Η ανασυγκρότηση σε νέες βάσεις της δημόσιας διοίκησης, ώστε να γίνει παραγωγική και αποτελεσμάτων, είναι ένα από τα δύο – τρία πιο σημαντικά πράγματα που έχει ανάγκη η χώρα. Για πολλούς, ίσως το σημαντικότερο… Εξάλλου, μία από τις μεγάλες ευθύνες του μεταπολιτευτικού πολιτικού συστήματος είναι η «οικοδόμηση» του Δημοσίου σε πελατειακές βάσεις.
Αρα ανασυγκρότηση. Αυτό σημαίνει να έχουμε καθαρό στο μυαλό μας τι κράτος θέλουμε, την έκταση και το μέγεθος που πρέπει να έχει. Χρειάζονται σαφή οργανογράμματα με περιγραφή θέσεων εργασίας, σύγχρονα οργανωτικά συστήματα, εσωτερική κινητικότητα, κίνητρα εσωτερικού παραγωγικού ανταγωνισμού, στόχοι υλοποίησης, επιχειρησιακά σχέδια και βέβαια αξιόπιστα συστήματα αξιολόγησης των προσώπων και των υπηρεσιών που παρέχονται.
Δεν είναι εύκολη δουλειά και απαιτείται χρόνος. Δεν χρειάζονται επίσης δογματικές και στενές, ιδεολογικά, πολιτικές προσεγγίσεις, αλλά ρεαλισμός. Και κάτι ακόμα. Καμία μεταρρύθμιση δεν μπορεί να πετύχει έχοντας απέναντί της το σύνολο της δημόσιας διοίκησης. Από την άλλη βέβαια, υπάρχει και μια κακή αντίληψη άρνησης και αντίδρασης σε κάθε αλλαγή και εκσυγχρονισμό στο εσωτερικό της δημόσιας διοίκησης που πρέπει να εγκαταλειφθεί…
Αφορμή για όλα αυτά η αντίδραση που έχει προκαλέσει ο πρόσφατος νόμος 4250/2014, που εισάγει ένα αμφισβητούμενο «σύστημα ποσόστωσης» για την αξιολόγηση στον δημόσιο τομέα. Δεν αμφισβητείται μόνο από την ΑΔΕΔΥ, αλλά και από επιστημονικούς φορείς και ειδικούς. Αμφισβητείται επίσης και η συνταγματικότητά του, καθώς δεν είναι λίγοι οι νομικοί που εκτιμούν ότι θα «κολλήσει» στο ΣτΕ.
Τα επιχειρήματα κατά του «συστήματος ποσόστωσης» είναι ισχυρά, και δεν αρκεί ως απάντηση ότι σε κάθε άλλη περίπτωση όλες οι αξιολογήσεις θα ήταν… θετικές! Η αντικειμενικοποίηση της αξιολόγησης, όσο είναι δυνατόν, ο περιορισμός της ευνοιοκρατίας και του αυθαίρετου υποκειμενισμού είναι βασικά στοιχεία για την επιτυχία. Εγκυρα συστήματα αξιολόγησης υπάρχουν πολλά στη διεθνή εμπειρία.Κρίμα που δεν βρέθηκε ένα πεδίο συναίνεσης. Αυτό είναι λάθος πολιτικό και θα το «πληρώσουν» δυστυχώς όλοι. Οι εμπνευστές του, οι υπάλληλοι και, κυρίως, η δημόσια διοίκηση της χώρας…