Δεν ξέρω τι καταλάβατε εσείς για την πρωθυπουργική παρέμβαση στη διαπραγματευτική διαδικασία, αλλά εγώ δύο ή τρία συμπερασματάκια τα έβγαλα. Οπως, για παράδειγμα, ότι ο Βαρουφάκης τελεί πλέον υπό επιτήρηση, ότι ο Τσίπρας δεσμεύτηκε να κάνει όσα είχε δεσμευτεί και ο υπουργός Οικονομικών στις 20 Φεβρουαρίου και ότι εκείνοι που θα κρίνουν αν οι ελληνικές προτάσεις είναι αξιόπιστες θα είναι οι απεσταλμένοι της τρόικας. Αρα χάσαμε δύο μήνες υποδυόμενοι τους αδιάλλακτους και τώρα τρέχουμε για να προλάβουμε.
Αλλά το θέμα δεν είναι αν τρέχουμε, είναι αν ξέρουμε προς ποια κατεύθυνση τρέχουμε και τι ακριβώς πρέπει να επιτύχουμε. Και δεν είμαι καθόλου βέβαιος ότι ισχύει κάτι τέτοιο. Η παρουσία των τεχνικών κλιμακίων και η εκ μέρους τους αξιολόγηση των σχετικών στοιχείων αποτελούν την απόδειξη ότι οι αντίστοιχες μεταρρυθμίσεις θα πρέπει να έχουν συγκεκριμένο δημοσιονομικό αποτέλεσμα.
Αν δεν το έχουν, τότε τα πράγματα μπερδεύονται. Διότι το δικαίωμα να αντικαθιστούμε τα μέτρα των τροϊκανών με αντίστοιχα δικά μας, που θα είχαν το ίδιο δημοσιονομικό αποτέλεσμα, πάντα το είχαμε. Μόνο που τότε είχαμε να καλύψουμε κι ένα έλλειμμα το οποίο ξεκίνησε από 36 δισ. σε μια οικονομία που ήταν ήδη σε ύφεση, ενώ ο Αλ. Τσίπρας και οι συνεργάτες του παρέλαβαν πρωτογενές πλεόνασμα και μια οικονομία που είχε μπει πια στη φάση της ανάπτυξης και μέχρι στιγμής τουλάχιστον έχουν αποδείξει ότι δεν ξέρουν τι θέλουν ή τι πρέπει να κάνουν.
Δεν γνωρίζω, άλλωστε, ποιος θα φτιάξει τον νέο κατάλογο των μεταρρυθμίσεων, έτσι ώστε να μην καταλήξει κι αυτός στο καλάθι των αχρήστων του Eurogroup. Θέλω να πιστεύω ότι δεν θα είναι ο ίδιος που συνέταξε τον προηγούμενο, αλλά κάποιος που, αν μη τι άλλο, δεν θα διακατέχεται από την ψευδαίσθηση ότι το Eurogroup είναι ένα όργανο στο οποίο συμμετέχουν ηλίθιοι τους οποίους όχι μόνο είναι ικανός να εξαπατά αλλά μπορεί και να τους το δηλώνει προκαταβολικά από την τηλεόραση. Οπως έκανε διαβεβαιώνοντας ότι το μόνο που μπορεί να συμβεί στον ΦΠΑ είναι κάποια ανεπαίσθητη αλλαγή που δεν θα την καταλάβει κανένας, αλλά θα είναι αρκετή για να ικανοποιηθούν τα κορόιδα.