ΤΑ ΝΕΑ

Oι δυο πόλοι του πολιτικού συστήματος, ο ΣΥΡΙΖΑ και η ΝΔ, μπροστά στις πολλαπλές εκλογικές αναμετρήσεις του ερχόμενου μήνα ακονίζουν κυριολεκτικά τα μαχαίρια τους. Ο μεν ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί με νύχια και με δόντια να κρατηθεί στην εξουσία για να επιλέξει τον ευνοϊκότερο, κατά τη δική του εκτίμηση, χρόνο διεξαγωγής των εθνικών εκλογών, με τα μέχρι στιγμής δημοσκοπικά δεδομένα να δείχνουν ότι δύσκολα θα αποφύγει την εκλογική ήττα. Η δε ΝΔ, επιδιώκει τη μεγαλύτερη δυνατή εκλογική επίδοση ούτως ώστε να μπορέσει να σφραγίσει και σε ποσοστά αλλά και σε εντυπώσεις την εικόνα κυριαρχίας μέχρι τις εθνικές κάλπες.
Είχα προ πολλού εκτιμήσει ότι η αναμενόμενη άγρια εκλογική αναμέτρηση μεταξύ των δυο πόλων καθιστούσε υποχρεωτική για αυτούς, τη λεηλασία του μεσαίου δημοκρατικού χώρου με διάφορους τρόπους. Αυτός ήταν ένας σοβαρός επιπρόσθετος λόγος για την ανασυγκρότηση της Μεγάλης Δημοκρατικής Παράταξης. Είναι λυπηρό το γεγονός ότι οι προσπάθειες προς αυτή την κατεύθυνση, στις οποίες συμμετείχα με όλες μου τις δυνάμεις, δεν ευδοκίμησαν. Αυτό άνοιξε ακόμα πιο πολύ την όρεξη για την πολιτική λεηλασία του χώρου είτε μέσα από τα Ευρωπαϊκά αντιλαϊκιστικά μέτωπα της μιας πλευράς είτε από τις Προοδευτικές συμμαχίες της άλλης.
‘Οσον αφορά στον χώρο της ευρύτερης Αριστεράς, έχω και άλλες φορές υποστηρίξει ότι δεν βρίσκω αθέμιτη την προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ να ενισχύσει τις δυνατότητες καλύτερης εκλογικής του επίδοσης με διάφορες κινήσεις διεύρυνσης των γραμμών του. Απλώς, οι κινήσεις αυτές προς τον ευρύτερο χώρο όπως μεθοδεύονται δεν είναι καθόλου πειστικές και δεν πρόκειται να έχουν σοβαρό πολιτικό και εκλογικό αποτύπωμα. Και σε καμιά περίπτωση δεν συνιστούν Προοδευτική συμμαχία.
Στα καθ’ ημάς, είναι γνωστό ότι προ δυο μηνών περίπου ανένταχτα στελέχη της Ανανεωτικής Αριστεράς, μετά τις αποχωρήσεις του Ποταμιού και της πλειοψηφίας της Κ.Ε. της ΔΗΜΑΡ από το ΚΙΝΑΛ, ανέλαβαν την πρωτοβουλία να διερευνήσουν τις δυνατότητες μιας συνάντησης όσων θα ήθελαν να συμμετάσχουν σε μια Νέα προσπάθεια. Να γίνει μια Νέα Αρχή.
Οι «ΜΕΤΑρρυθμιστές της Αριστεράς» ανταποκριθήκαμε αμέσως με καλή πίστη και διάθεση, αφήνοντας στην άκρη υπαρκτές και δικαιολογημένες, λόγω παρελθόντος, επιφυλάξεις και αμφιβολίες. Στην πρωτοβουλία προσήλθε επίσης και η υπό τον Θ. Θεοχαρόπουλο ΔημΑρ, της οποίας όμως πολύ σύντομα διαπιστώθηκαν οι πραγματικές προθέσεις, όταν έγινε καθαρό ότι ουδεμία διάθεση είχε για την κοινή προσπάθεια, για το νέο ξεκίνημα.
Ήταν φανερό ότι το πραγματικό κίνητρο της συμμετοχής της ΔΗΜΑΡ στη Νέα Αρχή, όπως και άλλες παρουσίες της εδώ ή εκεί, δεν ήταν άλλο από την επιδίωξη πολιτικής επιβίωσης του σχήματος και στελεχών του, μέσα από ένα γενικότερο πολιτικό «θόρυβο». Η πρόσφατη προσχώρηση τους στο μπλοκ του ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα ακόμα δυσάρεστο θέαμα πολιτικής συναλλαγής που επιδιώκεται, ανεπιτυχώς βεβαίως, να συγκαλυφθεί με διάφορα προσχήματα.
Δυστυχώς αυτά είναι σημεία των καιρών.
Η χώρα χρειάζεται μια μεγάλη Δημοκρατική, Μεταρρυθμιστική Παράταξη με κοινωνικά αριστερά χαρακτηριστικά. Αυτή θα συγκροτηθεί μέσα από ειλικρινείς και βαθιές τομές φυσιογνωμιστικές και πολιτικές στον ευρύτερο κεντροαριστερό και αριστερό χώρο. Οι δια συναλλαγών προσχωρήσεις ευτελίζουν και υπονομεύουν αυτή την προοπτική στα μάτια των πολιτών.