thetoc.gr
Οσοι θεωρούν παράταιρη την συνεργασία ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ κάνουν λάθος. Τα κοινά σημεία είναι πολύ περισσότερα από τις διαφορές τους. Η προσέγγιση των δύο κυβερνητικών συμμάχων με ιδεολογικούς όρους, παραγνωρίζει το γεγονός ότι πρόκειται για έναν αμοραλιστικό συνεταιρισμό εξουσίας που δεν δεσμεύεται από κανένα ιδεολογικό πλαίσιο. Το κόμμα του Αλ.Τσίπρα δεν μοιάζει σε τίποτα με τον παλιό Συνασπισμό του Λ.Κύρκου και του Μ.Παπαγιαννάκη και την ευρωπαϊκή ανανεωτική αριστερά που εκπροσωπούσαν.
Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν εξέφρασε κάποια αριστερή ριζοσπαστικοποίηση των πολιτών. Οτι δεν υπήρξε αριστερή ριζοσπαστικοποίηση, αποδείχθηκε από το γεγονός ότι ένα καθαρά αριστερό σχήμα όπως η ΛΑΕ που προήλθε από τον ΣΥΡΙΖΑ μετά την πλήρη μνημονιακή στροφή του Α.Τσίπρα, δεν κατόρθωσε να συγκεντρώσει ούτε καν το 3% για να μπει στη Βουλή.
Ο Αλ.Τσίπρας εκμεταλλεύθηκε την κρίση και την απότομη πτώση του βιοτικού επιπέδου και επένδυσε σε ένα εθνολαϊκίστικο ρεύμα που ξεκίνησε από την αντιμνημονιακή ΝΔ και άγγιξε το λαϊκίστικο κομμάτι του ΠΑΣΟΚ, που βρισκόταν πιο κοντά στις απόψεις του Α.Τσοχατζόπουλου o οποίος (για να μην ξεχνιόμαστε), εθεωρείτο κάποια στιγμή ο ηγέτης της “αριστερής πτέρυγας” του Κινήματος. Το γεγονός ότι πρώτος σε ψήφους για την Πολιτική Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ εξελέγη ο Α.Κοτσακάς, “δεξί χέρι” του Α.Τσοχατζόπουλου κάθε άλλο παρά τυχαίο είναι.
Ο Αλέξης Τσίπρας με ακραία διχαστικό λόγο “εναντίον εκείνων που μας έφεραν εδώ” (ασχέτως αν ανάμεσά τους ήταν πρώην βουλευτές και στελέχη του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ που είχαν προσχωρήσει τώρα στη νέα κατάσταση), συνομωσιολογικές θεωρίες και μύδρους κατά της κατοχής από τους ξένους, έγινε ο νέος εκφραστής του εθνικολαϊκισμού και κέρδισε τις εκλογές. Οι “προτάσεις” (μονομερής διαγραφή χρέους, αναζήτηση χρηματοδότησης στη Ρωσία, ακύρωση μνημονίων κλπ) ήταν παρεμφερείς με αυτές των ΑΝΕΛ.
Το ίδιο και η επιθετική ρητορική και η τραμπούκικη συμπεριφορά. Πριν συναντηθούν στην κυβέρνηση, είχαν συναντηθεί στις πλατείες των “αγανακτισμένων”. Γι’ αυτό δεν χρειάστηκαν και καμία προγραμματική συμφωνία. Αρκούσε μια αγκαλιά στην εξέδρα και το μοίρασμα των υπουργείων και των θέσεων στον κρατικό μηχανισμό. Αυτό που χώριζε τον Αλ.Τσίπρα από τον κ.Καμμένο ήταν η ιστορική διαδρομή και κάποιες διαφορές, κυρίως σε ζητήματα δικαιωμάτων και εσχάτως στη Συμφωνία των Πρεσπών. Αντιλαμβάνονται όμως την άσκηση της εξουσίας με τον ίδιο τρόπο και πολιτεύονται με το ίδιο ύφος. Δεν ορρωδούν προ ουδενός, επιτίθενται σε φωνές που δεν τους είναι αρεστές, προσπαθούν να στήσουν δικά τους παράκεντρα εξουσίας.
Η συμμαχία τους εξέπληξε μόνο κάποιους από την ΕΕ που δεν αντιλήφθηκαν ποτέ, ούτε τι είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, ούτε τι γίνεται στην Ελλάδα. Οι δύο εταίροι, θα συνεχίσουν να πορεύονται μαζί και γι΄αυτό ακριβώς το λόγο ο ίδιος ο Αλ.Τσίπρας και η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ, έσπευσαν αμέσως να καλύψουν τον Π.Καμμένο από τα εσωκομματικά πυρά.
Στην πρόσφατη συνεδρίαση της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ πολλά στελέχη, έδειξαν να “πέφτουν από τα σύννεφα” για όσα λέει και κάνει ο Π.Καμμένος. Αφού επί τριάμισι χρόνια τον ανέχτηκαν τώρα τους φαίνεται “πολύ δεξιός”. Η ουσία είναι ότι η ώρα των εκλογών πλησιάζει και οι δύο πλευρές αντιλαμβάνονται ότι ο συνεταιρισμός εξουσίας σε λίγους μήνες τελειώνει. Ο κ.Τσίπρας θυμάται τώρα τα περί “προοδευτικού μετώπου” και κάποιοι της αριστερής πτέρυγας κοιτάζουν το δικό τους αύριο.
Ο ίδιος ο πρόεδρος των ΑΝΕΛ επειδή βλέπει ότι δεν μπορεί να έχει μέλλον ως μικρός εταίρος του ΣΥΡΙΖΑ, προσπαθεί να διαφοροποιείται όλο και πιο συχνά μήπως μπορέσει και διασωθεί πολιτικά κερδίζοντας ξανά ένα μέρος του παλιού ακροατηρίου του. Βλέπουμε λοιπόν μια κακοπαιγμένη παράσταση, που ελπίζω ότι αυτή τη φορά δεν θα κόψει εισιτήρια.