Το σύντομο ταξίδι του κ. Σαμαρά στην Κύπρο, είχε τελικά μεγάλο ενδιαφέρον. Γιατί μπορεί να έχει πολύ αρνητικά αποτελέσματα. Και κανένα θετικό…

Με την παρουσία του στο νησί και κυρίως με τους σπαραξικάρδιους λόγους που εκφώνησε, επιβεβαίωσε ότι δεν κατάλαβε ακόμα πως στην Κύπρο κατοικούν μεν Έλληνες, αλλά και Τούρκοι, εξ ίσου Κύπριοι οι μεν με τους δε. Ο Σαμαράς ήταν από τα πρώτα του πολιτικά βήματα ακραίος εθνικιστής. Δεν άλλαξε.

Με την παρουσία του στο νησί (πρόσχημα το μνημόσυνο του Τάσσου Παπαδόπουλου) και κυρίως με τα όσα είπε για τον «εθνάρχη» του κυπριακού αδιέξοδου, πήρε έμμεσα αλλά βροντερά θέση σε σχέση με τις προσεχείς κυπριακές εκλογές εναντίον του ηγέτη του συντηρητικού ΔΗΣΥ κ. Αναστασιάδη, που ήταν ο μόνος πραγματικός αντίπαλος του Παπαδόπουλου και είχε θετική άποψη για το σχέδιο Ανάν. Το εξωφρενικό είναι ότι ο ΔΗΣΥ, είναι «αδελφό κόμμα» με τη Νέα Δημοκρατία…

Ταυτόχρονα, ο Σαμαράς έφερε με αυτά σε δύσκολη πολιτικά θέση και τον πρόεδρο Χριστόφια, που δεν έχει ακόμα σκουπίσει τα μνημονιακά δάκρυά του και δεν έχει καταπιεί την άρνηση της προσφιλούς του Μόσχας να τον βοηθήσει.

Πρέπει να αγνοεί κανείς πλήρως την ευρωπαϊκή πραγματικότητα για να προκαλεί εθνικιστικά, όπως ο πρωθυπουργός της χώρας. Για όσους το έχουν ξεχάσει, πρέπει να υπενθυμίσουμε ότι η μικρή Κύπρος είναι χωρισμένη σχεδόν στα δύο και ότι το πραγματικό της μέλλον δεν είναι οι ρωσικές μαφίες, αλλά μια πραγματική δημοκρατική ομοσπονδία μέσα στα πλαίσια της Ευρώπης.

Ίσως όμως να είναι πια πολύ αργά για κάτι τέτοιο. Ακόμα και γιατί το αμφιλεγόμενο «όραμα» της εκμετάλλευσης του φυσικού αερίου (από ποιους;) μπορεί να έχει και επικίνδυνες συνέπειες κάθε μορφής και έκτασης σε μια περιοχή σε ανάφλεξη.

Τι άλλο μας περιμένει;

.

Ο Ριχάρδος Σωμερίτης είναι δημοσιογράφος