«Ματέο χαλάρωσε, ο Θεός υπάρχει και δεν είσαι εσύ»: αυτό είχε πει στον Ματέο Ρέντσι ο εξομολογητής του, όταν ο σημερινός πρωθυπουργός της Ιταλίας περνούσε τα εφηβικά του χρόνια στο Ρινιάνο της Τοσκάνης μεταξύ ποδοσφαίρου, προσκοπισμού και εξόδων με τους κατοίκους της ενορίας. Είναι αλήθεια ότι ο Ματέο πίστευε από τότε ότι είναι ένας μικρός επίγειος θεός. Κι ότι θα ερχόταν η ημέρα που θα του ζητούσαν να σώσει τον κόσμο – αρχίζοντας από την Ιταλία. Η ημέρα αυτή φαίνεται πως ήρθε. Ισως μάλιστα να άργησε κιόλας. Ο ανταποκριτής της «Μοντ» θυμάται το τηλέφωνο του Ρέντσι να κτυπά ασταμάτητα δύο μήνες μετά τις εκλογές του Φεβρουαρίου του 2013, τότε που ο πρόεδρος της Δημοκρατίας έψαχνε απεγνωσμένα για πρωθυπουργό. «Τι ρόλο θέλετε να παίξετε στην ιταλική πολιτική ζωή;» τον είχε ρωτήσει τότε. «Ειλικρινά, δεν ξέρω. Δεν με ενδιαφέρει καθόλου να αλλάξω το Δημοκρατικό Κόμμα, θέλω να αλλάξω την Ιταλία», απάντησε εκείνος.
Πέρασε ένας χρόνος. Πατώντας συχνά επί πτωμάτων – έτσι παίζεται το παιχνίδι, είτε είσαι αριστερός είτε δεξιός -, ο Ρέντσι κατάφερε να εκπληρώσει το όνειρό του. Αλλά επειδή είναι νέος και ασυγκράτητος, προσπαθεί στα 39 του να τα κάνει όλα μαζί, να «βγάλει στη σύνταξη την παλιά Ιταλία» και να μεταμορφώσει τον τρόπο που λειτουργεί η Ευρώπη. Οι όροι που έθεσε για να στηρίξει τον Γιούνκερ και η απαίτησή του για ένα νέο Σύμφωνο Σταθερότητας δίχασαν τους συντηρητικούς και τρόμαξαν τους σοσιαλδημοκράτες. Σύμφωνα με ορισμένους αναλυτές, ένας από τους λόγους που ο Ολάντ κάλεσε προχθές τους ομοϊδεάτες του στο Παρίσι ήταν για να ηρεμήσει και να μαζέψει τον Ρέντσι. Αυτό που ζητά η εποχή είναι συμβιβασμοί, όχι πολώσεις. Το αποδεικνύει η διαφαινόμενη τριπλή συμφωνία μεταξύ των δύο μεγάλων οικογενειών της Ευρώπης για την Κομισιόν, το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Ο εχθρός είναι κοινός, τα αντιευρωπαϊκά και εξτρεμιστικά κόμματα, και πρέπει να αντιμετωπιστεί επειγόντως.
Ο,τι ισχύει για την Ευρώπη δεν ισχύει για την Ελλάδα. Τα δύο μεγάλα κόμματα είναι ανίκανα να συμφωνήσουν σε οτιδήποτε, είτε πρόκειται για την έξοδο από την κρίση είτε για την αντιμετώπιση της νεοναζιστικής απειλής. Η Κεντροαριστερά προσπαθεί να αντιμετωπίσει την πολυδιάσπασή της οργανώνοντας συνέδρια. Και ο εγχώριος θαυμαστής του Ρέντσι, ο Σταύρος Θεοδωράκης, εξακολουθεί να ονειρεύεται ότι θα σώσει αυτός τον κόσμο – αρχίζοντας από την Ελλάδα. Κλείνοντας το προχθεσινό του άρθρο στα «ΝΕΑ», κάλεσε τους κεντρώους, τους σοσιαλιστές, τους σοσιαλδημοκράτες, τους φιλελεύθερους προοδευτικούς και τους αριστερούς μεταρρυθμιστές να το πάρουν απόφαση ότι τίποτα δεν θα αλλάξει αν συνεχίσουν να πορεύονται «με τις μπαταρίες από τις φτωχικές δεξαμενές των παλιών κομμάτων».
Σταύρο χαλάρωσε, δεν ξέρω αν ο Θεός υπάρχει, αλλά σίγουρα δεν είσαι εσύ.