Η ασθένεια του κορονοϊού 2019 (Coronavirus disease 2019, COVID-19), πρωτοεμφανίστηκε, στα τέλη Δεκεμβρίου 2019 στην πόλη Ουχάν, πρωτεύουσα της επαρχίας Χουπέι, ενώ στις αρχές Ιανουαρίου 2020, υποτιμώντας και αψηφώντας την επικινδυνότητα του κορονοϊού θεωρήθηκε ότι αποτελεί ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ και μόνο πρόβλημα της Κίνας.
Τρεις μήνες αργότερα, ο αόρατος, αόριστος και απόμακρος εχθρός έχει εξαπλωθεί σε όλη την υφήλιο και έχει εξελιχθεί σε πανδημία Ο κόσμος μας είναι αντιμέτωπος με μια πολυεπίπεδη παγκόσμια κρίση, που θα έχει διάρκεια, θα θεωρηθεί η μεγαλύτερη πρόκληση της γενιάς μας και σε αρκετές περιπτώσεις, θα κλονίσει την εμπιστοσύνη των πολιτών προς τις κυβερνήσεις.
Στις 28 Μαρτίου 2020 επί συνόλου 640.589 κρουσμάτων, 330.000 βρίσκονται στην Ευρώπη, 112.468 στις Η.Π.Α. και μόλις 81.999 στην Κίνα. Οι αποφάσεις, συνεπώς, που θα ληφθούν από τις κυβερνήσεις θα επηρεάσουν τόσο τη δομή των κοινωνιών όσο την ζωή των πολιτών σε αυτές διαμορφώνοντας , για τις επόμενες δεκαετίες:
- την παγκόσμια πολιτική και οικονομία καθώς και
- το σύστημα κοινωνικής ασφάλισης και υγειονομικής περίθαλψης.
Όπως είναι εμφανές από τα προηγούμενα, η Ευρώπη βρίσκεται εντός μίας πρωτοφανούς κρίσης που μεταξύ των άλλων απειλεί την οικονομία της με κατάρρευση. Παρά το μέγεθος του προβλήματος, οι Ευρωπαίοι ηγέτες, αδυνατούν να συμφωνήσουν σε συντονισμένη δράση για την αντιμετώπιση των πρωτογενών και δευτερογενών κινδύνων της πανδημίας και ορισμένοι εξ αυτών αναδεικνύονται κατώτεροι των περιστάσεων. Αξίζει να τονισθεί ότι ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας (ESM), το μόνιμο πρόγραμμα χρηματοδότησης της Ευρωπαϊκής Ένωσης αποδεικνύεται οικονομικά αδύναμο στην αντιμετώπιση των δευτερογενών κινδύνων της πανδημίας, μη μπορώντας να προσφέρει επαρκή δημοσιονομική κάλυψη σε πανευρωπαϊκό επίπεδο, δεδομένου του μεγέθους του προβλήματος.
Στο συγκεκριμένο σημείο αξίζει να σημειωθεί ότι το σενάριο διάσπασης της Ευρωζώνης κατά τη διάρκεια μιας οικονομικής κρίσης υπήρξε και στο παρελθόν, αλλά στο τέλος επικρατούσε η ρεαλιστική λογική των πολλών και παραμεριζόταν ο παραλογισμός των λαϊκιστικών πολιτικών των λίγων.
Η συγκεκριμένη, πρωτίστως, υγειονομική και ακολούθως οικονομική κρίση, θα έπρεπε να αποτελέσει μια ευκαιρία εξάλειψης των πιθανών διαφωνιών στους κόλπους της Ε.Ε καθώς και δημιουργίας και ανάδειξης κλίματος εμπιστοσύνης μεταξύ του πλούσιου βορρά και του φτωχού νότου. Δυστυχώς, όμως, ορισμένοι Ευρωπαίοι ηγέτες βρίσκονται κατώτεροι των περιστάσεων, συνεχίζουν να σπαταλούν πολύτιμο χρόνο σε ασταμάτητες και ανούσιες χωρίς αποτέλεσμα συνεδριάσεις, με εξίσου ανούσιες διαπραγματεύσεις, σε μία εποχή που όλες οι απόψεις των οικονομολόγων συγκλίνουν στην αποτροπή κατάρρευσης της ευρωπαϊκής οικονομίας. Η συγκεκριμένη κρίση, ιδιαίτερα λόγω της έλλειψης αλληλεγγύης μεταξύ των χωρών - μελών, δε θα ξεχαστεί εύκολα και πιθανόν να προκαλέσει βαθειά και χρόνια ζημιά εντός της Ευρωπαϊκής ζώνης καθώς και να κλονίσει την αξιοπιστία του κοινού μας νομίσματος..
Κλείνοντας, πρέπει να τονισθεί ότι ορισμένοι Ευρωπαίοι ηγέτες ρέπουν προς λαϊκιστικές στρατηγικές θέλοντας να εκμεταλλευθούν, προς όφελός τους, την πολύ σοβαρή αυτή κρίση για να προβάλλουν την εθνική τους ατζέντα. Απόρροια αυτού θα είναι αφενός η πολύ αργή ανάκαμψη της οικονομίας της Ευρωζώνης, μετά το πέρας της κρίσης, αφετέρου η ενίσχυση ενός αντιευρωπαϊκού κλίματος εντός της ηπείρου.