Η περίπτωση Καρυπίδη μπορεί τυπικά να έληξε για τον ΣΥΡΙΖΑ, ουσιαστικά όμως παραμένει ανοιχτή πληγή, καθώς έφερε στην επιφάνεια όλες τις δομικές αδυναμίες αυτού του κόμματος.
.
Και πρώτα και κύρια ότι, παρά τους επίμονους ισχυρισμούς των στελεχών του ότι «είναι έτοιμοι να κυβερνήσουν», απέδειξαν ότι μόνος οδηγός τους είναι τα επικοινωνιακά τεχνάσματα.
.
Σε τι διαφέρει ο ΣΥΡΙΖΑ από ένα οποιοδήποτε παραδοσιακό κόμμα της δεξιάς ή και του κέντρου, όταν οι επιλογές του για μια κρίσιμη εκλογική αναμέτρηση, όπως η ανάδειξη περιφερειαρχών και δημάρχων, καθορίζονται από επικοινωνιακές σκοπιμότητες;
.
Γιατί ακριβώς επικοινωνιακές και μόνο σκοπιμότητες υπηρετούσε η επιλογή ενός πολιτικού καιροσκόπου με τουλάχιστον αμφιλεγόμενες απόψεις, όπως ο Καρυπίδης.
.
Κι εδώ έχει ιδιαίτερη σημασία να επισημανθεί ότι οι όποιες αντιδράσεις υπήρξαν στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ, προήλθαν μετά τις αποκαλύψεις του Τύπου για το ποιος είναι εν τέλει ο υποψήφιος περιφερειάρχης Δυτικής Μακεδονίας και την δημόσια αποδοκιμασία που ξεσηκώθηκε. Τότε ακούστηκαν τα «τιτιβίσματα» του Παπαδημούλη και ξύπνησε και η εσωκομματική αντιπολίτευση, που επιπλέον ανακάλυψε και το ασυμβίβαστο της επιλογής του Βουδούρη για την Πελοπόννησο, γιατί, λέει, είχε ψηφίσει το μνημόνιο και είχε ενταχθεί και στη ΔΗΜΑΡ!
.
Πέραν λοιπόν των κριτηρίων της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ, βλέπει κανείς ξεκάθαρα και ποια είναι τα κριτήρια της λεγόμενης … αριστερής αντιπολίτευσης του κόμματος. Το θέμα δεν είναι αν ο άνθρωπος που επιλέγεται έχει τις ικανότητες, τις γνώσεις, τα προσόντα τέλος πάντων που απαιτούνται για τη θέση που επιλέχτηκε, αλλά αν μας κάνει σύμφωνα με τα δικά μας, στενά εσωκομματικά, συντεχνιακά και γενικά τέτοιου τύπου κοντόφθαλμα κριτήρια – χωρίς βέβαια αυτές οι γενικές παρατηρήσεις να σημαίνουν ότι ο περί ου ο λόγος Βουδούρης, είναι πράγματι κατάλληλος για τη θέση! Το αντίθετο, θα έλεγα…
.
Δεν είναι, όμως, μόνο αυτές οι περιπτώσεις που ήρθαν να καταδείξουν ότι επικοινωνιακές και μόνο σκοπιμότητες υπηρετούν οι επιλογές του ΣΥΡΙΖΑ και όχι βέβαια τις ανάγκες της Τοπικής Αυτοδιοίκησης.
.
Για την περιφέρεια του Βόρειου Αιγαίου έχει επιλεγεί η κυρία Αγλαΐα Κυρίτση, παρουσιάστρια ειδήσεων της ΕΡΤ. Γνωρίζω την κυρία Κυρίτση και θέλω να κάνω ξεκάθαρο ότι οι ενστάσεις που έχω για την υποψηφιότητά της δεν αφορούν τα όποια επαγγελματικά της προσόντα, τις ικανότητες, τη συνέπεια και επάρκεια. Οι ενστάσεις μου αφορούν τα κριτήρια του κόμματος που την επέλεξε. Τι ακριβώς μέτρησε για την επιλογή της; Το πόσο καλά έλεγε τις ειδήσεις; Γιατί, βέβαια, η κυρία Κυρίτση, πέραν του ότι έχει σπουδάσει αρχαιολογία και δημοσιογραφία και ξέρει κάποιες ξένες γλώσσες, δεν διαθέτει κανένα προσόν που να την καθιστά υποψήφια περιφερειάρχη μιας άκρως ευαίσθητης περιοχής, όπως το Βόρειο Αιγαίο.
.
Είναι σαφές επομένως ότι το μόνο που μέτρησε για την επιλογή της, είναι το γεγονός ότι μετά το κλείσιμο της ΕΡΤ, η κυρία Κυρίτση συντάχτηκε με την ομάδα των εργαζομένων που παρέμεινε στο κτήριο της Αγίας Παρασκευής, εκφωνώντας δελτία ειδήσεων ακόμη και μετά την … «ανακατάληψη» του ραδιομέγαρου, με αποκορύφωμα το σόου έξω από το Ραδιομέγαρο, στο πεζοδρόμιο της Μεσογείων, με ντεκόρ μερικές δεκάδες συγκεντρωμένων και τα ΜΑΤ!
.
Αυτά είναι που μέτρησαν για την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ και όχι οι δυνατότητες της συγκεκριμένης παρουσιάστριας να αντεπεξέλθει στις ανάγκες και τα προβλήματα – που συναρτώνται άμεσα με τα εθνικά προβλήματα – μιας περιφέρειας που περιλαμβάνει νησιά όπως η Λέσβος, η Σάμος, η Λήμνος, η Χίος, η Ικαρία, ο Άγιος Ευστράτιος, οι Φούρνοι, τα Ψαρά και οι Οινούσσες, και τα οποία, μαζί με τον θαλάσσιο και υποθαλάσσιο χώρο τους, βρίσκονται υπό διαρκή απειλή και αμφισβήτηση από την Τουρκία.
.
Αλλά η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ δεν κάνει πολιτική. Κάνει επικοινωνιακά παιχνίδια. Δεν αναλύει τα προβλήματα και τις ανάγκες, ώστε να βρει εκείνους που μπορούν να ανταποκριθούν. Ψάχνει να βρει πρόσωπα που να καλύπτουν κυρίως τις υποχρεώσεις που έχει αναλάβει, τάζοντας τα πάντα στους πάντες. Με αυτή τη λογική επιλέχτηκε και η κ. Κυρίτση, ως υποχρέωση έναντι των πρώην εργαζομένων της ΕΡΤ, που κράτησαν το κτήριο της Αγίας Παρασκευής ως σύμβολο του αντικυβερνητικού και αντιμνημονιακού αγώνα.
.
Άλλωστε, αυτό αναγνωρίζει ως κύριο μέλημά της και η κ. Κυρίτση στις πρώτες συνεντεύξεις που έδωσε ως υποψήφια. Τον αγώνα κατά της κυβέρνησης και του μνημονίου! Ποια περιφέρεια Βορείου Αιγαίου;
.
Κι ας μην πει κάποιος, και καλά, σιγά μη βγει περιφερειάρχης η κ. Κυρίτση! Γιατί δεν είναι αυτό το πρόβλημα. Το πρόβλημα είναι πώς εννοεί τις εκλογές για τις περιφέρειες και τους δήμους ο ΣΥΡΙΖΑ.
.
Τις ίδιες επικοινωνιακές ανάγκες εξυπηρετεί και η ανάδειξη ως υποψήφιου για το Δήμο Αθηναίων, του κ. Γαβριήλ Σακελλαρίδη.
.
Εδώ το ζητούμενο ήταν ότι χρειαζόμαστε – ο ΣΥΡΙΖΑ του κ. Τσίπρα, δηλαδή – έναν νέο στην ηλικία για να αντιπαρατεθεί στον κ. Καμίνη. Γιατί έτσι, γιατί οι επικοινωνιολόγοι είπαν ότι απέναντι στον δοκιμασμένο, επιτυχημένο, αποτελεσματικό, ακομμάτιστο Καμίνη, δεν έχουμε κάποιον που να διαθέτει κάποια από τα προσόντα του νυν Δημάρχου, επομένως πρέπει να βρούμε κάποιον νέο στην ηλικία, έτσι ώστε η προσοχή των Μέσων να στραφεί στην ηλικία του υποψήφιου και να μην συζητήσουμε αν κάνει για τη δουλειά. Νέος να ’ναι κι ό,τι να ’ναι…
.
Αλλά ποια επιτέλους είναι τα προσόντα του κ. Σακελλαρίδη, ώστε να μπορεί να αντιπαρατεθεί στον κ. Καμίνη; Πέραν κάποιων σπουδών που έχει κάνει και πέραν του ασαφούς «έχει λάβει μέρος στην εκπόνηση οικονομικών μελετών», αυτό που τελικά φαίνεται ότι έχει μετρήσει για την επιλογή του, είναι η δραστηριοποίησή του στον κομματικό χώρο του ΣΥΡΙΖΑ, στο πλευρό του κ. Τσίπρα. Αυτό, άλλωστε προβάλει και ο ίδιος στις συνεντεύξεις του. Λέει, συγκεκριμένα, σε συνέντευξή του στο Έθνος της Κυριακής:
.
«… Σε μια από τις συγκεντρώσεις της νεολαίας γνώρισα τον Τσίπρα Και μετέπειτα γίναμε φίλοι με τα χρόνια. Ταιριάξαμε γιατί και εκείνος, όπως κι εγώ, είναι κοινωνικός και ευχάριστος τύπος. Με εκτιμούσε και τον εκτιμούσα…»
.
Έτσι γίνεται η πολιτική. Είμαστε και οι δύο ευχάριστοι τύποι, αυτός έγινε πρόεδρος, να μη γίνω κι εγώ δήμαρχος;
.
Βέβαια, δεν είναι μόνο αυτά. Γιατί ο κ. Σακελλαρίδης δεν γνώρισε έτσι απλώς τον κ. Τσίπρα. Γνωρίστηκαν την περίοδο των καταλήψεων, το 1998 – φωνάζοντας και τραγουδώντας τα συνθήματα που άφησαν εποχή κατά του τότε υπουργού Παιδείας Γεράσιμου Αρσένη!
.
(Είδατε τι άτιμο πράγμα είναι η ιστορία; Αλλά και πόσο μικρός χώρος είναι η… ελλαδίτσα και πώς φέρνει πλάι – πλάι τα πλέον ετερόκλητα στοιχεία, αρκεί να εξυπηρετείται κάθε φορά ο σκοπός…)
.
Ας προσπεράσουμε το περίφημο σύνθημα για τους αστυνομικούς που είχε αναρτήσει στο face book σε ανύποπτο χρόνο ο νυν υποψήφιος για την Αθήνα, όπως σιωπηλώς το προσπέρασε και ο ίδιος σε συνέντευξή του στην πρωινή εκπομπή του Σκάι, κι ας προσπαθήσουμε να δούμε τι λέει για την ταμπακιέρα, την υποψηφιότητά του για το Δήμο Αθηναίων.
.
Θα αντιμετωπίσει, λέει, την ανθρωπιστική κρίση που βιώνει η Αθήνα, θα κινητοποιήσει τα εθελοντικά κινήματα, θα πάρει την αστυνομία από τα Εξάρχεια και θα την στείλει σε άλλες γειτονιές, θα καταργήσει το νόμο που περιορίζει τις συγκεντρώσεις, γιατί οι συγκεντρώσεις είναι αναφαίρετο δικαίωμα κ.λπ., κ.λπ.
.
Το ότι η Αθήνα επί Καμίνη άρχισε να ανασαίνει, να αποκτά ζωή, να προσφέρει ελπίδα σε όσους την κατοικούν και εργάζονται σ’ αυτήν, το ότι σ’ αυτή την ημικατεστραμμένη πόλη άνθισαν επί Καμίνη τα εθελοντικά κινήματα και βρήκαν τροφή, στέγη, περίθαλψη και ζεστασιά χιλιάδες που πλήγηκαν από την κρίση, το ότι επί Καμίνη – και με προσωπικό κόστος από τον ίδιο – αντιμετωπίστηκε αποφασιστικά η ναζιστική απειλή και γειτονιές της Αθήνας που είχαν μετατραπεί σε γκέτο ξαναγύρισαν στα χέρια των κατοίκων τους χωρίς αστυνομικά μέτρα, το ότι σ’ αυτήν την αβίωτη, όπως την έλεγαν, πόλη, οι κάτοικοί της αλλά και οι επισκέπτες της μπορούν να περάσουν ευχάριστα και φτηνά τις ελεύθερες ώρες τους, απολαμβάνοντας προσφορές των καταστηματαρχών, το ότι, αυτή τελικά, μεταξύ πολλών άλλων, είναι η Αθήνα του 2014, του Γιώργου Καμίνη, του πρώτου μετά από δεκαετίες πραγματικά ανεξάρτητου από κομματικές εξαρτήσεις Δημάρχου της Αθήνας, δεν υπάρχει καν στο μυαλό της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ.
.
Γι? αυτούς, σημασία δεν έχει η πολιτική, αλλά η επικοινωνία. Το σύνθημα. Ο συμβολισμός…
.
Άλλωστε, η ίδια η διαδικασία επιλογής των υποψηφίων δεν είχε καμία σχέση με πολιτική επιλογή. Ήταν μια προσωπική επιλογή του αρχηγού, ο οποίος και την επέβαλλε στο κόμμα του με τον μόνο τρόπο που γνωρίζει ως γνήσιο τέκνο του κομματικού σωλήνα: με φτηνά τεχνάσματα φοιτητικού συνδικαλισμού.
.
Κατέβασε σε μια «πρόταση πακέτο» όλες τις υποψηφιότητες, αρνούμενος να συζητηθούν και να ψηφιστούν κάθε μια χωριστά και βέβαια εισέπραξε μια μεγαλοπρεπή ήττα. Γιατί μόνο ως ήττα – και μάλιστα και στο προσφιλές πεδίο της επικοινωνίας – μπορεί να θεωρηθεί το αποτέλεσμα των δύο ψηφοφοριών που χρειάστηκαν για την έγκριση του πακέτου και όσα ακολούθησαν.
.
Στην πρώτη ψηφοφορία, για το εάν θα συζητηθούν χωριστά κάθε μία υποψηφιότητα ή όλες μαζί, η πρόταση Τσίπρα συγκέντρωσε την αντίθεση άνω του ενός τρίτου των μελών της Κεντρικής Επιτροπής, ενώ η τελική πρόταση για τις υποψηφιότητες, εγκρίθηκε μεν, αλλά με την ηχηρή αποχή της μειοψηφίας!
.
Για να ακολουθήσει η ταπεινωτική για την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ και προσωπικά για τον κ. Τσίπρα απόσυρση της υποψηφιότητας Καρυπίδη, εν μέσω γενικής κατακραυγής, αλλά και καγχασμών για το θέαμα μεγαλόσχημων στελεχών να διαφωνούν δημοσίως για κάποιους υποψήφιους περιφερειάρχες, παρά την σιγή που επιχείρησε να επιβάλει ο αρχηγός τους, με εκείνο το περίφημο προς Λαφαζάνη: «Η αποχή καταγράφηκε, το θέμα είναι αν θα δώσουμε όλοι μαζί τη μάχη»! …
.
Αλλά αν είχε καταγραφεί μόνο η αποχή, θα ήταν μικρό το – εσωκομματικό – κακό. Το θέμα είναι ότι ακόμη μία φορά, καταγράφηκε και η απουσία πολιτικής.