Προϋπόθεση για να επισκεφθεί ο κ. Σόιμπλε την Αθήνα, έστω και για λίγες ώρες, ήταν να… αδειάσει η Αθήνα από τους πολίτες της καλού – κακού… Οπερ και εγένετο! Είναι και αυτό μια «φωτογραφία» της ευρωπαϊκής κρίσης, που πρέπει να προβληματίσει σοβαρά τις ευρωπαϊκές πολιτικές ηγεσίες. Και όχι μόνο… Είναι άραγε αυτή η Ευρώπη που θέλουμε; Εκτός και αν «φταίνε» πάντα μόνο οι «άλλοι»… Αλλά ποιος τα πιστεύει πια αυτά;
Προφανώς, η παρουσία του ισχυρού Γερμανού υπουργού Οικονομικών προσέφερε «στήριξη» στην ελληνική κυβέρνηση, καθώς επεσήμανε την «προσπάθεια και την πρόοδο που έχει συντελεστεί» και υποσχέθηκε «συνέχιση της βοήθειας, υπό την προϋπόθεση της πιστής τήρησης του προγράμματος».
Περισσότερο, όμως, με την παρουσία του θέλησε να εμφανίσει ότι η γερμανική πολιτική για την Ευρώπη κινείται σε σωστή κατεύθυνση, κάτι που αμφισβητείται, ενώ ταυτόχρονα αποτελεί και ένα από τα διακυβεύματα των γερμανικών εκλογών του Σεπτεμβρίου. Περισσότερο τη γερμανική ευρωπαϊκή πολιτική ήρθε να στηρίξει στην Αθήνα και λιγότερο την ελληνική κυβέρνηση…
Για την Ελλάδα υπάρχουν δύο κρίσιμα ζητήματα: Παρά τα όσα ισχυρίζεται ο κ. Σόιμπλε, χωρίς μια γενναία μείωση («κούρεμα») του χρέους ή με κάποιον άλλο ευρωπαϊκό τρόπο, λ.χ. ομόλογα Ευρωπαίων, η Ελλάδα δεν μπορεί να βγει από τον φαύλο κύκλο της κρίσης. Θα «σέρνεται» οικονομικά και θα βρίσκεται μεταξύ «φθοράς και αφθαρσίας». Και το δεύτερο κρίσιμο ζήτημα, που συνδέεται με το πρώτο είναι, αν υπάρξει «πρωτογενές πλεόνασμα», πραγματικό ή λογιστικό, στο τέλος του 2014, πώς θα πάμε παρακάτω; Ο Σόιμπλε είπε «θα διαπραγματευτούμε και θα αποφασίσουμε πρόσθετα μέτρα». Είναι προφανές ότι δεν υπάρχει ακόμα συγκεκριμένο σχέδιο, παρ? ότι είναι δεδομένο το «χρηματοδοτικό κενό» και η αδυναμία της ελληνικής οικονομίας να δημιουργήσει αξιόπιστη «αναπτυξιακή ροπή» στην κατάσταση που θα βρίσκεται στο τέλος του 2014, ύστερα από… 7 χρόνια ύφεσης! Βέβαια, το μέλλον της Ελλάδας συνδέεται ισχυρά και με τις ευρωπαϊκές εξελίξεις.
Η «συνταγή» Σόιμπλε – Μέρκελ έχει ρίξει σχεδόν όλη την Ευρώπη σε ύφεση και ανεργία. Ο τρόπος που διαχειρίστηκε την κρίση τη διεύρυνε. Γίνεται με τρόπο που προσωρινά ευνοεί τη γερμανική ηγεμονία, αλλά στο τέλος θα στραφεί και εναντίον της. Ηδη, σχετικά σημάδια έχουν αρχίσει να φαίνονται στον ορίζοντα της γερμανικής οικονομίας. Κυρίως, όμως, μια σειρά από χώρες του Νότου -και όχι μόνο- δεν μπορούν οικονομικά και κοινωνικά να ακολουθήσουν το «μοντέλο ανταγωνισμού» που επιλέγει γι? αυτές η Γερμανία. Αρα, ή η πολιτική αυτή θα αναθεωρηθεί ή η Ευρώπη με τη σημερινή της μορφή δεν θα υπάρχει…
Δεν ξέρω αν η επίσκεψη Σόιμπλε στην Ελλάδα, ως επιβεβαίωση της ορθότητας της γερμανικής ευρωπαϊκής πολιτικής για την κρίση, πέτυχε. Πάντως, έγινε σε μια… «άδεια Αθήνα». Ισως κάτι να λέει και αυτό…