Στη διάρκεια ενός χρόνου πρωθυπουργίας Τσίπρα άλλαξαν πολλά όμως όχι εκείνα τα οποία είχε υποσχεθεί ο ΣΥΡΙΖΑ ότι θα αλλάξουν: Η ΕΕ στρέφεται όλο και δεξιότερα, ο νεοφιλελευθερισμός θριαμβεύει, η ζωή της πλειοψηφίας στη χώρα μας δεν έγινε καλύτερη και αντί για το τέλος της λιτότητας ήρθε το τρίτο μνημόνιο.
Η κυβέρνηση βρίσκεται αντιμέτωπη με την κοινωνική διαμαρτυρία, με τον εκνευρισμό των πιστωτών για τη διαφαινόμενη αποτυχία του νέου προγράμματος, με την ύφεση και τις παρενέργειες της μεταρρυθμιστικής αδράνειας, με την δυσθυμία που της δημιουργεί η ανατροπή της δημοσκοπικής υπεροχής της.
Στα γενέθλια ενός χρόνου της «πρώτης φοράς Αριστερά» διαπιστώνεται ότι άλλαξαν κυρίως ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Αλέξης Τσίπρας. Πέρασαν από την αντιμνημονιακή εξαλλοσύνη στην μνημονιακή πειθαρχία, χωρίς όμως ειλικρινή μεταταρρυθμιστική βούληση, με αποτέλεσμα μια κάκιστη ποιότητα διακυβέρνησης που χαρακτηρίζεται από διαχειριστική ανεπάρκεια, ερασιτεχνισμούς και ασυγκράτητο πελατειασμό.
Επαθαν και δεν έμαθαν, ενώ πολλοί από όσους τους έδειξαν εμπιστοσύνη παθαίνοντας μαθαίνουν.