Στους δρόμους έχει κίνηση, τα βράδια πολλά κέντρα εστίασης και ψυχαγωγίας είναι γεμάτα, ταξίδια στο εξωτερικό γίνονται – και η ζωή συνεχίζεται. Το μυστικό -λέει- βρίσκεται στα περίπου 25 δισ ευρώ που εκτιμάται ότι κυκλοφορούν και κινούν την οικονομία. Το τελευταίο 12μηνο έφυγαν από τις τράπεζες κάπου 40 δισ ευρώ και έμειναν εντός συνόρων με αποτέλεσμα να μοχλεύονται και να αναχαιτίζουν σε κάποιο βαθμό την ύφεση που, διαφορετικά, θα ήταν βαθύτερη. Ολα καλά; Οχι και τόσο. Ανοίγοντας τα σεντούκια και σηκώνοντας τα στρώματα για να καταναλωθούν οι αποταμιεύσεις χρόνων ή το φυλαγμένο μαύρο χρήμα δεκαετιών απλώς τρώμε τις σάρκες μας. Πλούτος δεν παράγεται, απασχόληση δεν δημιουργείται, νέο παραγωγικό μοντέλο δεν σχεδιάζεται και αυτό σημαίνει ότι κάποια στιγμή, όχι στο πολύ μακρινό μέλλον, απλά θα στεγνώσουμε.
Τα “πακέτα” της ΕΕ και του ΔΝΤ τελειώνουν, ήδη οι δόσεις έχουν περιοριστεί σημαντικά και προορίζονται κυρίως για εξόφληση δανειακών υποχρεώσεων, η αξιοποίηση των κοινοτικών κονδυλίων (πακέτο Γιούνκερ) προϋποθέτει σχέδιο και δομές, που δεν έχουμε, και όσοι έχουν εμπειρία από προγράμματα ΕΣΠΑ μπορούν να κάνουν μακροσκελείς διηγήσεις γύρω από γραφειοκρατικούς παραλογισμούς και φαινόμενα διοικητικού σαδισμού.
Η συζήτηση είναι για τους φόρους και τα ισοδύναμα που δεν βρίσκονται, η συζήτηση δεν είναι για την ανάπτυξη που προϋποθέτει επενδύσεις, εκσυγχρονισμό του κράτους, απλοποίηση και εξορθολογισμό του φορολογικού συστήματος, επιτάχυνση στην απονομή δικαιοσύνης, καταπολέμηση της διαφθοράς.
Κανείς δεν πρόκειται να δεσμεύσει τα κεφάλαιά του στη χώρα μας αν δεν δημιουργηθεί ένα ευνοϊκό περιβάλλον για την επιχειρηματικότητα και αν δεν βελτιωθεί η ελληνική εικόνα στο σύνολό της.
Ο ελληνικός πληθυσμός γερνάει, οι νέοι που μπορούν φεύγουν από τη χώρα, τα εισοδήματα μειώνονται, οι φόροι αυξάνονται, το κοινωνικό κράτος συρρικνώνεται, η δημόσια παιδεία και η δημόσια υγεία ανταποκρίνονται όλο και λιγότερο στις ανάγκες της πλειοψηφίας, κανένα σχέδιο δεν υπάρχει σχετικά με καινοτομία, εξωστρέφεια, τεχνολογική αναβάθμιση – με άλλα λόγια, χανόμαστε.
Δεν υπάρχουν πολλές διέξοδοι για να διαλέξουμε ποια μας αρέσει. Κανένα θαύμα δεν θα γίνει ούτε θα βρέξει ευρώ. Είτε θα προχωρήσουν οι ιδιωτικοποιήσεις, με διαφάνεια και προτεραιότητα στο δημόσιο συμφέρον, είτε θα βουλιάζουμε στη λάσπη μας. Το γεγονός ότι δεν προχωρά η αξιοποίηση του Ελληνικού, μιας από τις πιο ενδιαφέρουσες ελεύθερες εκτάσεις στην Ευρώπη, είναι παράλογο και ακατανόητο. Δεν είναι το μόνο αλλά αυτό δεν το κάνει λιγότερο εξωφρενικό.
Δημοσιεύτηκε στον Ελεύθερο Τύπο