Όσο σφίγγουν τα δημοσκοπικά περιθώρια επιβίωσης, τόσο πιο ανεξέλεγκτος γίνεται ο κυβερνητικός (συν)εταίρος. Το παιχνίδι παίζεται σε δύο ταμπλό.

Ή που θα ρίξει την κυβέρνηση, πιστεύοντας ότι έτσι μόνο έχει ελπίδες να μπει στη Βουλή ή που θα αναλάβει ο ίδιος ο πρωθυπουργός να του εξασφαλίσει την είσοδό του. Έτσι κι αλλιώς συνεταίρος επικρατείας είναι όλα αυτά τα χρόνια.

Το πρόβλημα της χώρας δεν είναι βέβαια η – απευκταία έτσι κι αλλιώς – παρουσία του Πάνου Καμμένου στην επόμενη Βουλή. Το πρόβλημα είναι ότι πληρώνει η ίδια τα σπασμένα αυτών των παιχνιδιών γελοιοποιούμενη διεθνώς. Γιατί τι άλλο από διεθνή γελοιοποίηση αποτελεί η πρόταση «λύσης» του Μακεδονικού που κατέθεσε επισήμως στις ΗΠΑ ο υπουργός Άμυνας της χώρας, αναλαμβάνοντας αυθαίρετα και το χαρτοφυλάκιο του υπουργού εξωτερικών;

Κι ενώ οι ξένοι αξιωματούχοι, τα μέσα ενημέρωσης και τα κοινωνικά δίκτυα γελάνε με το κατάντημά μας, τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ περιορίζονται στο να εκφράσουν την απορία και τον προβληματισμό τους, περιμένοντας να έχουν «πλήρη ενημέρωση». Από τη στιγμή που και ο «ανασχηματισμός» έχει ξεφύγει από τις αρμοδιότητες του πρωθυπουργού, η κυβέρνηση της χώρας ίσως και να μην είναι πια κυβέρνηση Συριζανέλ…