Η ΕΕ αλλάζει, σε εντελώς διαφορετική κατεύθυνση από εκείνη που υποσχόταν ο ΣΥΡΙΖΑ. Η ακροδεξιά κερδίζει διαρκώς έδαφος και η δεξιά γίνεται όλο και πιο σκληρή για να περιορίσει τις απώλειές της. Στη Βρετανία, στη Γαλλία, στη Γερμανία, στην Δανία, στην Ολλανδία, στην Ουγγαρία, στην Πολωνία, στην Αυστρία, οι δυνάμεις του εθνικισμού και της περιχαράκωσης ενισχύονται αξιοποιώντας το συλλογικό φόβο για τους οικονομικούς κινδύνους και την κατάρρευση του κοινωνικού κράτους. Τα θύματα της κρίσης και οι αποκλεισμένοι της παγκοσμιοποίησης είναι επιρρεπείς στη θυμική ψήφο και στην εξαπάτηση του πολιτικού ανορθολογισμού.

Στην Αυστρία, σε μια από τις πιο αναπτυγμένες χώρες της ΕΕ, υπάρχει ενδεχόμενο να εκλεγεί ο πρώτος ακροδεξιός αρχηγός κράτους μετά τον Β Παγκόσμιο Πόλεμο.

Η ευθύνη της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας να κινητοποιήσει και να εμπνεύσει τις δημοκρατικές κοινωνικές δυνάμεις, προτείνοντας λύσεις και προβάλλοντας ένα συνεκτικό όραμα για το μέλλον, είναι μεγάλη. Αν αυτό δεν συμβεί, η πορεία στην έρημο θα διαρκέσει πολύ και νερό δεν θα βρίσκεται πουθενά γύρω.