Αν μη τι άλλο, η χώρα ζει συναρπαστικές ώρες τις τελευταίες 100 ημέρες. Από την ανάληψη της εξουσίας η κυβέρνηση την ανέβασε σε ένα roller coaster που έκοβε την ανάσα και την ανεβοκατέβαζε από το ναδίρ στο ζενίθ με αυξανόμενες ταχύτητες. Ούτε σε λούνα παρκ με πληρωμένο εισιτήριο δεν νιώθει ο κυνηγός του ιλίγγου, της έντασης και της ταχυπαλμίας τόση αδρεναλίνη στα σωθικά του και τέτοιους στροβιλισμούς στο κεφάλι του όπως τους ζει ο ελληνικός λαός, και μάλιστα δωρεάν, εδώ και τρεις μήνες χάρις στην κυβέρνησή του. Η περιπέτεια δεν έχει ολοκληρωθεί ακόμη, αλλά οι ενδείξεις είναι ότι φτάνει στην κορύφωσή της.
Χαρακτηριστικό είναι ότι μέσα σε ελάχιστες ημέρες η κυβέρνηση εγκατέλειψε την επιδίωξη ενδιάμεσης συμφωνίας και δήλωσε ότι επιζητεί συνολική συμφωνία, χωρίς να διευκρινίζει αν την εννοεί μετά αξιολόγησης ή άνευ. Εκεί πάνω άρχισαν να έρχονται αντικρουόμενα μηνύματα από τις Βρυξέλλες περί προόδου, αλλά και περί εμπλοκής. Κάποια στιγμή εμφανίστηκαν οι Financial Times με δημοσίευμα για αρνητικές διαπιστώσεις και προβλέψεις για την πορεία της ελληνικής οικονομίας και την ίδια ημέρα (Δευτέρα) εκδηλώθηκε ένας πυρετός κινήσεων από πλευράς Μαξίμου. Ο πρωθυπουργός επικοινώνησε με Λαγκάρντ και Μέρκελ, οι Δραγασάκης και Τσακαλώτος αναχώρησαν άρον άρον για Φρανκφούρτη για να συναντηθούν με Ντράγκι, ενώ επιστρατεύτηκε και ο Βαρουφάκης για να δει στο Παρίσι τον Σαπέν και τον Μοσκοβισί.
Την Τρίτη η Αθήνα και μαζί της ολόκληρη η Ελλάδα έζησε νέες δραματικές ώρες. Αντί για συμπάθεια, ο Βαρουφάκης βρήκε ψυχρότητα στη Γαλλία και ξαφνικά η κυβέρνηση διένειμε ένα ιστορικό non paper με το οποίο, ούτε λίγο ούτε πολύ, κατηγορούσε τους δανειστές και ειδικά το ΔΝΤ και την Κομισιόν ότι βάζουν κόκκινες γραμμές, στο συνταξιοδοτικό και στα εργασιακά το πρώτο, στο πρωτογενές πλεόνασμα και στο χρέος η δεύτερη, οπότε «με αυτά τα δεδομένα, δεν μπορεί να υπάρξει συμβιβασμός». Αυτά, πριν από τη συνάντηση του Δραγασάκη και του Τσακαλώτου με τον Ντράγκι, από τον οποίον προφανώς θα ζητούσαν να μην περιορίσει τη ρευστότητα η ΕΚΤ, καθώς ο δρόμος για μια συμφωνία είναι ανοιχτός. Γι’ αυτό και ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης δήλωσε ότι η επίτευξη συμφωνίας είναι «ρεαλιστικός και ορατός στόχος», σε αντίθεση με όσα διοχέτευε το θυμωμένο Μαξίμου λίγες μόλις ώρες πριν. Τόσο θυμωμένο, που είχε αποφασίσει να μη φέρει στη Βουλή το θρυλικό, αλλά αόρατο, πολυνομοσχέδιο με τις μεταρρυθμίσεις…
Χθες, το roller coaster διέγραψε μια νέα ένδοξη τροχιά. Το γραφείο του πρωθυπουργού ανακοίνωσε κοινή δήλωση του ιδίου και του Γιουνκέρ ύστερα από τηλεφωνική συνομιλία που είχαν οι δύο τους. Κοινή δήλωση ύστερα από τηλεφωνική συνομιλία αποτελεί σπάνιο -αν όχι πρωτοφανές- γεγονός, αλλά το περιεχόμενο ήταν η ουσία. Μιλούσε για πρόοδο στις διαπραγματεύσεις «τις τελευταίες ημέρες», ενώ την προηγουμένη είχαν φτάσει σε αδιέξοδο κατά το Μαξίμου και, το σημαντικότερο, αποκάλυπτε ότι οι σχετικές συνομιλίες στόχευαν στην… επιτυχή ολοκλήρωση της αξιολόγησης! Της αξιολόγησης που δεν ήθελε επί τρεις μήνες η ελληνική πλευρά, αφού το Μνημόνιο είχε τελειώσει.
Ταυτόχρονα, η κοινή δήλωση οδηγούσε στο συμπέρασμα ότι οι ελληνικές κόκκινες γραμμές στο ασφαλιστικό και στα εργασιακά ξαναβάφονται λίγο πιο πίσω και, αντίθετα, γίνεται το ίδιο, αλλά πιο μπροστά, με τις κόκκινες γραμμές του αντίπαλου ΔΝΤ. Να προστεθεί ότι αξιωματούχος των Βρυξελλών άφηνε παράλληλα να διαφανεί ότι υπήρχε ήδη συμφωνία στα θέματα του ΦΠΑ και των ιδιωτικοποιήσεων.
Ολα αυτά οδηγούν στο συμπέρασμα ότι το roller coaster φτάνει στο τέλος της διαδρομής του στις 11 Μαΐου. Το επισημαίνουν και οι τρεις δανειστές σε νέα χθεσινή ανακοίνωσή τους. Ας ελπίσουμε, γιατί η χώρα δεν αντέχει άλλες έντονες συγκινήσεις.