Μόλις προχθές ο πρωθυπουργός κάλεσε τα κόμματα σε εθνικό διάλογο για την Παιδεία. Η επιτομή της υποκρισίας και της αναίδειας εκ μέρους του. Φρόντισε πρώτα να διαλύσει τα πρότυπα και πειραματικά σχολεία, να επαναφέρει τους αιώνιους φοιτητές, να καθορίσει τον βαθμό προβιβασμού στην επόμενη τάξη στο 9,5/20, να αφαιρέσει τις αρμοδιότητες ελέγχου και προεπιλογής των υποψηφίων πρυτάνεων και κοσμητόρων από τα Συμβούλια των Ιδρυμάτων, να καταργήσει την ηλεκτρονική ψηφοφορία στην εκλογή μονοπρόσωπων οργάνων στα πανεπιστήμια και να χαρακτηρίσει ως ρετσινιά την αριστεία. Κατήργησε την αξιολόγηση στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση, διόρισε διευθυντές εκπαίδευσης των 13 περιφερειών κομματικά στελέχη, απέσπασε χιλιάδες εκπαιδευτικών, φίλους του κόμματός του, σε άσχετες με το αντικείμενο υπηρεσίες.
Αποκορύφωμα της διάλυσης της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης στα πανεπιστήμια ήταν η κατ’ ουσίαν κατάργηση των Συμβουλίων των Ιδρυμάτων, που είχε ως αποτέλεσμα κορυφαίοι έλληνες της διασποράς, που άνευ αμοιβής προσήλθαν να στελεχώσουν τα Συμβούλια και να βοηθήσουν στην προσπάθεια διεθνοποίησης και αναβάθμισης των πανεπιστημίων μας, να αρχίσουν να αποχωρούν. Προ μηνός, παραιτήθηκε ο διεθνώς καταξιωμένος Πρόεδρος του Συμβουλίου του Πανεπιστημίου Κρήτης, καθηγητής Γρηγόρης Σηφάκης. Προ δύο ημερών παραιτήθηκε ο Πρόεδρος του Συμβουλίου του ΕΚΠΑ, διάσημος καθηγητής του Μ.Ι.Τ. Δημήτρης Μπερτσιμάς, αλλά και η Βάσω Κιντή, αναπληρώτρια καθηγήτρια του ΕΚΠΑ, μέλος του ιδίου σώματος και από τους πρωτοπόρους της υπεράσπισης των μεταρρυθμίσεων στην Παιδεία. Και έπονται άλλοι.
Και τώρα, διαισθανόμενος την πλήρη αποτυχία του, καλεί τα κόμματα της αντιπολίτευσης σε διάλογο. Διάλογο με ποιο αντικείμενο; Προς τι; Με ποιους στόχους; Για να πάρει την έγκριση των κομμάτων της δημοκρατικής αντιπολίτευσης στη διάλυση της Παιδείας, που με τόσο επιμέλεια εφαρμόζει; Για να συνεχίσει την πορεία του προς την μετατροπή των πανεπιστημίων από φυτώρια επιστημόνων σε φυτώρια συνδικαλιστών;
Έχω γράψει κατ’ επανάληψη ότι, βάσει του νόμου 4336/2015 (Μνημόνιο ΙΙΙ), ΦΕΚ 94/14-8-2015, τεύχος Α, σελ. 1026-1027, η Ελλάδα δεσμεύεται ότι «. . . οι αρχές θα διασφαλίσουν τον περαιτέρω εκσυγχρονισμό του τομέα της εκπαίδευσης, σύμφωνα με τις βέλτιστες πρακτικές της Ε.Ε. (δική μου προσθήκη: οι οποίες εκφράζονται μέσω της Συμφωνίας της Μπολώνια του 1999, στην οποία σήμερα συμμετέχουν 47 χώρες) και αυτό θα τροφοδοτήσει την προγραμματισμένη ευρύτερη στρατηγική ανάπτυξης. Οι αρχές, σε συνεργασία με τον ΟΟΣΑ και τους ανεξάρτητους εμπειρογνώμονες, θα επικαιροποιήσουν έως τον Απρίλιο 2016 την αξιολόγηση του ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος, που εκπόνησε ο ΟΟΣΑ το 2011 (δική μου προσθήκη: μετά από πρόσκληση και οργάνωση της τότε υπουργού παιδείας). Η εν λόγω επανεξέταση θα καλύπτει όλα τα επίπεδα εκπαίδευσης, περιλαμβανομένων των δεσμών μεταξύ έρευνας και εκπαίδευσης και της συνεργασίας μεταξύ πανεπιστημίων , ερευνητικών ιδρυμάτων και επιχειρήσεων, με σκοπό την ενίσχυση της καινοτομίας και της επιχειρηματικότητας«. Και παρακάτω «. . . η επανεξέταση θα αξιολογήσει . . . τη λειτουργία και διακυβέρνηση των ιδρυμάτων τριτοβάθμιας εκπαίδευσης . . . «.
Αυτή η απόφαση της Βουλής των Ελλήνων ανέστειλε για λίγο την εφαρμογή των ιδεοληψιών των κ.κ. Μπαλτά, Σπαθή, Κουράκη, Φωτίου και πολλών ακόμη συνδικαλιστών, οι οποίοι στόχευαν στην μετατροπή των Πανεπιστημίων και των ΤΕΙ από Φυτώρια επιστημόνων σε φυτώρια συνδικαλιστών και κομματικών στελεχών.
¨Όμως, ακόμη και αυτήν τη δέσμευση της χώρας, που ψήφισε η Βουλή των Ελλήνων και την οποία ο ίδιος προσυπέγραψε και ψήφισε, δεν σεβάστηκε, υπογράφοντας Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου, με την οποία καταργεί τη δέσμευση της χώρας για εναρμόνιση με το ευρωπαϊκό κεκτημένο.
Το δόγμα της διάλυσης, το οποίο πρεσβεύει ο κ. Τσίπρας και οι συνδικαλιστές υπουργοί του είναι γνωστό, καταγεγραμμένο στο Κυβερνητικό Πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ, στις αποφάσεις των οργάνων του, στους νόμους και Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου, που αναισχύντως υπέγραψαν οι υπουργοί του Α. Μπαλτάς και Ν. Φίλης. Είναι καταγεγραμμένο στις δημόσιες δηλώσεις των στελεχών του, όπως ο Γ. Σπαθής, ο Δ. Χασάπης, η Θ. Φωτίου, ο Κ. Γαβρόγλου, ο Τ. Κουράκης, ο Θ. Πελεγρίνης, αλλά και στις προγραμματικές δηλώσεις του ιδίου του πρωθυπουργού, όταν κατονόμαζε το νόμο Διαμαντοπούλου (4009/2011) ως τον αντιδημοκρατικότερο νόμο που είδε ποτέ.
Είναι φυσικό να επιδιώκει το περαιτέρω ξεχαρβάλωμα των πανεπιστημίων, ώστε να έχει ένα εκπαιδευτικό σύστημα, που αποδίδει στην κοινωνία ημιμαθείς και άνευ αρχών άτομα (όχι πολίτες, σύμφωνα με τον Αριστοτέλη). Ανθρώπους, που καίνε την Αθήνα, διαλύουν τα γήπεδα και βγάζουν τα απωθημένα τους όχι στην αποτυχημένη πολιτική του, αλλά στη δημόσια περιουσία και στη Δημοκρατία.
Καθήκον των δημοκρατικών κομμάτων της αντιπολίτευσης (ΝΔ, ΔΗΜ.ΣΥΜΠ., Ποτάμι και Ένωση Κεντρώων) είναι να καταγγείλουν ως υποκριτική την πρόσκληση του πρωθυπουργού σε διάλογο για την Παιδεία. Υποχρέωση όλων μας είναι να αποδείξουμε στους πολίτες την αναγκαιότητα της άμεσης απομάκρυνσης από την πρωθυπουργία ενός ατόμου, που δεν έμαθε να σέβεται τις ανθρώπινες αξίες, που αδιαφορεί για τις αρχές του Διαφωτισμού και των Ευρωπαϊκών Θεσμών. Καθήκον όλων μας είναι να αποκαλύψουμε στους πολίτες ότι έχουν να κάνουν με ένα άτομο, που βρέθηκε στην θέση του πρωθυπουργού, χρησιμοποιώντας το ψέμα, την εξαπάτηση των πολιτών και τον λαϊκισμό. Όλα αυτά συνοψίζονται στην πολύ επιτυχημένη ρήση του καθηγητή της ιστορίας της οικονομία του ΕΚΠΑ Κώστα Κωστή (ΒΗΜΑ 15/11/2015) «εάν χαρακτήριζα τον Θεόδωρο Δηλιγιάννη (διετέλεσε πρωθυπουργός τα χρονικά διαστήματα 1885-1886, 1890-1892, 1895-1897 και 1902-1903 και θεωρήθηκε δημαγωγός, λαϊκιστής και έως πρότινος ο χειρότερος πρωθυπουργός που είδε ποτέ η χώρα μας) χειρότερο πρωθυπουργό από τον Αλέξη Τσίπρα, θα αδικούσα τον πρώτο».