1.Ο Σπ. Λυκούδης την προηγούμενη εβδομάδα , εκπροσωπώντας την μειοψηφική τάση της ΔΗΜΑΡ , εκφώνησε μιαν ενδιαφέρουσα ομιλία. Αυτή εμπεριείχε κάποια εμπροσθοβαρή χαρακτηριστικά συνδυασμένα με επιγραμματικές αφηγήσεις περί της ιστορίας της Ανανεωτικής Αριστεράς ( έχει άραγες νόημα , σήμερα ο όρος; ). Επιπλέον υπήρξε εκ μέρους του, μια έντονη κριτική επισήμανση προς τον Ευ. Βενιζέλο , αναφορικά με την σπουδή του τελευταίου να ανακοινώσει το βράδυ της 25/05/14 πρωτοβουλία για την ανασύνταξη της Δημοκρατικής Παράταξης, όπως επίσης και το αίτημά του για την δημιουργία ενός ολιγομελούς τημ από εκπροσώπους της ΕΛΙΑΣ, του ΠΟΤΑΜΙΟΥ και της ΔΗΜΑΡ, καταρχήν με σκοπό την ευόδωση της μεταξύ τους συνεργασίας. Ακροθιγώς, ακόμα λέχθηκαν από τον Σπ. Λυκούδη και γενικές παραδοχές περί μεταρρυθμίσεων, αναπτυξιακής μεταμνημονιακής Ελλάδας, κλπ.
2.Λίγες μέρες κατόπιν, δια της εις άτοπον απαγωγής, μαθαίνουμε πως όλα τούτα μετατοπίζονται χρονικώς περί το τέλος Σεπτεμβρίου , αφού τότε η ΔΗΜΑΡ θα πραγματοποιήσει το Συνέδριό της κι ίσαμε την ώρα εκείνη ο Σπ. Λυκούδης, θα είναι εκεί με μόνο φορτίο τις, ήδη, γνωστές απόψεις του.
3. To ΠΟΤΑΜΙ , περισσότερο ετεροπροσδιορίζεται στον χώρο , παρά αυτοπροσδιορίζεται. Για την ώρα είναι φειδωλό, προσεκτικό σ’ όσα γι αυτό λέγονται, αλλ’ ωστόσο οι διαρκείς τοποθετήσεις του Στ. Θεοδωράκη περί συλλήψεως της πολιτικής με την μέθοδο του κρίνου, δεν αφήνουν για την ώρα περιθώρια προχωρημένων συζητήσεων προς την κατεύθυνση της σύμπτυξης μιας συνεργασίας.
4. Η ΕΛΙΑ, βρίσκεται σε έναν εμφύλιο ελαφρών βαρών, με διάφορους πολιτικούς δανδήδες παρόντες , με το μέγιστο μεταφυσικό ερώτημα ως διακύβευση της πάλης δηλ. ΠΑΣΟΚ ή ΕΛΙΑ (κορμός της οποίας , έτσι κι αλλιώς είναι το ΠΑΣΟΚ) , ενώ υπερχειλίζουν αστόχαστες πολιτικά , αλλά και ιστορικά ανεπιβεβαίωτες αντιλήψεις , πως το ΠΑΣΟΚ μπορεί επαρκώς να ανανήψει με «προοδευτικές αλλαγές πολιτικών»- για που τραβάει αυτή η αντίληψη το καράβι; – , με οργανωτικές αλλαγές και προφανώς με τάχιστη αλλαγή ηγεσίας.
5. Κοινός τόπος αρκετών αντιλήψεων – ετερόκλητων συχνά μεταξύ τους -, ένθεν κακείθεν, είναι ο συμβολικός και ουσιαστικός αποκλεισμός από τις όποιες διεργασίες του Προέδρου του ΠΑΣΟΚ, καθώς και η – εντελώς άδολη λέτε ; – ασύντακτη αναζήτηση δυτικών στοιχείων πολιτικής πρακτικής και συμπεριφοράς στην σκέψη του ΣΥΡΙΖΑ , και τούτων μη ευρισκομένων καταλήγουμε στις μετριοπαθείς , πλην μειοψηφικές, απόψεις μεμονωμένων, όπως ο Σταθάκης ή ο Δραγασάκης , ως άλλοθι της μάταιης αναζήτησης.
6. Στο μεταξύ κάποιοι καραμουρτζούνηδες πρέπει να δουλέψουν για το χρέος, το ΕΣΠΑ, τις Δημόσιες Επενδύσεις, την βελτίωση των ποιοτικών και ποσοτικών παραμέτρων του ελλείμματος τρεχουσών συναλλαγών, την ολοκληρωτική εφαρμογή του Ν. Διαμαντοπούλου για την Παιδεία και για πλείστα όσα τέτοια ποταπά διακυβεύματα. Η μερική ή ολική ευόδωσή τους θα χαρίσει σ’ όλους όσοι καθηλωμένοι διαλογίζονται εμβριθώς για τον τρίτο πόλο περισσότερο χρόνο ώστε ν’ ανακαλύψουν «το μυστικόν του φρέατος» δηλαδή όχι την Κ/αριστερά των όρων και των ορίων, αλλά εκείνη των ατελείωτων προαπαιτουμένων, που από την πολλή προαπαίτηση μεταπίπτουν σε ανελαστικά δόγματα θρησκευτικού τύπου. Μα βέβαια, σ’ αυτή την περίπτωση και με το εκλογικό αποτέλεσμα περίπου προδιαγεγραμμένο, η Κ/αριστερά για να υπάρχει θα ονοματίζει το κρέας ψάρι.