Καταντάει αηδία κάποια φορά, να αντιλαμβάνεσαι ότι αναλύονται συνθήκες και καταστάσεις πολύ δύσκολες, που συμβαίνουν στη γειτονιά μας, αλλα εμείς κουλουριασμένοι, λες, γύρω από τις ανοησίες που μας χώνουν, όπως για παράδειγμα, αυτό το τρίαθλο, των δέκα που εμείνανε εννιά και σαν τα μικρά νεγράκια, δεν φτάσουν στον τερματισμό παρά μόνον κάνα δυο, δεν δίνουμε σημασία και επιδερμικά, επιφανειακά, με κριτήρια αμεσότητας και κυρίως ελληνικής ανοησίας και ημιμάθειας, αρνούμαστε να αντιληφθούμε… Ίσως και να μη μάθαμε, να προσπαθούμε να καταλάβουμε, τα δύσκολα…άστα καλύτερα στην άκρα για τους άλλους αυτά…
Η Τουρκία, βρίσκεται στη δυσκολότερη θέση, που βρέθηκε ποτέ, τα τελευταία πενήντα χρόνια…
Έχει ηττηθεί διπλωματικά, πανηγυρικά και μάλιστα ακόμη και στα λιγοστά πετρέλαια, που είχαν απομείνει για τις εταιρίες, του γιου του σουλτάνου, στο Κιρκούκ, η κυβέρνηση του Ιράκ απαίτησε να εγκαταλείψει την πόλη ο Κούρδος τζιαχντιστης έπαρχος με το στρατό του… Μάλιστα ξεκίνησε επίθεση, συνεπικουρούμενη και από τους Πεσμεργκάδες, για να εκκενώσει την πόλη…
Η Ράκα, περιμένει το τελειωτικό χτύπημα, από τον Πούτιν και οι Τούρκοι, προσπαθούν να δημιουργήσουν περιβάλλον πολέμου με τον Άσσαντ, για να δικαιολογήσουν την εισβολή τους…
Ο Ερντογάν τώρα, σταμάτησε την επιθετικότητα του εναντίον της Ευρώπης και της Γερμανίας και στράφηκε κατά μέτωπον στην αντιπαράθεση με τον Τραμπ… Ευτυχώς που αυτός από πίσω του, έχει ανθρώπους που σκέφτονται κι έτσι η κατάσταση δεν οξύνεται κι άλλο… Εξ άλλου και ο ίδιος ο Πούτιν, αποτραβήχτηκε, για να μην του χρεωθεί, η επιθετικότητα του σουλτάνου…
Μέσα σε όλο αυτό το κλίμα της αβεβαιότητας, η χώρα μας, δέχεται τις μέγιστες δυνατές πιάσεις… Δεν είναι καθόλου τυχαίο, ότι άρχισαν να βγαίνουν στον αέρα, τα πραγματικά νούμερα, με τους πρόσφυγες και κυρίως οι δίοδοι διαφυγής, που εκτός των δικών μας αγυρτών και σκοπιανοί και σέρβοι και βούλγαροι μαφιόζοι, συμμετέχουν στο λαθρεμπόριο, μετακίνησης προσφύγων, προς βορρά…
Από την άλλη όμως, η χώρα μας αποτελεί και το μοναδικό σημείο επικοινωνίας της Τουρκίας, με τη Δύση και με την Ευρώπη…
Η ανάπτυξη των οικονομικών σχέσεων, μεταξύ των δύο χωρών, θα πρέπει να είναι στόχος διαρκής και αδιαπραγμάτευτος…
Λόγω του ότι κοντά σε όλα τα άλλα, αυτό που θα πρέπει να απευχόμαστε, είναι ένα ταρακούνημα της Τούρκικης οικονομίας… Το τραπεζικό της σύστημα, ήδη, κλονίζεται καθημερινά, με τα χρέη και τα θαλασσοδάνεια, των κατασκευαστικών εταιριών, του κύκλου της οικογενείας Ερντογάν…
Επειδή όμως η χώρα, έχει μιαν οικονομία που παράγει, διαρκώς και τα πάντα, γιαυτό και δεν γίνονται αντιληπτά τα αποτελέσματα της οικονομικής κρίσης, παρά μόνον ως στατιστικά στοιχεία…
Η ανάπτυξη των οικονομικών σχέσεων, φυσικά, δεν μπορεί να προχωρήσει μέσα από διαρκείς φανφάρες και θεσμικές συναντήσεις και επιμελητήρια και άλλες τέτοιες ξεπερασμένες ιστορίες, όπως συνηθίσαμε μέχρι χτες, να ξοδεύουμε τις παράδες μας.… Οι ίδιοι οι βιομήχανοι και οι επιχειρηματίες Τούρκοι, απαιτούν συνάντησες τελείως εστιασμένες, σε κάποια επιχειρηματικά σχέδια, που θα τονώσουν την οικονομική συνεργασία και θα οδηγήσουν σε επενδύσεις τούρκικες, εδώ, για παραγωγή εξαγώγιμου προϊόντος, στην Ευρώπη…
Η μόνη αξιόπιστη πύλη, για όλους, φαίνεται ότι είναι η Θεσσαλονίκη…ασχοληθείτε κι άλλο με την μιζέρια και την αθλιότητα της πόλης μας κι ας αφήσουμε την νέα αυτή ευκαιρία, να φύγει ακόμη μια φορά, χωρίς να μας ακουμπήσει…