Έγκλημα στην Πόλη #3 — από το Αστυνομικό Δελτίο της δεκαετίας του ’40

—της Σεβαστής Λιοναράκη-Χρηστίδου—

Όταν η Ρεβέκα παντρεύτηκε τον Ιζάκ, έγινε γλέντι μεγάλο που κράτησε μέχρι τα ξημερώματα. Ο γάμος έγινε σύμφωνα με την εβραϊκή τελετουργία και οι δύο οικογένειες έδειχναν πανευτυχείς που τελείωσε αίσια το ειδύλλιο των δύο νέων. Στα δεκάξι εκείνη και στα είκοσι εκείνος, έμπλεξε η μοίρα του ενός με τη μοίρα του άλλου.

Στο Γαλατά μεγαλωμένοι κι οι δυο, στο Γαλατά έστησαν και το δικό τους σπίτι. Σιγά σιγά, τα σύννεφα του Βοσπόρου κύλησαν και κάλυψαν το φτωχικό τους και η πρωινή χειμωνιάτικη ψύχρα του Κερατίου εγκαταστάθηκε για τα καλά ανάμεσα στο ζευγάρι. Ποιος έφταιγε περισσότερο; Εκείνος; Εκείνη; Έφταιγαν και οι δύο; Από τα λεγόμενα των συγγενών δεν μπορούσες να βγάλεις άκρη. Οι δικοί της κατηγορούσαν εκείνον και οι δικοί του, όπως ήταν αναμενόμενο, κατηγορούσαν εκείνην. Και στα επίσημα ντοκουμέντα της αστυνομίας για όσα έγιναν εκείνο το βράδυ της 10ης Μαρτίου 1947, δεν υπήρχε καμία αναφορά στην επιδείνωση της έντασης μεταξύ του ζευγαριού, στις αιτίες που την προκάλεσαν και στο αιώνιο και πάντα αναπάντητο ερώτημα τι είναι αυτό που σκοτώνει τον έρωτα και την αγάπη στα ζευγάρια.

Διαβάστε τη συνέχεια στο dim/art

* * *

Εικόνα εξωφύλλου: Διαφήμιση της «Ζυθοποιίας Bomonti», της πρώτης τουρκικής ζυθοποίας, που ιδρύθηκε το 1894 στην Κωνσταντινούπολη

Η Σεβαστή Λιοναράκη-Χρηστίδου ανασύρει από τις τουρκικές εφημερίδες της δεκαετίας του ’40 πραγματικά εγκλήματα και με την αναδιήγησή τους φωτίζει την απρόβλεπτη ανθρώπινη φύση, αλλά και τη ζωή και την ιδιοσυγκρασία καθημερινών ανθρώπων της Πόλης της εποχής.