Οσο εκκρεμεί η συμφωνία με τους πιστωτές, τόσο επιδεινώνεται η κατάσταση για την ελληνική οικονομία. Η αγορά παγώνει και στεγνώνει, η ρευστότητα τελειώνει, οι τράπεζες πιέζονται, η υστέρηση στα έσοδα μεγαλώνει, κάθε επενδυτικό ενδιαφέρον απομακρύνεται. Η εκκρεμότητα συντηρεί την αβεβαιότητα και την αστάθεια, ενώ στερεί από τη χώρα την προγραμματισμένη χρηματοδότηση που είναι ζωτικής σημασίας για την πραγματική οικονομία.
Η διαπραγμάτευση δεν πρέπει να γίνεται θέαμα και η θυμική διάσταση της πολιτικής δεν πρέπει να υπερκαλύπτει τον πολιτικό πραγματισμό και τον οικονομικό ορθολογισμό. Με βάση όσα είναι γνωστά για το περιεχόμενο των διαβουλεύσεων με τους πιστωτές, υπάρχει έδαφος για έντιμο συμβιβασμό, εφόσον καταδειχθεί ισχυρή πολιτική βούληση.
Οσο νωρίτερα, τόσο καλύτερα. Η καθυστέρηση αποβαίνει σε βάρος μας γιατί στην πορεία του χρόνου θα βρισκόμαστε σε όλο και μεγαλύτερη οικονομική αδυναμία, άρα σε ασθενέστερη διαπραγματευτική θέση.
Στην περίπτωσή μας ο χρόνος είναι, κυριολεκτικά, χρήμα.