Στις 12 Δεκεμβρίου συμπληρώθηκε ένας χρόνος από τις επαναληπτικές εκλογές στο τότε Κίνημα Αλλαγής και σήμερα ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ, οι οποίες ανέδειξαν με δημοκρατικό και αδιαμφισβήτητο τρόπο τον Νίκο Ανδρουλάκη στην ηγεσία του. Αυτό εμφανώς βρίσκεται σήμερα σε καλύτερη δημοσκοπική κατάσταση από αυτήν που ήταν προ των εσωκομματικών εκλογών, όχι όμως και αμέσως μετά απ’ αυτές. Κινούμενο σήμερα στο 11-13% δεν πείθει πως μπορεί να ξαναγίνει κόμμα εξουσίας. Το πρόβλημα αφορά το ότι ενώ η τακτική της ηγεσίας του κόμματος είναι ορθή, απουσιάζουν οι ιδέες που θα την νομιμοποιήσαν. Τρίτος ων, αν δεν έχεις ιδεολογικές αιτιολογήσεις των τακτικών σου επιλογών, δίνεις αφορμή να σε ρωτούν μόνο με ποιόν θα πας και ποιον θ’ αφήσεις.
Υπ’ αυτές τις συνθήκες μερικοί «συμβουλεύουν» την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ να αρνηθεί κατηγορηματικά, υπό οποιεσδήποτε συνθήκες, τη συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ και άλλοι τής ζητούν να δηλώσει πως χωρούν «επιμέρους συναινέσεις», αλλά ν’ αποκλείσει υπό οποιουσδήποτε όρους κάθε κυβερνητική συνεργασία με τη ΝΔ. Το βλάπτουν και οι δυο. Οποιαδήποτε κατηγορηματική άρνηση εκ μέρους του για συνεργασία με τον ένα ή με τον άλλον είναι συνταγή ΔΗΜΑΡ-οποίησής του. Και οι δυο «συμβουλάτορες» ενδιαφέρονται για τις δικές τους ιδεοληψίες (τρισκατάρατη Αριστερά ο ένας, επάρατος νεοφιλελευθερισμός, σε εποχές μάλιστα ακράτητου κρατικού επιδοματοκεντρισμού, ο άλλος) και το δικό τους καλό, όχι όμως και για την ελληνική Σοσιαλδημοκρατία. Σ’ αυτούς τους «συμβουλάτορες», τους οποίους ευτυχώς δεν ακούει ο Νίκος Ανδρουλάκης, θα ταίριαζε μια απάντηση όπως αυτή που έδινε ο Πούσκιν στο ποίημά του «Ποιητής και όχλος», όταν ο «όχλος» νουθετούσε τον ποιητή για το πως πρέπει να είναι η ποίηση του, αυτός απαντούσε με τη φράση του Βιργίλιου «Procul este, profane» (κρατήσου μακριά, άσχετε). Στα ζητήματα τακτικής η γραμμή άμυνας για ενδυνάμωση του ΠΑΣΟΚ- ΚΙΝΑΛ ως εγγυητή της σταθερότητας που κρατά η σημερινή ηγεσία είναι η καλύτερη δυνατή. Στο πως αυτή η γραμμή «κουμπώνει» στρατηγικά είναι το πρόβλημα.
Μόνο ένα big bang (προσεκτικά και έγκαιρα προετοιμασμένη ιδεολογικά και προγραμματικά από τους δυο χώρους πρόσκληση για την ίδρυση ενός νέου σοσιαλδημοκρατικού σχηματισμού) μπορεί να αλλάξει τους σημερινούς συσχετισμούς. Το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ όμως σε μια τέτοια περίπτωση πρέπει να είναι ενισχυμένο και όχι αποδυναμωμένο. Και επειδή πολλοί ισχυρίζονται πως κάτι τέτοιο είναι ουτοπία, ονομάζοντας ουτοπία το βόλεμα τους, να μην απορήσουν αν τους προλάβει ο κ. Τσίπρας, ο οποίος κάποια στιγμή θα υποστηρίξει πως δεν φταίει αυτός που η ΝΔ τον νικά συνεχώς, αλλά το όχημά του, ο ΣΥΡΙΖΑ. Και θα ψάξει ν’ αγοράσει καινούργιο. Πόσο έτοιμο είναι το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ για μια τέτοια επόμενη μέρα; Αυτός είναι ο καμβάς, ο οποίος έχει δοθεί στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ- ΚΙΝΑΛ για να ζωγραφίσει. Σ’ αυτήν εναπόκειται να διαλέξει τα χρώματα και το σχέδιο. Οι πολίτες θα κρίνουν τον πίνακα. Το κόμμα πάντως δεν χρειάζεται παλαμακιστές ούτε εργολάβους κατεδάφισης της ηγεσίας. Κριτική υποστήριξη χρειάζεται. Ας μη ξεχνάμε πάντως αυτό που ο Julius Liber, αρχισυντάκτης του σοσιαλδημοκρατικού περιοδικού «Volksbote», έγραφε από το κελί του το 1933 «οι μεγάλοι ηγέτες αναδεικνύονται σχεδόν πάντοτε όταν δεσπόζει το χάος, σπάνια από την καθιερωμένη τάξη και ουδέποτε από την καριέρα ρουτίνας».
Πηγή: www.tanea.gr