Η κοινή γνώμη δεν μπορεί ακόμα να συνέλθει από τη δολοφονία του 7χρονου αγοριού στη Κυψέλη. Μας τρομάζει η φρίκη που υπάρχει δίπλα μας, στο διπλανό στενό, στη διπλανή πόρτα, όμως πια το ξέρουμε: Η ζωή είναι πολύ σκληρή μερικές φορές και ο άνθρωπος είναι πολύ άγριο είδος. Αυτό όμως που μας τρομάζει περισσότερο, είναι η αίσθηση ότι τις περισσότερες φορές, οι άνθρωποι είναι μόνοι τους και αβοήθητοι, ότι η κοινωνία που με κόπο οικοδομήσαμε για να ζούμε μαζί και ειρηνικά, δεν μπορεί παρά τους σύνθετους θεσμούς της, να υπερασπίσει τα αδύναμα μέλη της.

Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις που συγκλονίζουν την κοινή γνώμη το τελευταίο διάστημα, το μπούλινγκ, την παιδική κακοποίηση, τις σεξουαλικές παρενοχλήσεις, τους βιασμούς, τις δολοφονίες, βλέπουμε συχνά να επαναλαμβάνεται το ίδιο μοτίβο. Κάποιοι αδιαφόρησαν ενώ δεν θα έπρεπε. Ο άνθρωπος που δολοφόνησε τη γυναίκα του της είχε ξαναεπιτεθεί, οι δολοφόνοι του νεαρού φίλαθλου είχαν ξανασυλληφθεί για παρόμοια αιτία, η κοπέλα που δολοφονήθηκε στη Ρόδο είχε καταγγείλει και παλιότερα τον βιασμό της, πριν τη δολοφονία της αγγλίδας φυσικού στην Κρήτη, υπήρχαν πολλές καταγγελίες για επιθέσεις αλλά δεν έδιναν σημασία γιατί προέρχονταν από τουρίστριες, ακόμα και στην Κύπρο, κανείς δεν έδινε σημασία στις εξαφανίσεις των οικιακών βοηθών που βρέθηκαν νεκρές στη λίμνη. Ξένες ήταν, θα έφυγαν χωρίς να ειδοποιήσουν, έλεγαν.

Διαβάστε τη συνέχεια

Πηγή: www.athensvoice.gr