Το πρόβλημα δεν είναι το σπάσιμο της κομματικής γραμμής. Αντίθετα, η ελληνική εκδοχή της κομματικής πειθαρχίας είναι βαθύτατα συντηρητική και τραυματική για την ποιότητα της δημοκρατίας, αφού ακυρώνει την έννοια της ψήφου κατά συνείδηση.

Το πρόβλημα είναι η πρόθεση πίσω από την πράξη. Πρόκειται για διαφωνούντες που διαφοροποιούνται για να μείνουν συνεπείς στις απόψεις και στις αρχές τους; Η πρόκειται για ψηφοθηρική εξάρτηση από τις εντυπώσεις;

Στην περίπτωση της τροπολογίας για τον ΕΝΦΙΑ ο ευτελισμός της κοινοβουλευτικής διαδικασίας επιτάθηκε από τα προσχήματα τα οποία επικαλέστηκαν κάποιοι από αυτούς που ζήτησαν αντικατάσταση.

Στοιχειώδεις κανόνες πολιτικής αξιοπρέπειας και υπευθυνότητας επιβάλλουν να εκφράζεται η αντίθεση του βουλευτή με ειλικρίνεια, όχι με κόλπα, και στην ώρα της, όταν ψηφίζεται ο νόμος, όχι εκ των υστέρων (εν προκειμένω με την ψήφιση της διορθωτικής τροπολογίας).

Επίσης, χρήσιμο θα ήταν οι βουλευτές που τελικά «στρίβουν» να τα έχουν δώσει όλα στις συζητήσεις που προηγούνται της διαμόρφωσης των αποφάσεων. Γιατί, όπως θυμόμαστε, ειδικά για τον ΕΝΦΙΑ, δόθηκαν σκληρές μάχες για να περάσουν ρυθμίσεις στις οποίες επέμειναν ειδικά βουλευτές επαρχίας.

Το χειροκρότημα πηγαίνει σε όσους κάνουν την επιλογή τους με γνώση και αίσθημα ευθύνης, όχι σε εκείνους που αναζητούν πέντε λεπτά θετικής τηλεοπτικής δημοσιότητας και μια ψηφοθηρική ευκαιρία.