Η μόνη εναλλακτική είναι όχι απλώς «δύο κράτη» στο Νησί, αλλά η μισή Κύπρος από τη μία, και ολόκληρη η Τουρκία με ενσωματωμένο το βόρειο τμήμα της Κύπρου από την άλλη, με ό,τι αυτό μπορεί να συνεπάγεται.

Ο εθνικισμός, καθώς και η άρνηση να έχουν λόγο και οι Τουρκοκύπριοι για τις αποφάσεις που τους αφορούν, στο πλαίσιο της μελλοντικής Ομοσπονδίας, οδηγούν σε βαριά ήττα.

Την άνοιξη του 2020 θα γίνουν «προεδρικές» εκλογές στην τουρκοκυπριακή πλευρά. Ο σημερινός ηγέτης τους, Μουσταφά Ακιντζί, μετριοπαθής, προοδευτικός και ευρωπαϊστής, που πιστεύει ειλικρινά στην συνύπαρξη με τους Ελληνοκύπριους σε ένα κοινό ομοσπονδιακό κράτος, κινδυνεύει πολύ σοβαρά να ηττηθεί από πολιτικούς τύπου Οζερσάϊ, που είναι αντίθετοι σε μια τέτοια προοπτική.

Άρα πρέπει επειγόντως να διανυθεί και το τελευταίο χιλιόμετρο που απέμεινε από τις τελευταίες διαπραγματεύσεις στο Κραν Μοντανά της Ελβετίας το 2017, όπου είχε συμφωνηθεί το 99% της λύσης.

Η ελληνοκυπριακή ηγεσία, αλλά και η κυβέρνηση της Ελλάδας, οφείλουν να αφήσουν δισταγμούς και υπαναχωρήσεις, και -χωρίς άσκοπες κωλυσιεργίες και καθυστερήσεις- να δηλώσουν άμεσα ότι επανέρχονται σε νέες τελικές και οριστικές συνομιλίες, αποδεχόμενες πλήρως και ρητά το Πλαίσιο των 6 σημείων, που είχε καταθέσει εκεί ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ, Αντόνιο Γκουτέρες.