Επαρχία

Κώστας Μποτόπουλος 01 Μαϊ 2014

Τη βδομάδα που η Πορτογαλία έκανε το τελευταίο βήμα για να βγει από το Μνημόνιό της και η Ισπανία «έγραφε», για πρώτη φορά, αναιμική μεν, ανάπτυξη δε, εμείς ετοιμαζόμασταν να την αφιερώσουμε στο μείζον γεγονός μιας πολιτικής βιβλιοπαρουσίασης -εκδήλωσης.

Την ημέρα που διεξαγόταν η πρώτη στην ευρωπαϊκή ιστορία τηλεμαχία υποψήφιων προέδρων της Κομισιόν (με πολύ λόγο για την Ελλάδα αλλά χωρίς εκπρόσωπο της Ελλάδας και της ευρωπαϊκής Αριστεράς), εδώ συζητούσαμε για το αν ένας πρώην πολιτικός αρχηγός δικαιούται να παρουσιάσει, στη μέση προεκλογικής περιόδου, το βιβλίο παλαιού συνεργάτη του που τώρα κατέρχεται υποψήφιος με άλλο κόμμα.

Την ημέρα που οι ίδιοι οι βουλευτές του κυβερνώντος σοσιαλιστικού κόμματος αμφισβητούσαν αλλά και ψήφιζαν στη γαλλική Βουλή ένα χωρίς προηγούμενο «πρόγραμμα σταθερότητας», στην ωραία πατρίδα μας αναλύαμε αν ο τσολιάς ήταν βαλτός ή αυθόρμητος, ποιος ήταν και ποιος απουσίαζε από τη βιβλιοφιλική εκδήλωση και τι βαρυσήμαντο σήμαιναν τόσο οι παρουσίες όσο και οι απουσίες.

Τη μέρα που δημοσιεύτηκε δημοσκόπηση του έγκυρου Open Europe σύμφωνα με την οποία οι λαϊκιστές αντιευρωπαϊστές είναι πιθανό να κερδίσουν 30% και 218 έδρες στις επερχόμενες ευρωεκλογές, τα ελληνικά Μέσα δεν είχαν ακόμα εξαντλήσει σχόλια, εμβαθύνσεις και αντεγκλήσεις για την πορεία της Δημοκρατίας μας, και της σοσιαλδημοκρατίας γενικότερα, μετά τις καταλυτικές εξελίξεις που έλαβαν χώρα στον (όνομα και πράμα) Ιανό της οδού Σταδίου.

Τη μέρα που ένας εξίσου έγκυρος πιστοληπτικός οίκος (από εκείνους που βρίζουμε όταν μας υποβαθμίζουν και θεοποιούμε όταν μας πριμοδοτούν) αξιολογούσε ως σταθερές τις προοπτικές των ελληνικών τραπεζών (χωρίς τις οποίες δεν μπορεί να υπάρξει ρευστότητα, χωρίς την οποία θα έρθει ανάπτυξη, χωρίς την οποία είναι αδύνατη η έξοδος από την κρίση), στο γαλατικό χωριό μας αντιπαραβάλαμε ακόμα νικητές και χαμένους, υπερρεαλιστές και απλώς σουρεαλιστές ποιητές, συσχετισμούς δυνάμεων και επίδραση σε εκλογικά αποτελέσματα από την κοσμοϊστορική σύναξη της Δευτέρας.

Τελικά δεν είμαστε επαρχιώτες της Ευρώπης. Επαρχιώτες της πολιτικής είμαστε.