Ο ακραίος λαϊκισμός πάνω στον οποίο στηρίχτηκε η προεκλογική του εκστρατεία δεν άφησε κανένα περιθώριο στους κάθε λογής υποστηρικτές του να προσποιηθούν τους παραπλανηθέντες.

Σήμερα βέβαια αρκετοί απ’ αυτούς συνειδητοποιούν τι ακριβώς εννοούσε υποσχόμενος να κάνει την Αμερική «ξανά μεγάλη».

Οι πρώτες 100 μέρες έδωσαν ατράνταχτα δείγματα. Η απαγόρευση εισόδου στη χώρα μουσουλμάνων πολιτών εφοδιασμένων με όλα τα νόμιμα έγγραφα και η λυσσασμένη προσπάθεια κατάργησης της μεταρρύθμισης του Ομπάμα για την υγεία ήταν οι παντιέρες που σήκωσε στο εσωτερικό.

Στο εξωτερικό ξυπνάνε οι χειρότερες μνήμες, καθώς τα πολεμικά παιχνίδια με τον παρανοϊκό της βόρειας Κορέας αλλά και με την διεθνή τρομοκρατία βρίσκονται σε πλήρη εξέλιξη.

Η επίσκεψη στην Σαουδική Αραβία απέδειξε το πόσο ανεύθυνη κι επικίνδυνη είναι η πολιτική του. Πούλησε όπλα αξίας πολλών δις, γνωρίζοντας ότι πιθανότατα πολλά απ’ αυτά θα καταλήξουν στα χέρια του εγκληματικού χαλιφάτου.

Και ζήτησε την απομόνωση του Ιράν που, μετά από πολλούς κόπους και πρωτοβουλίες του Ομπάμα, είχε υπογράψει συμφωνίες συνεργασίας και ελέγχου του πυρηνικού του οπλοστασίου.

Ούτε και είναι τυχαία, εξ αιτίας αυτής ακριβώς της πολιτικής προσέγγισης της Δύσης, η πρόσφατη νίκη των μετριοπαθών δυνάμεων στις ιρανικές προεδρικές εκλογές.

Ίσως, η έρευνα που διατάχθηκε για τον ρόλο που διαδραμάτησαν οι ρωσικές μυστικές υπηρεσίες στην προεκλογική περίοδο των ΗΠΑ, να αποδείξει ότι η εκλογή Τραμπ δεν ήταν τελικά μια αθώα επικράτηση των συντηρητικών απόψεων των Αμερικανών της ενδοχώρας.