαραγωγή του και την τακτοποίηση των στελεχών του.
Τελευταίο κρούσμα τέτοιας παλαιοκομματικής συμπεριφοράς είναι, σύμφωνα με δημοσιεύματα αλλά και με την ανάρτηση στο Διαδίκτυο του σχετικού εγγράφου, ο διορισμός νεαρής δικηγόρου σε θέση νομικού συμβούλου σε επιστημονικό κέντρο ερευνών, το οποίο εποπτεύεται από το υπουργείο Ανάπτυξης. Μάλλον δεν πρόκειται για δεύτερη θέση νομικού συμβούλου που δημιουργήθηκε επίτηδες. Οπως προκύπτει από το πρακτικό του διοικητικού συμβουλίου του Κέντρου, η δικηγόρος προσελήφθη με βάση μόνο το βιογραφικό της και την προφορική εισήγηση του προέδρου και επιστημονικού διευθυντή του.
Ενα μάλιστα μέλος του ΔΣ μειοψήφησε, διότι θεώρησε ότι για λόγους διαφάνειας θα έπρεπε να είχε υπάρξει δημόσια προκήρυξη της θέσης. Τέτοια προκήρυξη όμως δεν έγινε διότι η δικηγόρος, εκτός ενδεχομένως των άλλων προσόντων που χρειάζονταν, είχε τα πιο σημαντικά. Ηταν παλαιότερα αναπληρώτρια εκπρόσωπος Τύπου της Νέας Δημοκρατίας και τώρα είναι μέλος της Πολιτικής Επιτροπής της. Δυστυχώς, σε πείσμα των καιρών αλλά και των μεγάλων λόγων, έχουμε ξανά μια επιβεβαίωση της παλαιοκομματικής ιδιοκτησιακής αντίληψης για το κράτος και της προσοδοθηρικής σχέσης με αυτό. Αραγε, τι πρέπει να υποστεί ακόμα αυτός ο τόπος για να αλλάξουν οι νοοτροπίες και το πολιτικό σύστημα;