Μπορούσαμε να ελπίζουμε. Κυβέρνηση συνεργασίας, πολιτική σταθερότητα, ραγδαία βελτίωση των σχέσεων με την Ευρώπη, κλειδωμένη παραμονή στο Ευρώ. Η αντιπολίτευση σε φάση αμηχανίας, η χώρα σε φάση ανάκαμψης, προσδοκίες ανάπτυξης μετά τα μέτρα και την είσπραξη της δόσης. Στις 28 Οκτώβρη δεν άνοιξε μύτη, αδύναμες οι απεργίες. Γίνονται τραπεζικά deals, αυξάνονται οι εξαγωγές, παίζει πάλι το χρηματιστήριο. Η συμβολή της ΔΗΜΑΡ σε όλα αυτά καθοριστική. Γι’ αυτό και βρισκόταν σταθερά στο 6,7% των δημοσκοπήσεων, ο Φώτης μακράν ο δημοφιλέστερος πολιτικός, το ΠAΣOK σε αποσύνθεση… Και ξαφνικά, θεωρία παιγνίων και ελεγχόμενη πολιτική κρίση. Ήμήπως έκρηξη; Έχω την αίσθηση ότι η Δημοκρατική Αριστερά σχεδιάζει κάτι επικίνδυνο για τη χώρα, τους εργαζόμενους και το κόμμα. Θα το αναλύσω:
.
.
Για τη χώρα:
.
Η σωτηρία της χώρας εξαρτάται από τους δανειστές, από τα 44,5(31,5+13) δις που θα έρθουν όλα μαζί μέχρι το τέλος του χρόνου για να αναστήσουν την οικονομία της. Αλλά υπάρχει η προϋπόθεση των μέτρων. Άδικα ή δίκαια, αυτά είναι. Γι’ αυτό εξάλλου η ΔΗΜΑΡ μπήκε στην κυβέρνηση, για να τα διαμορφώσει κατά το δυνατόν υπέρ των αδυνάμων. Και πέτυχε νίκες στον τομέα αυτό που παραδόξως δεν προέβαλε. Ο Guardian δημοσίευσε σήμερα το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας στην ΕΕ του κόμματος. Ο Σβόμποντα και η Μέρκελ δείχνουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον για της απόψεις της ΔΗΜΑΡ. Προφανώς γιατί συμβάλλει στην κυβερνητική συνοχή και ξέρουμε όλοι πόση σημασία δείχνουν οι Ευρωπαίοι σε αυτόν τον παράγοντα. Αλλά και πόση συμπάθεια τρέφουν για τη διάδοχη κατάσταση, το ΣΥΡΙΖΑ.
.
.
Με την ξαφνική και προσχηματική μεταστροφή της, η ΔΗΜΑΡ γίνεται αφερέγγυα. Γεννάει την αμφιβολία στους δανειστές, τους προκαλεί να γίνουν αυστηρότεροι. Αυτό θα επιφέρει επιτροπείες και ασφυκτικούς ελέγχους, αναστροφή του καλού κλίματος, δυσκολίες και αβεβαιότητες. Ήδη, χώρες όπως η Ολλανδία και η Φιλανδία, ζήτησαν τα χρήματα της δόσης να μπουν σε ειδικό κλειστό λογαριασμό που θα τον διαχειρίζεται η τρόικα. Αυτό θέλει να πετύχει το κόμμα της Αριστεράς της ευθύνης; Θα ήταν προτιμότερο να δηλώσει ότι τελικά δεν την ικανοποιούν τα μέτρα, να καταψηφίσει και να αποχωρήσει από την κυβέρνηση.
.
.
«Δεν είναι δυνατόν να παραμείνεις σε μια κυβέρνηση της οποίας έχεις καταψηφίσει τη συμφωνία για εκταμίευση της δόσης, δηλαδή τη συμφωνία επιβίωσης της χώρας. Και κυρίως δεν είναι δυνατόν να τορπιλίζεις την αξιοπιστία αυτής της κυβέρνησης, στην οποία στηρίζονται οι εταίροι μας για να προχωρήσουν πέραν της δόσης, σε εκείνες τις ρυθμίσεις που θα επιτρέψουν την ανάπτυξη με πρόσθετα κεφάλαια και διευκολύνσεις στα επιτόκια και στην άμεση ρευστότητα, που ετοιμάζονται πέραν της ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών. Δεν παίζεις με όλα αυτά αν είσαι υπεύθυνος.» Αυτά γράφει ο Γιώργος Παπασπυρόπουλος.
.
.
Για τους εργαζόμενους:
.
Υποστήριξα όσο λίγοι την επιμονή της ΔΗΜΑΡ στα εργασιακά δικαιώματα. Και ας έχουν τα περισσότερα από αυτά ψηφιστεί από το μεσοπρόθεσμο Και ας ευνοούν και μεγαλόμισθους. Και αυτοί εργαζόμενοι είναι. Και ας μην ισχύουν στην πραγματική οικονομία. Και ας είναι οι αποζημιώσεις εις βάρος του κοινωνικού συνόλου γιατί θα μειώσουν την αξία των προς πώληση κρατικών επιχειρήσεων. Είναι και δικαιώματα των χαμηλόμισθων, είναι λίγα ευρώ παραπάνω για τους αδύναμους. Αλλά… Για να υπάρχουν δικαιώματα, πρέπει να υπάρχει εργασία. Το 1,5 εκατομμύριο άνεργοι και όσοι προστεθούν στο μέλλον σε αυτούς, περιμένουν να δουλέψουν. Δεν είναι κρατικοδίαιτοι. Οι δουλειές γίνονται με ρευστότητα, επιστροφή των καταθέσεων στις ελληνικές τράπεζες, εγχώριες και ξένες επενδύσεις, ιδιωτικοποιήσεις και πάνω απ’ όλα μεταρρυθμίσεις και άνοιγμα των αγορών. Αλλά για να γίνουν όλα αυτά, χρειάζεται κυβερνητική σταθερότητα, ήπιο και ευνοϊκό πολιτικό κλίμα.
.
Το ΠΑΡΩΝ, δηλαδή το ΟΧΙ, δημιουργεί κρίση, υπονομεύει ανοικτά το κλίμα, μοιάζει να θέλει να το καταστρέψει και μαζί με αυτό και την εργασία και τους εργαζόμενους που το κόμμα ισχυρίζεται ότι θέλει να προστατεύσει. Ποιος θα βάλει τα λεφτά του σε μια χώρα που βυθίζεται στην κρίση και την αβεβαιότητα;
.
Ήδη, ο Τσίπρας ζητάει εκλογές, η εκλογολογία φιγουράρει στους τίτλους των εφημερίδων. Αυτό θέλουμε; Ποια ετοιμόρροπη κυβέρνηση θα μπορέσει να κάνει μεταρρυθμίσεις;
.
.
Ή μήπως τελικά η κυβερνώσα Αριστερά δεν θέλει τις μεταρρυθμίσεις που αποδομούν το πελατειακό κράτος; Μήπως γι’ αυτό διέσωσε με την ψήφο της στη Βουλή το αγγελιόσημο και το 2% υπέρ του ΤΕΕ; Μήπως γι’ αυτό αναζητά ευκαιρίες για να μην ψηφίσει τις αποκρατικοποιήσεις; Μήπως γι’ αυτό τα μασάει στον προϋπολογισμό; Δεν φτάνει να υποστηρίζει κάποιος την κυβέρνηση στα λόγια, πρέπει να το κάνει και πράξη.
.
.
Για το κόμμα:
.
Η συμμετοχή μας στην κυβέρνηση, ο αγώνας μας στη διαμόρφωση των μέτρων, η σωφροσύνη που επιδείξαμε, μας ανέδειξαν σε βασικό άξονα ανασύστασης της σοσιαλδημοκρατίας. Αυτό που επιχειρούμε τώρα, δίνει το φιλί της ζωής στο Βενιζέλο, που ήδη προβάλλεται ως η έγκυρη κεντροαριστερή συνιστώσα της λύσης. Η στάση μας δίνει το φιλί της ζωής στις χρεοκοπημένες αστικές δυνάμεις ( ΝΔ και ΠΑΣΟΚ) που επιμένουν και «σώζουν» τη χώρα.
.
.
Η Αριστερά, η δική μας Αριστερά, που τρεις μήνες τώρα κυριαρχεί συμμετέχοντας, ξαφνικά και χωρίς ισχυρό λόγο αποχωρεί από εκεί που συμβαίνουν τα μεγάλα, δίνει χώρο και αξία στους άλλους. Στο τέλος, αυτό το φαύλο και υπεύθυνο για την καταστροφή μας πολιτικό σύστημα, θα αναδειχθεί σε ήρωα και θα είμαστε υπεύθυνοι και εμείς γι αυτό. Οι βουλευτές μας, καλό είναι να θυμούνται ότι το 45% της πρώτης εκλογής πήγε στο ΣΥΡΙΖΑ. Βρίσκονται στη Βουλή από ψήφους έλλογων ανθρώπων του μεσαίου χώρου, που αγνόησαν τον εθνολαϊκισμό της Δεξιάς και της Αριστεράς και προτίμησαν τη δική μας κάλπη. Δεν ξέρω πόσο αριστεροί είναι αυτοί οι ψηφοφόροι. Ξέρω όμως ότι εμπιστεύτηκαν τη ΔΗΜΑΡ γιατί υποσχέθηκε παραμονή στο Ευρώ, διακυβέρνηση, διαπραγματεύσεις, έξοδο από την κρίση. Μιλάμε πλέον σε διαφορετικά από τα παραδοσιακά αριστερά ακροατήρια.
.
Τώρα, το κόμμα που εμπιστεύτηκαν κάνει πίσω. Γιατί να συνεχίσουν να το στηρίζουν; Μας ρωτούν και είναι τα ερωτήματα αμείλικτα:
.
-Μήπως οι βουλευτές της ΔΗΜΑΡ δεν θέλουν να βάλουν την υπογραφή τους κάτω από τα επαχθή μέτρα που το κόμμα τους συνδιαμόρφωσε;
.
-Μήπως το κόμμα μένει στην κυβέρνηση επειδή δεν τολμάει ο Σαμαράς να του δείξει την έξοδο;
.
-Μήπως θέλουμε τα ποικίλα κυβερνητικά οφέλη αλλά όχι την ευθύνη;
.
.
Γιατί, αλήθεια, δεν βγαίνουμε όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, να ζητήσουμε και από τους άλλους βουλευτές να δηλώσουν ΠΑΡΩΝ; Γιατί περιμένουμε να σώσουν την πατρίδας μας οι άλλοι; Γιατί για μια ακόμα φορά, η δική μας Αριστερά θέλει να φανεί δειλή και ανάξια;
.
.
.
*Το παραπάνω κείμενο αποτέλεσε την βάση της ομιλίας στην ΚΕ της ΔΗΜΑΡ.