Ημουν από αυτούς που προεκλογικά έλεγαν ότι πολύ γρήγορα ο ΣΥΡΙΖΑ θα κάνει στροφή προς τη λογική, εφόσον βέβαια θέλει να αποφύγει τα δραχμικά βράχια. Εξακολουθώ να το ελπίζω, παρότι μέχρι στιγμής οι κινήσεις του δυσχεραίνουν τη στροφή. Αν υπάρχει σχέδιο για αλλαγή πορείας, οι μέχρι στιγμής επιλογές και η εμμονή στην προεκλογική ρητορική αυξάνουν την πιθανότητα ατυχήματος λόγω αδυναμίας απαγκίστρωσης από τα ανέφικτα υπεσχημένα. Η άστοχη -τόσο σε θέματα οικονομικής πολιτικής όσο και εξωτερικής- επιλογή συνεργασίας με τον Καμμένο συνοδεύτηκε από το αλαλούμ δηλώσεων των υπουργών και μια εθνοπατριωτική ρητορική που συνοψίζεται στο «δεν εκβιαζόμαστε, δεν υποχωρούμε».
Το πρόβλημα είναι ότι ακριβώς το ίδιο απαντούν οι Ευρωπαίοι εταίροι μας, όπως πρέπει να διαπίστωσε ο κ. Τσίπρας στις επαφές του. Ολοι, σκληροί και μαλακοί, Γερμανοί, Γάλλοι, Ιταλοί, Ισπανοί και Πορτογάλοι, Χριστιανοδημοκράτες και Σοσιαλδημοκράτες, η Μέρκελ αλλά και ο Ολάντ και ο Γκάμπριελ. Μένει ως επιχείρημα η λαϊκή ετυμηγορία και από την Πέμπτη η λαϊκή κινητοποίηση. Κάποιοι από τους ηγέτες του ΣΥΡΙΖΑ -όχι απαραιτήτως ο ηγέτης- έχουν γνώση Ιστορίας. Πρέπει να γνωρίζουν ότι εθνικών τραγωδιών προηγήθηκαν υπερήφανες κάλπες και ότι πριν διαπράξει το ΚΚΕ τα μοιραία λάθη της αποχής και του Εμφυλίου είχε προηγηθεί η τεράστια συγκέντρωση του Ζαχαριάδη στον Παναθηναϊκό. Σε όλες τις περιπτώσεις έγινε υπερήφανη λάθος εκτίμηση του συσχετισμού δύναμης. Αν οι «λογικοί» της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ συνειδητοποιούν την κρισιμότητα της κατάστασης, πρέπει με όποιο κόστος να ανακρούσουν πρύμναν.
Αλλιώς το κόστος που θα καταβάλει η χώρα αμέσως και οι ίδιοι λίγο αργότερα θα είναι ανυπολόγιστο. Χρειαζόμαστε επειγόντως ένα Μέτωπο Λογικής που θα διευκολύνει τον ΣΥΡΙΖΑ στη στροφή και θα ενισχύσει τη διαπραγματευτική θέση της χώρας. Κυρίως θα εξασφαλίσει την αγκύρωση της χώρας στην ΕΕ και στο ευρώ. Με κάθε κόστος; Ναι, με κάθε κόστος, γιατί αυτή είναι η μόνη σίγουρη χειρολαβή. Και γιατί όσο και αν ξορκίζει ο ΣΥΡΙΖΑ το ατύχημα, γεγονός είναι ότι είμαστε πάλι πλησίον του. Την πρωτοβουλία της συγκεκριμένης κίνησης δεν μπορεί παρά να την έχει η κυβέρνηση. Η δημοκρατική αντιπολίτευση είναι υποχρεωμένη να συνδράμει. Ολα αυτά βέβαια υπό την προϋπόθεση ότι η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ συνειδητοποιεί τον κίνδυνο και θέλει να τον αποφύγει. Γιατί αλλιώς ισχύει το «κανένας δεν μπορεί να σώσει κάποιον που δεν θέλει να σωθεί».