O κεντρώος σοσιαλφιλελεύθερος Εμανουέλ Μακρόν έπρεπε να νικήσει την ξενοφοβική, λαϊκίστρια και σοβινίστρια ακροδεξιά Λε Πεν και την νίκησε με 58,5% των ψήφων, με τη βοήθεια ψηφοφόρων των άλλων αντιφασιστικών κομμάτων (οικολόγων, σοσιαλιστών, κομμουνιστών, κεντροδεξιών και μελανσονικών, δηλ. ριζοσπαστών αριστερών). Η Λε Πεν πήρε ένα πολύ στρογγυλό 41,5% των ψήφων που βάζει σε πολλή σκέψη και πρέπει να ωθήσει τον Μακρόν να ακούσει από πιο κοντά τα προβλήματα των Γάλλων των λαϊκών τάξεων που δυσκολεύονται στη ζωή, με την ακρίβεια, την αύξηση του κόστους της ενέργειας, τον πόλεμο, την επέκταση του ισλαμισμού και την επιβλαβή αλλοίωση του περιβάλλοντος. Σε αυτά προστίθενται βέβαια τα πλήγματα στην οικονομία, στη δημοκρατία και στις ελευθερίες που απειλούν την Ευρώπη, πλήγματα από τον Πούτιν και την τζιχαντιστική τρομοκρατία.
Ο Μακρόν μείωσε την ανεργία και προσπάθησε να διασφαλίσει την αύξηση των κοινωνικών παροχών τονώνοντας την ανάπτυξη της οικονομίας, αυξάνοντας το ΑΕΠ και τις θέσεις εργασίας. Μείωσε τον φόρο εισοδήματος λόγω της μεγάλης αύξησης των τιμών της ενέργειας εξαιτίας της εισβολής στην Ουκρανία, αύξησε τις κοινωνικές παροχές και χρηματοδότησε μεγάλο 4ετές πρόγραμμα για την καταπολέμηση της φτώχειας αξίας 8,5δισ. e, με δωρεάν αθλητικές δραστηριότητες και σίτιση στα σχολεία για τα φτωχά παιδιά. Προσπάθησε να διασφαλίσει τις πολιτιστικές & πολιτικές προϋποθέσεις ώστε να επιτελεστεί μια ομαλή ένταξη των μωαμεθανών μεταναστών στη Γαλλία για το καλό των ίδιων και της χώρας, κάτι ιδιαίτερα δύσκολο... O Mακρόν, αφού κέρδισε τις εκλογές με το 58% οφείλει να προχωρήσει πιο αποφασιστικά και γρήγορα τις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις στην παιδεία, την υγεία, την αναμόρφωση του ασφαλιστικού, τη δημιουργία προϋποθέσεων και συνθηκών για την αναπτυξιακή προοπτική/δυναμική της οικονομίας, την ανάγκη ανεμπόδιστης πολιτικής διαπαιδαγώγησης και αφομοίωσης των μουσουλμάνων μεταναστών στη γαλλική, δημοκρατική, ανεκτική και κοσμική, πολιτική κουλτούρα, την ασφάλεια και την πάταξη του τζιχαντισμού, τον επαναπροσανατολισμό της εξωτερικής πολιτικής του μετά την εντατικοποίηση του ρώσικου επεκτατισμού, κλπ.
Σήμερα, στη Γαλλία, θεωρούμε σωστότερο να επισημάνουμε ως πιο διακριτή από την αντίθεση Δεξιάς / Αριστεράς, την αντίθεση ευρωσκεπτικιστικών, αντισυστημικών & antiglobal, λαϊκιστικών δυνάμεων / δημοκρατικών ευρωπαϊστικών δυνάμεων. Διότι τα ακραία κόμματα της Λε Πεν και των Μελανσόν (LFI) & ΚΚΓ έχουν αρκετά κοινά στοιχεία, τον ευρωσκεπτικισμό ή αντιευρωπαϊσμό, τον αντισυστημισμό, τον δημαγωγικό λαϊκισμό και την αντίθεση στην παγκοσμιοποίηση.
Το κεντρώο κόμμα του Μακρόν LREM έχει αφομοιώσει μεγάλο μέρος του παλιού Σοσιαλιστικού Κόμματος (PSF), του παλιού κόμματος του Ζισκάρ ντ' Εστέν (UDF) και μέρος του κόμματος των γκωλικών, πρώην RPR (ένα άλλο μέρος τους συνεχίζει υπό τη μορφή του κεντροδεξιού κόμματος Les Republicains, LR, και ένα άλλο μέρος τους ακολουθεί πλέον την Λε Πεν· που έχει κάνει πρόσφατα μια στροφή επί το μετριοπαθέστερο, μη προβάλλοντας πια την έξοδο της Γαλλίας από την Ε.Ε. αλλά θέλοντας να τη μετατρέψει σε “Ευρώπη των εθνών”, που πρακτικά σημαίνει να την υπονομεύσει).
Οι βουλευτικές εκλογές θα είναι δύσκολες για τον Μακρόν μιας και δεν έχει συμπαγή και καλοοργανωμένο μηχανισμό κόμματος και τα κόμματα RN (Εθνική Ένωση, της Λε Πεν), LFI (Ανυπότακτη Γαλλία, του Μελανσόν) και LR (Οι Ρεπουμπλικάνοι, το κεντροδεξιό πρώην γκωλικό κόμμα) είναι πιο δομημένα και ριζωμένα στους τόπους, κόμματα. Ίσως ο Μακρόν να φτιάξει μετεκλογικά δικομματική (και βάλε) κυβέρνηση, εάν δεν γίνει καμιά στραβή και εξαναγκαστεί σε συγκατοίκηση με την κυβέρνηση ενός άλλου πλειοψηφούντος στη Βουλή κόμματος, του ακροδεξιού RN ή του υπό τον Μελανσόν αριστερού...