Ξεκινάμε από την αρχή λοιπόν;

.

Mετά την απόφαση του Eurogroup και την έγκριση της νέας δανειακής σύμβασης με όλα τα συμπαραμαρτούντα που την συνοδεύουν μοιάζει να τοποθετούμαστε σε μια νέα αφετηρία.

.

Και το ερώτημα που γενάτε είναι: Kαλά δύο χρόνια μνημονίου με σκληρή λιτότητας, με απολύσεις , δύο χρόνια φτώχειας, μιζέριας, αγωνίας, εκβιαστικών διλλημάτων, αλλάζουμε ή βουλιάζουμε, υπογράφουμε ή χρεοκοπούμε, ψηφίζουμε ή μας τρώει η μαρμάγκα, πληρώνουμε τα χαράτσια ή θα μας καεί το video, τι γίνανε επήγανε χαμένα…;

.

Δεν ξέρω θα το κρίνει η ιστορία ή θα το δείξει η νεκροψία. Πάντως μας βοήθησαν να μάθουμε. Να μάθουμε αυτούς μας κυβερνούσαν τόσα χρόνια, να ανακαλύψουμε ότι ζούσαμε με παραμύθια για καλούς πρίγκιπες βασιλιάδες και σωτήρες, που κάθε φορά μας σώζουν και μας ξανασώζουν και μας οδηγούν στην έξοδο από το βασίλειο του κακού για τη γη της επαγγελίας.

.

Καταλάβαμε λοιπόν ότι οι προηγούμενοι, αυτοί ντε της «Νέας διακυβέρνησης» μας είχαν καταφεσώσει και μόλις είδαν να έρχεται ο λογαριασμός οργάνωσαν την φυγή τους διά των εκλογών (πονηρός ο μπαγάσας).

.

Και ότι αυτοί που ανέλαβαν να μας σώσουν, ούτε ήξεραν ούτε είχαν σχεδιάσει (έστω εκ των υστέρων) τι πρέπει να κάνουμε και πώς να σωθούμε.

.

Διαπιστώσαμε ότι υπήρξαν ανίκανοι να εκπονήσουν και να υλοποιήσουν ένα εθνικό σχέδιο σωτηρίας και ανασυγκρότησης, να διαχειριστούν  και να κινητοποιήσουν ένα ξεχαρβαλωμένο βέβαια κράτος και να πραγματοποιήσουν απαραίτητες  μεταρρυθμίσεις που έπρεπε εδώ και χρόνια να είχαν πραγματοποιηθεί.

.

Ακούσαμε και ακούμε τα πιο απίθανα πράγματα από τους «ήρωες» της αντιμνημονιακής «αντίστασης» τους ζηλωτές της μαύρης αντιμνημονιακής ετερόκλητης μαύρης συμμαχίας της δραχμής και τους κήνσορες της ανευθυνότητας του λαϊκισμού  της αντιπολιτευτικής παρλαπίπας και του μεγαλοπρεπούς τίποτα.

.

Μάθαμε κι άλλα όμως όπως για παράδειγμα ότι ζούσαμε και μείς και το κράτος με δανεικά (λες και δεν το ξέραμε), αλλά παραζαλισμένοι μέσα στην καταναλωτική μας μανία, να γεμίσουμε με πρόσκαιρη , άγρια και ακόρεστη καταναλωτική χαρά τη ζωή μας, με ότι θαυμαστό καινούργιο κυκλοφορούσε στο κόσμο, το είχαμε απωθήσει από τη μνήμη μας.

.

Ανακαλύψαμε ότι γίναμε πάραααα πολλοί στο κράτος και δεν χωράμε, αφού χρόνια τώρα τρέχαμε στα βουλευτικά και υπουργικά γραφεία και φιλούσαμε κατουρημένες ποδιές, για έναν διορισμό δικό μας και των παιδιών μας. Και πολλά άλλα που για αρκετά από αυτά δεν είχαμε ιδέα(!) πριν μερικά χρόνια.

.

«Παθώς και μαθώς» λοιπόν…; Αμ δε. Τα καταλάβαμε τα ανακαλύψαμε, τα είδαμε τα ζήσαμε, αυτά και πολλά άλλα, είδαμε το χάρο με τα μάτια μας αλλά…δεν θέλουμε να το πιστέψουμε. Πολλοί πιστεύουν ότι όλα αυτά ήταν και είναι μέρος μιας διεθνούς συνωμοσίας που αμέτη –μωχαμέτη θέλουν να εξαφανίσουν την Ελλάδα. Άλλοι ότι οι «ξένοι» κινούνται βάση σχεδίου εξαθλίωσής μας για να τα βρουν μετά φθηνά και να τα αγοράσουν μπίρ-παρά και ότι οι εκβιασμοί λέει είναι μια μπλόφα για να δεχόμαστε τα μέτρα και ότι ποτέ δεν πρόκειται να μας διώξουν από την Ευρωζώνη. Κάποιοι πιο sui generic- πυροβολημένοι, ότι κάθε βράδυ μας ψεκάζουν με αεροπλάνα και το πρωί ξυπνάμε χαϊβάνια . Εντάξει και μερικοί άλλοι ότι μόνοι μας βγάλαμε τα μάτια μας και μόνοι μας πρέπει να θεραπευτούμε με την μεγάλη βοήθεια που ευτυχώς ακόμη συνεχίζουμε να παίρνουμε, έστω και με πολύ σκληρούς όρους , έστω και με πολύ πόνο και κόπο.

.

Σε γενικές γραμμές και παρά τα όσα έχουν συμβεί και τις εμπειρίες που έχουμε αποκομίσει, η ελληνική κοινωνία  ενώ έχει καταλάβει ότι νοσεί δεν έχει ακόμη συνειδητοποιήσει τα αίτια αυτής νόσου. Αρνείτε να αντιληφθεί την πιθανότητα ενός αιφνίδιου θανάτου που μπορεί να έλθει ανά πάσα στιγμή, αν δεν παλέψει για τη σωτηρία της. Μέχρι στιγμής συμπεριφέρεται σαν τον άρρωστο που βρίσκεται σε τελικό στάδιο, δεν σκέφτεται την πιθανότητα θανάτου και πιστεύει ότι θα ζήσει για πολλά ακόμη χρόνια. Ενώ όταν ήταν υγιής φοβόταν πολύ περισσότερο και έτρεχε κάθε τρεις και λίγο στο γιατρό!

.

Είμαστε λοιπόν ως κοινωνία καλύτερα ενημερωμένοι αλλά όχι ακόμη σοφότεροι. Εξακολουθούμε να έχουμε άγνοια κινδύνου και να μην είμαστε αποφασισμένοι … να σωθούμε.

.

Τώρα που με το νέο δανειακό πρόγραμμα ξεκινάει ουσιαστικά μια νέα περίοδος, με 100δις χρέος λιγότερο στη καμπούρα μας, με νέες βέβαια πολύ σκληρές θυσίες , αλλά και με την αγορά νέου χρόνου για να κάνουμε αυτά που πρέπει να γίνουν.

.

Τώρα είναι ίσως (και όπως όλα δείχνουν εν όψει εθνικών εκλογών), η ώρα αναστοχασθούμε  και να ξαναπάρουμε τις αποφάσεις μας. Και να κοιτάξουμε να είναι σωστές αυτή τη φορά…