«Τα νέα που μας έφερε ήταν όλα μια ψευτιά
μα ακούγονταν ευχάριστα στ’ αυτί μας
γιατί έμοιαζε μ’ αλήθεια η κάθε του ψευτιά
κι ακούγοντάς τον ησύχαζε η ψυχή μας»
Η χώρα βρίσκεται σε δραματική κατάσταση. Βαθιά απομονωμένη και εγκαταλειμμένη απ’ όλους τους φίλους της. Η κυβέρνηση η οποία υποσχέθηκε κατάργηση των μνημονίων, που ως δια μαγείας θα έλυνε όλα μας τα προβλήματα, μέσα σε τέσσερις μήνες διακυβέρνησης κατόρθωσε να προσθέσει σωρεία νέων προβλημάτων. Αυτοί που υποσχέθηκαν αξιοπρέπεια και «σκληρή διαπραγμάτευση», παρακολουθούν αμήχανα τα αδιέξοδα στα οποία οδηγήθηκαν με τις δικές τους προεκλογικές ασυναρτησίες, την επικίνδυνη επιπολαιότητά τους και την έλλειψη σχεδιασμού και στρατηγικής.
Η μόνη που φαίνεται να έχει στρατηγική είναι η – όπως την αποκαλεί πολύ εύστοχα ο Κ. Καλλίτσης, στην «Καθημερινή»- «συμμορία της δραχμής». Πρόκειται -όπως λέει- για τα βρώμικα κεφάλαια της διαπλοκής, που τοκίζουν σε μια καταστροφή, για να διαγραφούν τα δάνειά τους και να διατηρήσουν τη λεία, τα πλούτη τους. Και η συμμορία αυτή έχει εκφραστές – εκπροσώπους της μέσα στην κυβέρνηση.
Το ελληνικό πρόβλημα απασχολεί ολόκληρο τον κόσμο, αλλά με αρνητικό πρόσημο για τους Έλληνες και τους πολιτικούς τους. Αντί αξιοπρέπειας, η χώρα απομονώθηκε και λοιδορείται …
Η οικονομία καταρρέει. Όλοι οι δείκτες χειροτέρευσαν, η πραγματική οικονομία νεκρώθηκε… Η ζημιά είναι τεράστια. Όσα πετύχαμε με τόσες θυσίες τα τέσσερα προηγούμενα χρόνια, εξανεμίζονται…
Και οι επόμενες ημέρες είναι ιδιαίτερα κρίσιμες, καθώς, οι ευρωπαίοι εταίροι μας, αγανακτισμένοι από την αλλοπρόσαλλη συμπεριφορά μας, έχουν εξαντλήσει την υπομονή τους και ενδέχεται να σκληρύνουν τη στάση τους ακόμη περισσότερο…
Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, πιθανώς την Τετάρτη να «κουρέψει» τις εγγυήσεις που προσφέρουν οι ελληνικές Τράπεζες για το δανεισμό τους από τη Φραγκφούρτη και η αγωνία των πολιτών θα εκτιναχθεί στα ύψη με ό,τι αυτό σημαίνει για τη συμπεριφορά τους.
Είναι χαρακτηριστική η οργή του πραγματικού φιλέλληνα Γιούνκερ, αλλά και του γερμανού σοσιαλδημοκράτη, Αντικαγκελλάριου Ζίγκμαρ Γκάμπριελ, ο οποίος τόνισε στην εφημερίδα Bild ότι «Εξαντλείται όχι μόνον ο χρόνος, αλλά και η υπομονή σε όλη την Ευρώπη. Παντού στην Ευρώπη, αυξάνεται το αίσθημα ότι… φτάνει πια!» «Η σκιά μιας εξόδου της Ελλάδας από την ευρωζώνη διαγράφεται ολοένα και σαφέστερα», προειδοποίησε.
Να αναφέρω και τον ιταλό πρωθυπουργό, επίσης φίλο της Ελλάδας, Ματέο Ρέντζι, ο οποίος, επίσης εξέφρασε την αγανάκτησή του και την οργή του: « Όλοι μας θέλουμε την Ελλάδα στο ευρώ, αλλά πρέπει να το θέλουν και οι ίδιοι», είπε, μεταξύ άλλων
Τι κάνει η Ελληνική κυβέρνηση της ΠρώτηΦοραΑριστεοΑνέλ;
Μας οδηγεί σταθερά εκτός Ευρώ και ήδη βρισκόμαστε πολύ κοντά στην έξοδο. Αμηχανία, ιδεοληψίες, ερασιτεχνισμοί και ανικανότητα, είναι τα κύρια χαρακτηριστικά της, σε μια τόσο επικίνδυνα κρίσιμη περίοδο για τη χώρα.
Ένας πρωθυπουργός ικανός μόνο στα μεγάλα λόγια, αλλά άβουλος και ανίκανος να πάρει τις δύσκολες αποφάσεις, παραμένει παγιδευμένος στις ιδεοληψίες των συνιστωσών του κόμματός του, αλλά και τις δικές του. Εγκλωβισμένος, επίσης, στον εθνικιστικό αναδελφισμό του συνεταίρου του Καμμένου.
Το χειρότερο ψέμα, είναι αυτό που περιέχει μια μικρή δόση αλήθειας. Και σε αυτές τις μισές αλήθειες στηρίζονται οι λαϊκιστές πάντα για να πουν τα δικά τους μεγάλα ψέματα, που ιστορικά έχουν οδηγήσει σε ακόμη μεγαλύτερα προβλήματα και ενίοτε σε τραγωδίες.
Και μπροστά σε μια νέα εθνική τραγωδία βρίσκεται πλέον η χώρα. Μια τραγωδία στην οποία την έσυραν σε αγαστή συνεργασία οι εκ δεξιών και αριστερών λαϊκιστές, οι οποίοι παρέσυραν άλλη μια φορά το λαό, λέγοντας ψέματα και υποσχόμενοι εύκολες λύσεις σε δύσκολα προβλήματα.
Και ο λαός; Είναι ανεύθυνος ο λαός;
Όχι βέβαια… Ένας λαός που πρέπει να καταφεύγει σε μύθους και ψέματα που «χαϊδεύουν τα αυτιά» του, ένας λαός που επιβραβεύει τους λαϊκίστικους μύθους και αυτούς που τους εκφέρουν, δεν μπορεί να είναι ανεύθυνος.
Ένας λαός που απέπεμψε στο παρελθόν και συνεχίζει να εξοστρακίζει τους πολιτικούς που επιχείρησαν να του μιλήσουν με ειλικρίνεια, που του είπαν π.χ. πως πρέπει να ξανακοιτάξουμε και να μεταρρυθμίσουμε το ασφαλιστικό, δεν μπορεί να απαλλάσσεται των ευθυνών του.
Ένας λαός που ελαφρά τη καρδία τους επέλεξε με το σκεπτικό, «Έλα μωρέ, ας τους δοκιμάσουμε κι αυτούς», δεν μπορεί να διεκδικεί το τεκμήριο της αθωότητας.