Οι όλο και συχνότερες τον τελευταίο καιρό αμφισβητήσεις του έργου της δικαιοσύνης – από διαφορετικές πλευρές και με διαφορετικές αφορμές – δημιουργούν εύλογα ανησυχία για την λειτουργία του πιο σημαντικού ίσως θεσμού του δημοκρατικού πολιτεύματος.

Η άμεση  προσπάθεια επηρεασμού ή και ελέγχου ακόμα της σύνθεσης των δικαστικών σωμάτων, με αυθαίρετες μεταβολές ηλικιακών ορίων ή και απαιτουμένων προσόντων με τη μείωση της προϋπηρεσίας, η μεταδικαστική κομματική απασχόληση ανωτάτων δικαστών κλπ, στην οποία επιδίδεται κατά κόρον η κυβέρνηση το τελευταίο χρονικό διάστημα, αυξάνουν την ανησυχία και οδηγούν σε μια έντονη αντιπαράθεση με την αντιπολίτευση.

Το κύρος του θεσμού δεν εξασφαλίζεται μόνο από την έκφραση του απαιτούμενου από όλες τις πλευρές σεβασμού και η φράση «έχουμε εμπιστοσύνη στη δικαιοσύνη» δεν αρκεί για να το προστατεύσει. Απαιτείται και η υπεράσπιση του κύρους των αποφάσεών της  και από την ίδια τη δικαιοσύνη, οι αποφάσεις – ή οι μη αποφάσεις – της οποίας της οποίας δεν ανταποκρίνονται πάντα στο κοινού περί δικαίου αίσθημα. Η διαιώνιση της δίκης της εγκληματικής οργάνωσης της Χρυσής Αυγής, με το γελοίο μάλιστα πρόσχημα της έλλειψης κατάλληλης αίθουσας, είναι ένα τέτοιο χαρακτηριστικό παράδειγμα.

Η απόφαση για την αποφυλάκιση του καταδικασθέντος σε 21ετή φυλάκιση για την υπόθεση Energa κ. Φλώρου για λόγους υγείας, δημιουργεί εύλογες απορίες και δικαιολογημένη αγανάκτηση, αν λάβει κανείς υπ’ όψη του ότι πολλές περιπτώσεις κρατουμένων με διαγνωσμένες σοβαρότερες παθήσεις βλέπουν τις αιτήσεις αποφυλάκισής τους να απορρίπτονται συνεχώς.

Δεν φτάνει να σεβόμαστε εμείς την δικαιοσύνη, χρειάζεται να μας δείχνει και αυτή τον σεβασμό της.