Είναι εμφανή, δυστυχώς, τα στοιχεία μιας ευρύτερης «εμπλοκής» στην προσπάθεια αντιμετώπισης της ελληνικής κρίσης.
Κατ’ αρχάς οι διαπραγματεύσεις με την τρόικα. Η «συνταγή» εξακολουθεί να είναι ίδια (μισθοί, συντάξεις, κοινωνικές παροχές), με ισχυρή υφεσιακή ροπή. Αυτό σημαίνει νέα μεγάλη μείωση του ΑΕΠ το 2013 και το 2014, που σε συνδυασμό με τη μεγάλη αθροιστική ύφεση από το 2008 και μετά (πάνω από 20% του ΑΕΠ), ακυρώνονται οποιεσδήποτε συνθήκες επενδυτικής ώθησης. Αποτέλεσμα θα είναι η περαιτέρω διόγκωση της ανεργίας, ακόμα και σε θέσεις εργασίας υψηλής παραγωγικότητας.
Το κακό είναι ότι αντί για «χαλάρωση» αυτής της πολιτικής, οι τροϊκανοί, με πολύ φορμαλιστική συντηρητική αντίληψη, θέλουν να επιβάλουν στην αποδεδειγμένα «άρρωστη» ελληνική οικονομία ένα αδικαιολόγητο και επικίνδυνο… «τεστ κοπώσεως». Και στο ελληνικό κράτος ένα εξίσου ασφυκτικό «τεστ ταμειακής αντοχής» παρά την αποδεδειγμένα θετική στάση της ελληνικής κυβέρνησης για ένα επώδυνο πακέτο μέτρων δημοσιονομικής προσαρμογής.
Την ώρα δε που το κυρίαρχο πρόβλημα της χώρας είναι η «ρευστότητα» (που η έλλειψή της την «πνίγει» κυριολεκτικά), ακολουθούν μια τακτική παράλογης και καταστροφικής καθυστέρησης ως προς τη δόση των 31,5 δισ. Δόση όμως που, απ’ ό,τι φαίνεται, οι δανειστές μας εξαρτούν από τη βιωσιμότητα του δημόσιου χρέους (ΔΝΤ) – που τα μέτρα αυξάνουν- και από την κάλυψη του λεγόμενου «χρηματοδοτικού κενού» (20-30 δισ.), που αναγκαστικά θα δημιουργήσει η διεκδικούμενη από την Ελλάδα διετής επιμήκυνση. Αρα, η κρίσιμη για μας εκταμίευση των 31,5 δισ. δεν εξαρτάται αποκλειστικά από τη «βαρύτητα» του πακέτου μέτρων, αλλά από μια ευρύτερη αντιμετώπιση του ελληνικού προβλήματος. Οι δανειστές μας φαίνεται ότι είναι ανέτοιμοι για κάτι τέτοιο. Προς το παρόν «δανείζονται χρόνο» εις βάρος της… ελληνικής σταθερότητας.
Δυστυχώς, για μια ακόμα φορά η ελληνική κυβέρνηση «εγκλωβίστηκε» στη διαπραγμάτευση των μέτρων, χωρίς να θέσει η ίδια εξαρχής το ευρύτερο πλαίσιο μέσω μιας πιο καθαρής πολιτικής διαπραγμάτευσης. Απεδέχθη το σχήμα των δανειστών μας «κάντε εσείς πρώτα ό,τι πρέπει και μετά θα δούμε εμείς τι θα κάνουμε…». Φαίνεται -ευτυχώς-, με καθυστέρηση πάντως, η κυβέρνηση να αντιδρά. Ωστόσο, το πακέτο 13,5 δισ. χωρίς ευρύτερη πολιτική και οικονομική συμφωνία δεν στέκεται…
Το δεύτερο μεγάλο πρόβλημα, που δρα κι αυτό «αποσταθεροποιητικά», είναι το «δράμα» της κυρίαρχης πολιτικής τάξης που «πνέει τα λοίσθια»… Το τελευταίο επεισόδιο με την… ξεχασμένη σε πρώην υπουργικά γραφεία «λίστα Λαγκάρντ» προσέθεσε ένα ακόμα στοιχείο στην «κατεδάφιση» της αξιοπιστίας του κυρίαρχου πολιτικού συστήματος. Οι δε «εξηγήσεις» που εδόθησαν για το τι ακριβώς συνέβη – εκατέρωθεν- είναι χειρότερες και από το ίδιο το περιστατικό, ακόμα κι αν ήταν ένα λάθος, προϊόν κακών εκτιμήσεων και ασυνεννοησίας μεταξύ κυβερνητικών και υπηρεσιακών παραγόντων. Η ζημιά έγινε…
Η τραγική, μάλιστα, αυτοκτονία ενός πρώην υφυπουργού, στις συνθήκες που έγινε, προσθέτει ένα δραματικό στοιχείο στο πολιτικό σύστημα της χώρας και συνιστά μια «αιματηρή υπόμνηση» σ’ όσους αφού κυβέρνησαν τη χώρα μια εικοσαετία, με τα γνωστά αποτελέσματα, τώρα θέλουν να μας… ξανασώσουν!
Εάν προσθέσουμε και την αδυναμία αντιμετώπισης των «ποιοτικά» αναβαθμισμένων κοινωνικών αντιδράσεων (εισβολή στο Πεντάγωνο), έχουμε ένα «παζλ» εξαιρετικά επικίνδυνο για τη χώρα. Αυτό προφανώς αφορά και εμάς (πρωτίστως) αλλά και τους Ευρωπαίους εταίρους μας…